بریده‌هایی از کتاب هوش عاشقانه

زندگی بدون هوش عاشقانه هوش عاشقانه، خلأ احساسی و یا آرزوی داشتن چیزی که در درون نداریم و امیدواریم فرد دیگری بتواند جای آن را پر کند، نیست. بدون هوش عاشقانه با خود روراست نیستید و به خصوص از احساسی که دارید، خواه خوب باشد یا بد، آگاه نیستید. بدون هوش عاشقانه شجاعت لازم برای گفت‌وگو با همسر خود درباره احساستان را ندارید. اگر این‌گونه باشد، احتمالاً شما و همسرتان، به خصوص در زمان سختی‌ها، برای یکدیگر احترام و حمایت متقابل قائل نیستید. اگر با ترس و فقدان زندگی می‌کنید، اگر احساسات خود را مسدود می‌کنید و اگر حس می‌کنید کمبودی در درون شما وجود دارد که فقط فرد دیگری می‌تواند آن را جبران کند، هوش عاشقانه ندارید و ترس‌ها و ناامنی‌ها و نه فرصت‌ها بر زندگی‌تان حکمرانی می‌کنند، و در واقع خود را کاملاً نمی‌شناسید و نمی‌دانید واقعاً با زندگی خود چه کار می‌توانید بکنید. بدون هوش عاشقانه نمی‌دانید روابط عاشقانه تا چه حد می‌تواند پویا و قدرتمند باشد.

هوش هیجانی خودداری و خویشتن‌داری، به معنای درک احساسات است و نه مهار آن.

وقتی‌که زنی باهوش عاشقانه بالا تصمیم می‌گیرد، به همسرش متعهد شود، این کار را با میل و بدون اجبار، انجام می‌دهد. او هرگز به خاطر نیازش یا برحسب این باور که طرف مقابلش قادر به برآوردن تمام نیازهای هیجانی اوست، به کسی تعهد نمی‌دهد. او می‌داند که هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند همه نیازهای فرد دیگری را برآورده کند و علاوه بر نقاط قوت، کمبودهای همسرش را نیز می‌بیند اما شخصیت نیک خواه و ویژگی‌های مثبت از خصوصیاتی است که بیش از هر چیز گرامی می‌دارد. ستایش عمیق همسرش و تعهدی که به او دارد بر اساس واقعیت شکل گرفته است و تصنعی یا آرمان‌گرایانه نیست و نیز هیجانات او به‌طور نابهنگام یا در مواقع آنی و زودگذر انگیخته نمی‌شود.

اگر احساسات عمیق و کهنه گذشته را حفظ کنید، این گذشته می‌تواند شما را از پا بیندازد و فرصت‌ها را از شما بگیرد. اگر گذشته، منسوخ شده‌ها و بی‌مصرف‌ها را نگه دارید، امکانات معنادار و موفقیت‌آمیز را سرکوب می‌کنید.

برخی از باهوش‌ترین انسان‌هایی که از بالاترین بهره‌های هوشی برخوردارند، ملال انگیزترین و ناکام‌ترین زندگی‌های عاشقانه را تجربه می‌کنند یا حتی زندگی عاشقانه‌ای ندارند. و درحالی‌که در هر مورد دیگری براساس هوش خود به خوبی عمل می‌کنند، با توجه به منطق فردی‌شان از قلب خود، فاصله گرفته‌اند. همان‌طورکه دنیل گلمن می‌گوید: "هوش تحصیلی هیچ ارتباطی با زندگی احساسی ندارد". بنابراین توانایی‌های عقلانی شما هیچ ارتباطی با ذهن احساسی شما ندارد.

مردی که هوش عاشقانه دارد خود و همسرش را در حال پیشرفت می‌پندارد و از حمایت و مشاهده رشد، تغییر و دستیابی همسرش اهدافش لذت می‌برد. رابطه آن‌ها انعطاف‌پذیر و طبیعی است. آن‌ها خود را به قوانین از پیش تعیین شده و سختی که تعیین کننده نقش مرد و زن در رابطه است، مقید نمی‌کنند. نقش و رفتار آن‌ها آزادانه و فاقد جنسیت است ولی در عین حال هر دوی آن‌ها قدردان تفاوت‌های یکدیگر هستند.

