بریده‌هایی از کتاب اندیشه‌های زندگی‌ساز

شما در هر شرایطی می‌توانید نوع واکنش خود را انتخاب کنید. زیرا همیشه تا حدی آزادی عمل دارید. رویدادهای گذشته یا حال، هیچ‌گاه احساسی را بر شما تحمیل نمی‌کنند، بلکه در واقع، نگرش شما نسبت به این وقایع است که نوع احساس شما را تعیین می‌کند.

واکنش‌های عصبی، نتیجهٔ نگرش شما نسبت به یک موقعیت است، نه خود آن وضعیت.

خنده یا مخالفت مردم باعث خجالت کشیدن شما نمی‌شود، بلکه معنایی که شما بر این خنده یا مخالفت قائل می‌شوید، باعث خجالت شما می‌شود

«افراد به ندرت با عصبانی شدن، عصبانیتشان فروکش می‌کند.» شاید احساس کنید، این دیگران هستند که باید تغییر کنند، نه شما، زیرا آنها «علت اصلی» عصبانیت شما هستند. با این حال، عصبانیت شما از بین نخواهد رفت، زیرا بسیار بعید است که دیگران به میل شما عمل کنند. بهترین راه مبارزه با عصبانیت را هوک بیان کرده است: «برای رهایی از عصبانیت، اول باید خود را از این فکر که یک عمر به شما گفته‌اند، خلاص کنید: دیگران باعث عصبانیت من می‌شوند.»

مضمون منفی نگرشِ فردی را که دچار افسردگی است، گروه شناختی سه عنصری افسردگی نامیده‌اند: یعنی شما دیدی منفی در مورد خود (مثلا: «من اصلا به درد نمی‌خورم.»)، دربارهٔ جهان (مثلا: «همه چیز علیه من است.») و در مورد آیندهٔ خود (مثلا: «دیگر هرگز از دست این افسردگی خلاص نمی‌شوم.») دارید.

راه مبارزه با اضطراب، رویارویی با ترس‌هایتان است. برای این منظور می‌توانید ترس‌های خود را طبقه‌بندی کنید و به آنها بپردازید (یعنی اول از ترس‌های کوچک شروع کنید و بعد سراغ ترس‌های بزرگ بروید) و نیز می‌توانید بلافاصله سراغ بزرگ‌ترین ترس خود بروید (این روش را هجوم بردن می‌گویند.)؛ هر کدام از این راه‌ها را که انتخاب کنید، باید آن‌قدر در آن وضعیت ترسناک باقی بمانید تا اضطرابتان فروکش کند و ساختار جدیدی در شناخت شما ایجاد شود، یعنی طرز فکرتان عوض شود

اگر دوست من مشکل مرا داشت، آیا با همان سختگیری که در مورد خودم قضاوت می‌کنم، در مورد او هم قضاوت می‌کردم؟ اگر نه، پس چرا در مورد خودم این گونه رفتار می‌کنم؟ چه توصیه هایی به او می‌کردم که در حال حاضر خودم به آنها عمل نمی‌کنم؟