بریده‌هایی از کتاب ژان پل سارتر: هستی و نیستی

پدیده‌شناسیْ مطالعه‌ی نظام‌مندِ انواع آگاهی (یا ساختارهای وجود انسان) و روابطشان با ابژه‌هایشان است. س

سارتر آگاهی را ذاتاً نسبت‌مند می‌شمارد؛ اگر قرار است وجود داشته باشد، به ابژه‌ای نیاز دارد تا آن را آشکار کند، ولی از آنجا که هستی‌اش از هستی ابژه متمایز است، با هستی-در-خود نسبتی ندارد. به همین دلیل، او آگاهی را نوعی «امر مطلق غیرجوهری» می‌نامد

«برای اینکه به‌درستی بفهمیم چه می‌خواهیم انجام دهیم، باید بفهمیم چگونه به جایی که اکنون در آنیم رسیده‌ایم».