بریده‌هایی از کتاب صورتت را بشور دختر جان

بدتر از دست‌برداشتن از تلاشْ این آرزوست که کاش دست برنداشته بودم.

«به تو هیچ ربطی نداره نظر بقیه درباره‌ت چیه. به تو هیچ ربطی نداره نظر بقیه درباره‌ت چیه.»

خدا زمان‌بندی دقیقی دارد و بسیار ممکن است با نبودن در جایی که فکر می‌کردید باید باشید در نهایت دقیقاً به جایی برسید که قرار بوده باشید.

نقل مکان تو را تغییر نمی‌دهد، فقط منظره‌ی بیرون پنجره‌ات را تغییر می‌دهد. باید انتخاب کنی که شاد، شکرگزار و راضی باشی. اگر هر روز چنین انتخاب کنی، فارغ از جایی که هستی و اتفاقی که می‌افتد، خوشحال خواهی بود.

می‌توانید به هرکسی و هرچیزی که می‌خواهید تبدیل شوید و در روزهایی که ظاهراً سخت‌ترین روزها هستند،‌ به یاد داشته باشید تنها چیز لازم حرکت روبه‌جلو، به‌اندازه‌ی یک سانتی‌متر یا یک کیلومتر، است.

«رؤیایت ارزش جنگیدن دارد و گرچه نمی‌توانی آنچه را زندگی به سویت پرتاب می‌کند کنترل کنی، کنترل جنگیدن در دستان خودت است.»

در هر صورت مدیر رؤیاهای خودتان هستید!

اجازه ندهید نظر بقیه ارزش شما را تعیین کند. فرصت تحقق چیزهای باورنکردنی را در مقابل چشمانتان از دست ندهید!

فکر می‌کنید خدا شما را به این شگفت‌انگیزی و یگانگی به این امید ساخته که خود واقعی‌تان را انکار کنید، آن هم فقط چون ممکن است بقیه را ناراحت کند؟

شما همانی می‌شوید که خود را با آن احاطه می‌کنید. به همان چیزی تبدیل می‌شوید که مصرف می‌کنید. اگر خودتان را در باتلاقی گرفتار می‌بینید یا احساس می‌کنید در جوّی منفی زندگی می‌کنید، دقیق بررسی کنید که هر روز چه‌کسی و چه‌چیزی را می‌بینید.

اجازه نمی‌دهم زخمم حرف آخر را بزند.

نخواهم گذاشت یک کابوس بیشتر از رؤیاهایم قدرت‌نمایی کند.

دنیس سال‌ها پیش به منِ جوان‌تر و بسیار عصبی‌تر گفت:‌ «به تو هیچ ربطی نداره نظر بقیه درباره‌ت چیه.»

زیستن بزرگ‌ترین افتخاری است که می‌توانید به عزیز از دست‌رفته‌ی خود تقدیم کنید… حتی اگر آن کسی که مرده خودِ جوان‌تر و بی‌گناه‌ترِ شما باشد.

به این فکر کنم که چند زن دارند نصف شخصیتشان را زندگی می‌کنند و با چنین کاری کسی را که خالقشان از آن‌ها ساخته انکار می‌کنند.

نقل مکان تو را تغییر نمی‌دهد، فقط منظره‌ی بیرون پنجره‌ات را تغییر می‌دهد. باید انتخاب کنی که شاد، شکرگزار و راضی باشی. اگر هر روز چنین انتخاب کنی، فارغ از جایی که هستی و اتفاقی که می‌افتد، خوشحال خواهی بود.

احساس غم و درد چیزی است که باید در نظرش بگیرید و بیشتر بشناسیدش، وگرنه هرگز نخواهید توانست بر آن غلبه کنید.

کارهایی که می‌کنیم زندگی‌هایمان را شکل می‌دهند. اگر امروز انتخاب کنید که دیگر قولی را که به خودتان داده‌اید نشکنید، خودتان را وادار می‌کنید آهسته‌تر پیش بروید. نمی‌توانید همین‌طوری به هر تعهد، قول، هدف و فکری پایبند باشید. اگر متوجه شوید کلماتتان قدرت دارند و تعهدهایتان ارزش این قرارداد را تعیین می‌کنند، خیلی راحت با هرچیزی موافقت نمی‌کنید.

پاشو، همین الآن. از آن جایی که هستی بلند شو، اشک‌های درد دیروز را پاک کن و دوباره شروع کن... صورتت را بشور، دخترجان!

