بریده‌هایی از کتاب چارلز داروین

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

داروین نشان داد که هر شکل متفاوت گل در درون یک گونه طوری سازگاری یافته است تا گرده شکل دیگری از گل همان گونه را برای باروری بپذیرد. هنگامی که یک شکل از گل با گرده‌های خودش به طور مصنوعی بارور می شود، زادگان ضعیف‌تری حاصل می‌شود.

اسقف در نطق خود رو به هاکسلی (که نمایندگی داروین را داشت) کرد و پرسید که آیا از طرف پدربزرگ یا مادربزرگ خویش است که با میمون خویشاوندی دارد؟ حضار از این توهین به خنده درآمدند. هاکسلی به آرامی برخاست، به اسقف رو کرد و پاسخی به این مضمون داد که اگر قدرت انتخاب بین یک میمون حقیر و شخصیت ممتازی چون حضرت اسقفی که تمسخر را وارد یک بحث علمی می‌کند، داشتم بی‌شک میمون را انتخاب می‌کردم.

تئودوسیوس دوپشانسکی، متخصص برجسته‌ی ژنتیک و شخصیت عمده در تلفیق ژنتیک و تکامل این جمله‌ی مشهور را گفته است: «هیچ چیزی در زیست‌شناسی معنی نمی‌دهد مگر در پرتو تکامل.» آن پرتو ابتدا در حدود دو قرن پیش از این در انگلستان تابید، توسط مردی خارق‌العاده که اکنون به سادگی او را «داروین» می‌خوانیم.

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

برده‌ای را پیش صاحب مزرعه آوردند و از او پرسیدند که آیا از زندگی‌اش راضی است. آن برده پاسخ داد که از زندگی‌اش راضی است. فیتزروی گفت که این نشان می‌دهد که بردگی برای بردگان بد نیست. در حالی که داروین نظر او را به تمسخر گرفت و گفت که پاسخ یک برده را در حضور اربابش نباید جدی گرفت.

بنیادگرایان ضدتکاملی کوشش کرده‌اند تا داروین و بینش مفید او یعنی نظریه تکامل را بدنام کنند. امید است که خواننده دریابد که «داروین» یک واژه زشت نیست و نظریه تکامل بهترین شرحی است که علم می‌تواند در مورد تنوع زیستی جهان طبیعی ارائه دهد. ممکن است حتی یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌هایی باشد که تابحال کسی عرضه کرده است.

واژه‌ی ناشناخت‌گرا (agnostic) را دوستش توماس هنری هاکسلی در ۱۸۶۴ ساخت و خود داروین نوشت که «توصیف صحیح‌تری از وضعیت فکری من است.»

در آن زمان اصولاً هیچ سنگواره‌ی انسانی شناخته شده نبود، به جز چند استخوان نئاندرتال سردرگم کننده که هنوز هیچ توضیحی برای آن وجود نداشت. استرالوپتیکوس (میمون آدم‌نما یا «حلقه‌ی مفقوده») هنوز شناخته نشده بود. با این حال داروین به درستی استدلال می‌کرد، بر اساس زیست جغرافیایی، آفریقا مهد تکامل انسان است. این موضوع از آن زمان تاکنون با وفور گونه‌های استرالوپتیکوس که فقط در آفریقا پیدا شده است توسط یافته‌های حاصل از DNA تأیید شده است.

اراسموس داروین توضیحی طبیعی برای منشأ و پیدایش حیات ارائه می‌کرد. او در کتابش زئونومیا Zoonomia که در سال ۱۷۹۴ منتشر شد، از حرکت گیاهان بالارونده، باروری متقابل در گیاهان، و اهلی کردن حیوانات بحث کرده بود. در آثار دیگرش نیز در مورد مکانیسم توارث و انتخاب جنسی اظهارنظر کرده بود. این زمینه‌های آشنای داروینی را برای این ذکر می‌کنم تا محیط روشنفکرانه‌ای را که پدر چارلز و خود چارلز در آن به‌دنیا آمدند نشان دهم.

