بریده‌هایی از کتاب تیفوس

همه دوستم دارند. وقتی از من بچشند، مثل مادهٔ مخدر است، دیگر نمی‌توانند از من بگذرند.

کسی به آدم غمزده احتیاج ندارد.

آدم‌ها هیچ‌وقت به‌قدر کافی با هم مهربان نیستند.

از کسانی که مؤدب نباشند بیزارم، آن‌ها من را از خود بی‌خود می‌کنند. می‌بینی، داری یک‌اشتباه بزرگ می‌کنی: من را عصبانی می‌کنی، آن‌وقت دیگر اختیار از دستم در می‌رود.

شما آدم‌های اهل خوبی باید به‌نحو ابلهانه‌ای خودپسند باشید.

باید بدانید که انسان وقتی از گرسنگی می‌میرد هیچ‌چیز نمی‌تواند بخواهد.