بریده‌هایی از کتاب شرح زیارت عاشورا

بار الها! در آن روزی که بر آستانت وارد می‌شوم شفاعت حسین را روزیم گردان و مرا برای خودت ثابت قدم بدار که با حسین و یاران حسین باشم، آنان که جان خود را برای حسین ـ درود خدا بر او ـ فدا کردند.

سلام بر تو ای ابا عبدالله، سلام بر تو ای پسر رسول خدا، سلام بر تو ای پسر امیر مؤمنان، ای پسر سید اوصیاء، سلام بر تو ای پسر فاطمه زهرا، ای پسر سرور زنان جهان، سلام بر تو که خدا از قاتلان تو خونخواهی تو می‌کند، و ای پسر آنکه خدا از قاتلان او خونخواهی می‌کند، و ای تنها کشته‌ای که خون همه کسانش ریخته شد، سلام بر تو و آن ارواحی که در آستانت آرمیده‌اند، تا همیشه، تا هرگاه که هستم وتا آنگاه که شب وروز هست سلام خداوند از من بر شمایان باد.

اثنای درس استاد بزرگ ما مرحوم آقای سید محمّد فشارکی تشریف آوردند در حالی که آثار گرفتگی و انقباض در بشره‌اش پیدا بود، معلوم شد شنیدن خبر بروز وبا در عراق ایشان را اینگونه منقلب کرده است، فرمود: شما مرا مجتهد می‌دانید؟ عرض کردیم: بلی، فرمود: عادل می‌دانید؟ عرض کردیم: بلی، فرمود: من به تمام زن و مرد شیعه سامرّا حکم می‌کنم که هریک از ایشان یک فقره از زیارت عاشورا را به نیابت نرجس خاتون والده ماجده امام زمان سلام الله علیه بخوانند و آن مخدّره را نزد فرزند بزرگوارش شفیع قرار دهند که آن حضرت از خداوند عالم بخواهد که خدا شیعیان مقیم سامرّاء را از این بلا نجات دهد، همینکه این حکم صادر گردید از ترس و بیم همه شیعیان مقیم سامرّاء حکم را اطاعت کرده زیارت عاشورا را به همان دستور خواندند، در نتیجه یک نفر شیعه سامرّاء تلف نشد در صورتی که هر روز حدود پانزده نفر از غیر شیعه تلف می‌شدند.

بعد از مراجعت ایشان، پیغمبر خدا (ص) فرمود: قسم به آن خدایی که جان محمّد در قبضه قدرت اوست اگر اینها با من مباهله می‌کردند حق تعالی ایشان را بصورت بوزینه و خوک مسخ می‌کرد و آتش بر ایشان فرو می‌ریخت، و همگی اهل نجران حتّی مرغان بر درخت‌های ایشان هلاک می‌شدند.

دلالت آیه بر این مطلب بنحویست که فخر رازی با آن تعصبی که در آیه و حدیث غدیر خم اعمال داشته در اینجا از اظهار حق و بیان واقع نتوانسته خودداری کند و می‌گوید: این آیه شریفه از برای شیعه دلیل بر افضلیت امیرالمؤمنین است بر جمیع انبیاء اولوا العزم و غیر اولوا العزم زیرا خداوند علی بن ابی طالب را به نفس پیغمبر تعبیر فرموده است، واضح است که اتحاد دو شخص در ذات غیر معقول خواهد بود پس لابد باید مراد از آن اتحاد در مماثلت و مشابهت تامّه در صفات و کمالات نفسانی باشد از علم و عصمت و طهارت و رحمت و عفّت و کرم و شجاعت و زهد و عبادت و جوانمردی و فتوّت و غیر اینها که از صفات کمال حضرت نبویست و شبهه‌ای نیست که از جمله صفات آن سرور برتری بر تمام انبیاء و رسل است و حضرت امیرالمؤمنین بعد از آنکه به نصّ آیه شریفه بمنزله نفس حضرت رسول خدا (ص) می‌باشد پس باید مانند آن حضرت افضل از سایر انبیاء و رسل باشد.

در تفسیر عطا و کتاب فردوس شیرویه دیلمی و خصایص نطنزی و دیگران است که رسول خدا به زید بن حارثه فرمود: «علی کنَفْسی، لا فرق بینی وبینه إلّا النبوّة؛ فمن شکّ فقد کفر» علی مانند خود من است، جز نبوّت فرقی بین من و او نیست، پس کسی که در این موضوع شک کند حتماً کافر است. صاحب وسیله که یکی از علماء بزرگ عامّه است از عایشه روایت کرده که روزی جناب رسول خدا (ص) بعضی از صحابه را یاد نمود ولی درباره علی ساکت بود سخنی نفرمود، فاطمه عرض کرد: ای پدر! تعریف بعضی را نمودی ولی درباره علی هیچ نگفتی! حضرت فرمود: ای فاطمه، علی جان من است، آیا دیده‌ای که کسی مدح خود را بیان کند؟