نظریه تکامل بی‌تردید بزرگ‌ترین ایده‌ای است که ذهن انسان به آن رسیده است، و ارائه دهنده‌ی آن، چارلز داروین، تأثیرگذارترین دانشمندی است که تاکنون زیسته است. او شیوه‌ی نگرش انسان را به جایگاه خویش در طبیعت تغییر داد. توصیف او از فرایند تکاملی که از طریق انتخاب طبیعی رخ می‌دهد پایه علوم زیست‌شناختی معاصر را تشکیل می‌دهد، از جمله رشته‌های عملی کشاورزی، پزشکی، و به‌تازگی بیوتکنولوژی.

هنگامی که چارلز در سن پانزده سالگی از شیمی دلزده شد و به شکار پرداخت، پدرش با خشم فریاد زد: «تو به چیزی جز شکار، سگ‌ها و موش گرفتن توجهی نداری، و باعث شرمسازی خودت و خانواده‌ات خواهی شد.» دکتر داروین پس از آن چارلز را از مدرسه بیرون آورد و او را به‌عنوان دستیار در مطبش گذاشت. چارلز سابقه پزشکی بیماران پدرش را ثبت می‌کرد و تشخیص بیماری‌ها را حدس می‌زد. این کار او را برای پیوستن به برادرش راس در دانشگاه ادینبرو در سال ۱۸۲۵ آماده می‌کرد. او نسل سوم خانواده‌ی داروین بود که پزشکی می‌خواند.

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

من نمی‌دانم که چگونه و به چه کسی تحسین خود را برای کتاب داروین به طور کامل ابراز کنم. از نظر او ممکن است چاپلوسی باشد و از نظر دیگران خودستایی. ولی صادقانه معتقدم که اگرچه با حوصله‌ی زیاد بر روی این موضوع کار کرده و آزمایش کرده‌ام، ولی به جامعیت کتاب او، گردآوری انبوه مدارک، استدلال‌های قاطع و لحن و جوهر ستایش‌انگیز کتابش هیچ‌گاه نزدیک نشده‌ام. من واقعاً سپاسگزارم که ارائه‌ی این نظریه به جهانیان به عهده‌ی من گذارده نشده است. آقای داروین دانشی جدید و فلسفه‌ای جدید ایجاد کرده است؛ و من اعتقاد دارم که چنین تصویر کاملی از شاخه‌ی جدیدی از معرفت انسانی خارج از عهده‌ی یک شخص بوده است.

داروین نشان داد که زادگان گیاهانی که باروری متقابل شده‌اند بسیار سرسخت‌تر از زادگان گیاهان خودبارور شده‌اند. تمام آزمایش‌ها در باغچه‌ها و گلخانه‌های خانه‌ی داون توسط داروین، کارگران و فرزندانش انجام می‌شدند. نتایج این پژوهش‌ها باعث شد که داروین در مورد سلامتی درازمدت فرزندانش نگران شود. اِما دختر دایی او بود، بدین جهت می‌ترسید که فرزندان‌شان ضعف‌هایی را به ارث ببرند (از آنچه که می‌توان آن را یک نوع خودباروری محسوب کرد) که در فرزندان دو فرد غیرخویشاوند (و بنابراین باروری متقابل) وجود نخواهد داشت.

واژه‌ی ناشناخت‌گرا (agnostic) را دوستش توماس هنری هاکسلی در ۱۸۶۴ ساخت و خود داروین نوشت که «توصیف صحیح‌تری از وضعیت فکری من است.»

گهگاه دانشجوی بنیادگرایی پس از کلاس درس تکامل پیش من می‌آید و می‌گوید، «می‌دانستی که داروین نظریه‌اش را پیش از مرگ پس گرفت؟» یا در آگهی برای سخنرانی یک معتقد به نظریه‌ی آفرینش‌باوری چیزی مانند «مکالمات داروین در بستر مرگ» دیده می‌شود. این داستان‌های خیالی نماینده‌ی آرزوی دل ضدتکاملی‌ها است، ولی تاریخ جالبی دارد.

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

نظریه تکامل در مورد تحول و تغییر جانداران در دوران‌های زمین‌شناختی یک نظریه قطعی و اثبات‌شده نیست. این نظریه نه‌تنها با اصل قرآنی که نسل انسان را از حضرت آدم می‌داند منافاتی ندارد، بلکه با اصل توحید هم بیشتر سازگاری دارد.

رابرت فیتزروی کاپیتان کشتی دنبال طبیعی‌دانی بود که همسفر مناسبی باشد و هنسلو داروین را به‌عنوان مناسب‌ترین فرد برای این کار به او توصیه کرده بود