بریده‌هایی از کتاب علی علیه السلام هستی بخش ایمان

ابن عباس در روایتی می‌گوید: چون پیامبر (ص) در بستر مرگ افتاد، در خانه مردانی بودند از جمله عمر بن خطاب. حضرت فرمودند: هَلمَّ اَکتُب لَکم کتاباً لَن تضلّوا بَعدَه. بیائید برای شما نوشته‌ای بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نگردید. عمر گفت: حتما بر پیامبر درد چیره شده است، والّا قرآن که در میان شماست و کتاب خدا هم که ما را بس است. حاضران در خانه به اختلاف افتادند و برخی آنچه را عمر گفت می‌گفتند، پس چون هیاهو و اختلاف را افزون کردند، پیامبر (ص) فرمودند: از من دور شوید که، کشمکش و نزاع نزد من شایسته نیست.

مَعاشِرَ النّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ اللهِ الَّذی ذَکرَ فی کتابِهِ الْعَزیزِ، فَقالَ تَعالی: (أَنْ تَقُول نَفْسٌ یا حَسْرَتا عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللهِ). ای مردم! او (علی) جَنْبُ الله است که خداوند در کتاب عزیزش ذکر کرده پس خدای تعالی فرموده است اینکه شخصی (در روز قیامت) می‌گوید: (ای حسرت بر آنچه درباره جنب خداوند تفریط و کوتاهی کردم).

إِنَّما وَلِیکمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم راکعُونَ

علی (ع)، جلودار بهشتیان سپید چهره نورانی است.