طرز فکر خود را درباره هیجانات سمّی تغییر دهید

برای دوست داشتن دیگری باید خود فرد احساس دوست داشته شدن بکند. از نظر هوش عاشقانه هیچ‌کس نمی‌تواند دیگری را دوست داشته باشد، مگر اینکه اول خودش را دوست بدارد و بداند که ارزش دوست داشته شدن را دارد

وقتی احساساتی همچون خشم یا حسد به شما دست می‌دهد فوراً آن احساس را از مضامین منفی‌اش جدا کنید و به سوی مضامین مثبت آن تغییر دیدگاه دهید و فکر کنید که چه می‌خواهد بگوید. واقعاً چه معنایی دارد؟ احساساتی مانند خشم و افسردگی به‌طور آشکار به شما چه می‌گویند این که آیا مشکلی دارید یا در رابطه‌تان مشکلی به‌وجود آمده است، که باید به آن بپردازید. شما و همسرتان می‌توانید از چنین احساساتی به‌عنوان نقطه آغاز بررسی مشکلات بهره ببرید.

زمانی که توسط کسی که دوستش داشتید آزار دیدید و یا پذیرفته نشدید شاید با ساختن داستان‌هایی درباره ذات انسان‌ها یا با گوشزد کردن این موضوع به خود که "این حقیقت آدم‌هاست" خود را از تحقیر و درد بیشتر محافظت کرده باشید.

هیچ‌کس از تجربه و ابراز هیجانات سمّی در امان نیست. احساس خشم، عصبانیت، حسادت، احساس گناه، ترس، افسردگی و اندوه بخشی از وجود انسان است.

باهوش بودن در عشق مستلزم درک زمینه‌ها و محدوده هیجانی صمیمیت است؛ یعنی داشتن توانایی لازم برای تشخیص، درک، پذیرش و اداره حالات هیجانی خود که باید به همراهی درک حالات، احساسات و شخصیت طرف مقابل باشد.

بهتر است زندگی عاشقانه را با..................... اداره کرد. (الف) قلب (ب) فکر (ج) ترکیبی از هر دو (د) بدون هرگونه پیش فرضی امروزه سازگاری بیشتر به خاطر..................... است. (الف) زمینه‌های مشترک مذهبی و قومی (ب) سطح احساسی (ج) میزان تحصیلات (د) سطح مالی صمیمیت در رابطه جنسی و رابطه احساسی..................... (الف) یکسان است (ب) یگدیگر را در بر می‌گیرند (ج) هیچ ارتباطی با هم ندارند (د) هم می‌تواند در هر دو وجود داشته باشند و هم در هیچ کدام

عشق ساختاری سه بعدی متشکل از فکر، هیجان و جاذبه جسمی است. عنصر "فکر" بعدی از عشق است که نشان می‌دهد درباره روابط به‌طورکلی چه تفکری دارید، درباره خود در ارتباط با عشق و صمیمیت چگونه فکر می‌کنید و چه انتظاری از معشوق و عاشق خود دارید. بُعد هیجان در عشق نشان می‌دهد که نسبت به خود و همسر عشقی خود چه احساسی دارید؛ چگونه رابطه احساسی برقرار می‌کنید یا آن را قطع می‌کنید؛ ترس‌هایی که از رابطه، نزدیک شدن یا از دست دادن یک نفر دارید، چگونه است، چقدر حسود هستید و تا چه حد می‌توانید مالک یک نفر شوید. بُعد جسمی شامل رابطه جنسی، میزان علاقه دوطرفه و بیان خواسته‌ها در فضایی احترام‌آمیز و دوستانه است.

