بریده‌هایی از کتاب مدیریت با بازده بالا

آموختیم که باید با تواناییِ خود کارها را در دست بگیریم. این‌که صرفاً رتبهٔ دوم را در یک محیط کاریِ سخت داشته باشیم، کافی نیست.

حمله صرفاً موجی بود از مَدی بسیار بزرگ‌تر: مَدِ جهانی‌شدن.

روزنامه‌نگاری که از سبک مدیریت ما سردرگم شده بود، از من سؤال کرد: «آقای گرو، این‌که شرکت شما رو نشونه‌های مشهودِ تساوی‌طلبی، مثل لباس غیررسمی و پارتیشن به‌جای دفتر و نبود مزایای مشخص مثل فضاهای رزروشده پارکینگ تأکید داره، زیادی ظاهرسازی نیست؟» پاسخ من این بود که این ظاهرسازی نیست؛ بلکه راهِ بقاست. ما در کار خود مجبوریم در طول روز، افرادِ دارای قدرتِ دانش را در کنار افرادی قرار دهیم که دارای قدرتِ موقعیت‌اند. آن‌ها با هم تصمیم می‌گیرند و تصمیم آن‌ها گاهی تا چندین سال بر ما اثر می‌گذارد. اگر مهندسان‌مان را با مدیران‌مان به‌نحوی مرتبط نکنیم که تصمیمات خوبی بگیرند، نمی‌توانیم در صنعت خود موفق باشیم.

مفهوم «نفوذ مدیریتی» را مطرح می‌کنم که به‌معنای سنجش تأثیر عملکرد مدیران بر افزایش بازده کاری گروه‌های‌شان است. من مدعی‌ام بهره‌وری بالای مدیریتی، وابستگی زیادی به انتخاب کارهایی دارد که قدرت نفوذ بیش‌تری دارند.