اشتباه متوجه نشوید. قرار است کلی داستان بگویم که بامزه یا عجیب یا شرم‌آور یا ناراحت‌کننده یا دیوانه‌وارند، اما هرکدام از آن‌ها به همین حقیقت و نکته‌ی مهم می‌رسند که ارزش دارد در در پینتِرِسِت قرار بگیرد: زندگی شما دست خود شماست. اما چنین حقیقتی هیچ‌وقت باورکردنی نیست، مگر اینکه ابتدا متوجه دروغ‌هایی شوید که سر راهش وجود دارد. درک اینکه شما خودتان شادی را انتخاب می‌کنید و اینکه خودتان کنترل زندگی‌تان را در دست دارید بسیار مهم است، یکی از چیزهایی است که دودستی به آن چنگ می‌زنیم و روی تخته‌ی اعلانات برای یادآوری می‌چسبانیم.... اما تنها چیزی نیست که باید بفهمید. همچنین، باید هر دروغی را که در تمام زندگی به خودتان گفته‌اید بشناسید و به شکل نظام‌مند نابود کنید. چرا؟

آیا به خود فشار می‌آورید تا قوی شوید یا اینکه فقط به دنبال این هستید که خودتان را موقت آب‌بندی کنید. قدرت چیزی نیست که آسان به دست بیاید. مثل عضله‌ساختن در باشگاه است. اول باید بخش‌های ضعیف‌ترِ بدنتان را بکوبید تا بتوانید آن‌ها را از نو بسازید! این فرایند معمولاً دردناک و زمان‌بر است و اغلب زمان‌برتر از آنکه کسی فکرش را بکند. درست مثل سیستم ایمنی‌تان؛ در یک بخش قوی می‌شوید و بعد چیز سختی پیش می‌آید که تابه‌حال با آن روبه‌رو نشده‌اید. باید درس بگیرید و در آن بخش جدید نیز رشد کنید که اگر در گذشته دوران سختی را پشت سر گذاشته باشید، ممکن است دلسردکننده به نظر برسد. اما جنگیدن در آن اوقات است که شما را سرسخت‌تر می‌کند و این‌گونه است که کسی می‌شوید که باید باشید.

هنوز اینجایم، زیرا اجازه نمی‌دهم چیزی یا کسی تصمیم بگیرد چه بلایی سر من بیاید. هنوز اینجایم چون اجازه نمی‌دهم زخمم حرف آخر را بزند. اینجایم چون نخواهم گذاشت یک کابوس بیشتر از رؤیاهایم قدرت‌نمایی کند. هنوز اینجایم چون اجازه ندادم آن دوره‌ی سخت ضعیفم کند، بلکه خواستم قوی‌ترم کند.

اتفاقات مزخرف را از سر می‌گذرانیم و همین؟ دخلمان آمده؟ اجازه می‌دهیم سخت‌ترین و زشت‌ترین بخش‌های زندگی‌مان بقیه‌ی چیزها را رنگ کند؟

آدم نمی‌تواند درد را نادیده بگیرد، نمی‌تواند آن را به‌طور کامل پشت سر بگذارد. تنها کاری که می‌شود کرد این است که آدم راهی پیدا کند تا چیز خوبی را که از اتفاقات بد حاصل می‌شود در آغوش بگیرد؛ حتی اگر سال‌ها طول بکشد تا آدم بفهمد چیست.

. مقایسهْ قاتل خوشی است و تنها کسی که باید از او بهتر باشید خودِ دیروزتان است.

وقتی زندگی سخت و منفی است، داشتن تصوری روشن خیلی کمک‌کننده است. این را هرچقدر به شما توصیه کنم کم است.

من موفقم چون قبول نکردم که جواب نه را بپذیرم. موفقم چون هرگز حتی یک بار هم باور نکرده‌ام رؤیاهایم را فرد دیگری باید مدیریت کند. این ویژگی فوق‌العاده‌ی رؤیاهای شماست: هیچ‌کس نمی‌تواند به شما بگوید رؤیاهایتان می‌توانند چقدر بزرگ باشند.

اگر واقعاً چیزی را بخواهید، راهی پیدا می‌کنید. اگر واقعاً چیزی را نخواهید، بهانه‌ای پیدا می‌کنید.

هیچ‌کسی، نه صدای یک مرجع، نه مادرتان، نه بهترین متخصص در حوزه‌تان، حق ندارد بگوید رؤیاهای شما چقدر می‌تواند بزرگ باشد. آن‌ها هرچقدر می‌خواهند می‌توانند حرف بزنند... اما شما حق دارید تصمیم بگیرید که می‌خواهید گوش بدهید یا نه. دلیل دیگری که آدم‌ها دست از رؤیاهایشان می‌کشند؟ سخت است یا بیش از حد طول می‌کشد.

قضاوت‌کردن از ترس، تحقیر و حتی تنفر می‌آید.