هوش عاشقانه نیازمند جسارت و شفافیت فکر و عمل است. اما با اینکه هوش عاشقانه جسور و نترس است، در عین حال لطیف و حساس نیز هست. صداقت و درستی را رشد می‌دهد و جدایی میان آنچه فکر می‌کنید، احساس می‌کنید و آنچه می‌گویید و عمل می‌کنید را از بین می‌برد. زمانی‌که قدرت هوش عاشقانه را تحت کنترل خود بگیرید، هم خود و هم دیگران را بهتر درک می‌کنید و نیز مشتاق‌تر خواهید بود، عمیق‌تر دوست خواهید داشت و بی‌قید و شرط عشق خواهید ورزید.

آیا شما هم جزء افرادی هستید که به اینکه در همه چیز، از جمله روابط خود به صورت "منطقی" و "معقول" رفتار کنید، افتخار می‌کنید؟ آیا تصویری از خود را گرامی می‌دارید که در آن به هنگام حل مشکلات و یا در روابط خود سرد و بی‌احساس و منطقی ظاهر می‌شوید؟ اگر پاسخ مثبت است احتمالاً شما یکی از مصادیق «آقای اسپاک» های دنیا هستید: افرادی که روابط‌شان را اساساً توسط منطق و بدون هیچ‌گونه احساسی هدایت می‌کنند. برخی از شما "که در چارچوب منطق زندگی می‌کنید، " ممکن است همسر خود را با استدلال‌های منطقی خود دیوانه کنید. حتی گاهی باعث می‌شوید همسرتان دچار خشم هیجانی شود زیرا کمترین هیجان ممکن را آشکار می‌کنید. شما به ظاهر از اینکه در محدوده سر زندگی می‌کنید و نه در قلب خود به خود افتخار می‌کنید و از اینکه هیجانات شما را تحت کنترل ندارند، مفتخرید. اما در اصل، ممکن است متوجه شوید که از هیجانات خود می‌هراسید و می‌ترسید کنترل خود را از دست بدهید.

اگر به شدت هیجانی هستید، در آنچه می‌بینید و در تجربیات خود از دنیای بیرون دقت و شفافیت کافی ندارید، زیرا هیجانات هستند که مشاهدات شما را انتخاب می‌کنند و شکل می‌دهند. ممکن است موقعیت‌های عاشقانه را اشتباه درک کنید و یا آن‌ها را بیش از آنچه هستند بدانید و شاید موضوعاتی به نظر شما مصیبت بار بیایند که در اصل چندان هم بد نیستند. در نهایت، شخصی که در قلب خود زندگی می‌کند و به هیچ وجه از استدلال خود بهره نمی‌برد در مواجهه با واقعیت فلج می‌شود و یا کاملاً وابسته به دیگران خواهد شد و نیز جزئی‌ترین ناراحتی یا ناامیدی، چنین فردی را به عمیق‌ترین دره‌های افسردگی می‌کشاند

اکولوژی هیجانی شما، یعنی احساسی که درباره خود دارید، میزان تأثیرگذاری رفتارتان با دیگران و احساسات شما به‌طور کلی، بر مهارت شما در برقراری ارتباط و آنچه می‌گویید اثر دارد.

گیلدا رادنر کمدین معروف می‌گوید: "تعریف من از دیوانگی، تکرار همیشگی کارهای گذشته و انتظار نتیجه متفاوت از آن است ".

هوش عاشقانه، خلأ احساسی و یا آرزوی داشتن چیزی که در درون نداریم و امیدواریم فرد دیگری بتواند جای آن را پر کند، نیست. بدون هوش عاشقانه با خود روراست نیستید و به خصوص از احساسی که دارید، خواه خوب باشد یا بد، آگاه نیستید.

اگر با ترس و فقدان زندگی می‌کنید، اگر احساسات خود را مسدود می‌کنید و اگر حس می‌کنید کمبودی در درون شما وجود دارد که فقط فرد دیگری می‌تواند آن را جبران کند، هوش عاشقانه ندارید و ترس‌ها و ناامنی‌ها و نه فرصت‌ها بر زندگی‌تان حکمرانی می‌کنند، و در واقع خود را کاملاً نمی‌شناسید و نمی‌دانید واقعاً با زندگی خود چه کار می‌توانید بکنید. بدون هوش عاشقانه نمی‌دانید روابط عاشقانه تا چه حد می‌تواند پویا و قدرتمند باشد.

شیفتگی یعنی با کسی ارتباط داشته باشید درحالی‌که از صمیمیت او مطمئن نیستید. ممکن است مثلث عشقی وجود داشته باشد، ممکن است رابطه بیشتر موقعیتی باشد، یعنی با اتفاقی که در لحظه می‌افتد تحریک شود، یا به‌جای آنکه چیزی به زندگی کنونی‌تان که راضی کننده هم هست اضافه کند، فقط خلائی را پر می‌کند، احساس خستگی و تنهایی می‌تواند رابطه را متأثر سازد. وقتی حقیقت آشکار می‌شود و می‌فهمید شخصی که شیفته‌اش هستید فقط یک انسان است، شیفتگی به سرعت ناپدید می‌شود. سپس، شاید از کسی که شیفته‌اش بودید، عصبانی شوید، زیرا او نتوانسته است با خیال‌پردازی‌های شما همگام شود و انتظارات شما را برآورده کند.

بسیاری از زوج‌ها احساس عشق عاشقانه را این گونه توصیف می‌کنند: "ما می‌توانیم ساعت‌ها درباره هر چیزی صحبت کنیم" یا "ما با هم اوقات بسیار خوبی را صرف خندیدن و انجام کارهای مشترک می‌کنیم".

ایده‌آل‌سازی یا ندیدن عیب‌های معشوق هم در شیفتگی و هم در عشقی که تبدیل به فکر دائم می‌شود مشترک است (معشوق به خاطر کسی که هست دوست داشته نمی‌شود بلکه همچون شیءای ایده‌آل‌سازی شده در نظر گرفته می‌شود).

به عبارت دیگر، با اینکه ممکن است ساختمان ژنتیکی هر کس او را به سمت خاصی جهت دهد، اما شخصیت و اخلاق هر کس مانند ویژگی‌های تثبیت شده و تغییرناپذیری مثل رنگ چشم نیست. قابلیت تغییرپذیری و قدرت ارتجاعی ذاتی، انسان را منحصر به فرد می‌کند.

شرایط فعلی می‌تواند خاطره‌ای قدرتمند اما دور را زنده کند و احساسات قدیمی را دوباره خلق یا شعله‌ور کند. به همین علت است که گاهی نمی‌فهمید چرا چیزی یا کسی خیلی آزارتان می‌دهد به خصوص که می‌دانید چنین شرایطی نباید باعث آزارتان باشد. یک خاطره قدیمی می‌تواند منفجر شود و باعث شود احساس خشم یا درد کنید. بار دیگر که چنین اتفاقی افتاد به خاطر داشته باشید که شاید نقطه‌ای حساس در بانک حافظه احساسی‌تان تحریک شده است.

سرکوب یا همان دفن ناخودآگاه احساسات، دفاعی روان‌شناختی است

بسیاری از فرافکنی‌ها و تعیین هویت‌های عاشقانه خارج از حیطه هوشیاری و درک شما اتفاق می‌افتند. با این حال، چگونگی ارتباط احساسی شما با دیگران را شکل می‌دهند.

هیجانات سمّی حتی بیش از هیجانات مثبت می‌توانند ایجاد رابطه با طرف مقابل را راحت‌تر کنند و صمیمیت بیشتر و ارتباط عمیق‌تری را میان دو نفر ایجاد کنند.

وقتی هوش عاشقانه شکوفا می‌شود که مسموم بودن هیجانات و احساسات منفی را با نیاز به تغییر و رشد دوجانبه پیوند بزنید.