بریده‌هایی از کتاب یا متمایظ شو یا بمیر

من به این نتیجه رسیده‌ام که ۸۰ درصد مردم هرگز مسئولیت کامل زندگی‌شان را برعهده نمی‌گیرند؛ پیوسته شکایت می‌کنند، انتقاد می‌کنند و عذر و بهانه می‌آورند و دیگران را مسبب مشکلاتشان معرفی می‌کنند.

«هرچه بیشتر بیاموزیم، بخت و اقبالمان بلندتر می‌شود.»

اگر در حال بهتر شدن نباشید در حال بدتر شدن هستید

من سال‌ها خود را در کاری که می‌کردم یک فرد متوسط می‌دانستم. سپس چیزی آموختم که زندگی مرا تغییر داد: همه‌ی کسانی که امروز در آن ۱۰ درصد بالا قرار دارند از پایین‌ترین سطوحِ کار و حرفه‌شان برخاسته‌اند.

سرمایه‌گذاری در خود بهترین و ارزشمندترین سرمایه‌گذاری‌هاست

نکته‌ی مهم این است که هرچه مسئولیت بیشتری بپذیرید، بیشتر خودتان را دوست می‌دارید و به خودتان احترام می‌گذارید، و هرچه خودتان را بیشتر دوست بدارید و به خود احترام بیشتری بگذارید،

اگر می‌خواهید موفق گردید، هرگز نباید این نکته را فراموش کنید که آینده متعلق به انسان‌های باصلاحیت و واجد شرایط است. آینده صرفاً متعلق به صمیمی‌ها، خوش‌قلب‌ها و یاحتی جاه‌طلب‌ها نیست؛ آینده متعلق به کسانی است که کارشان را بلد هستند و می‌دانند که چه باید بکنند. آینده متعلق به کسانی است که می‌دانند چگونه نتیجه بگیرند.

برای بیشتر به دست آوردن، باید نخست بیشتر بیاموزید.

بهترین شیوه‌ی غلبه بر نگرانی‌های مالی آن است که در حرفه‌مان «ممتاز» شویم و به ۲۰ درصد رده‌ی بالا بپیوندیم

«در هر گروه اشخاص، کسی که بتواند بیشترین اطلاعات را از دیگران حاضر در گروه بگیرد و آن را با اطلاعاتش تلفیق کند می‌تواند بر سایر افراد گروه مسلط شود.»

برای بیشتر داشتن باید ابتدا بیشتر شوید

چیزی به اندازه‌ی موفقیت، تولید موفقیت نمی‌کند

رو به راه و رو به رشد باشید!

باور کنید می‌توانید بهترین شوید

از خود بپرسید: «کدام مهارت است که اگر آن را در خود توسعه و به طرز عالی انجام بدهید، بیشترین تأثیر را بر حرفه‌تان باقی می‌گذارد؟» جواب شما به این سؤال هرچه باشد، آن را به عنوان هدفتان یادداشت کنید؛ زمانی را برای انجام شدن آن در نظر بگیرید. برنامه‌ای بریزید و برای رشد و اعتلایتان در این زمینه تلاش کنید تا بر آن مسلط گردید. این کلید واقعی موفقیت شغلی است.

از خود بپرسید: «کدام مهارت است که اگر آن را در خود توسعه و به طرز عالی انجام بدهید، بیشترین تأثیر را بر حرفه‌تان باقی می‌گذارد؟» جواب شما به این سؤال هرچه باشد، آن را به عنوان هدفتان یادداشت کنید؛ زمانی را برای انجام شدن آن در نظر بگیرید. برنامه‌ای بریزید و برای رشد و اعتلایتان در این زمینه تلاش کنید تا بر آن مسلط گردید. این کلید واقعی موفقیت شغلی است.

بخت و اقبال و موفقیت زمانی دست می‌دهد که آمادگی با فرصت مناسب موجود همخوانی داشته باشد.

«اگر فرصت مناسب از راه برسد و شما برای آن آماده نباشید کاری می‌کند که احمقانه و مسخره به نظر برسید.»

آینده متعلق به انسان‌های باصلاحیت و واجد شرایط است.

برایان تریسی به کرّات در آثارش روش بهترین بودن یا همان تمایز از طریق کیفیت را مطرح می‌کند؛

در حقیقت، آنچه افراد رده‌ی بالا را از رده‌ی پایین جدا می‌کرد، «مهارت و شایستگی» بود. هر گونه تعلل و تردید در ممتاز شدن به مفهوم کنار آمدن با یک زندگی بخور و نمیر است.

شما در کدام بخش از کارتان عالی هستید؟ کدام کارتان از سایرین بهتر است؟ در کدام سطح از کارتان بیشترین کارآیی را دارید؟ اگر هنوز در زمینه‌ای به حد عالی نرسیده‌اید، باید بلافاصله دست به کار شوید

من این نکته را به تجربه دریافته‌ام که دست‌کم ۸۰ درصد مردم از فقدان درآمد کافی، بی‌وقفه در نگرانی به سر می‌برند. هر صبح که سر از بالین برمی‌دارند، افکار مشوش و مغشوش به ذهنشان راه پیدا کرده و آرامش درونی را از آن‌ها سلب می‌کند. به اعتقاد من غم و اندوه بسیاری از مردم جهان به این دلیل است که وقتی هر صبح برمی‌خیزند و به آینه می‌نگرند، با فردی روبه‌رو می‌شوند که در هیچ چیز خاص «ممتاز» نیست. بهترین شیوه‌ی غلبه

اگر می‌خواهید موفق گردید، هرگز نباید این نکته را فراموش کنید که آینده متعلق به انسان‌های باصلاحیت و واجد شرایط است. آینده صرفاً متعلق به صمیمی‌ها، خوش‌قلب‌ها و یاحتی جاه‌طلب‌ها نیست؛ آینده متعلق به کسانی است که کارشان را بلد هستند و می‌دانند که چه باید بکنند.

پاداش‌ها و دستاوردها نیز بیشتر و بیشتر نصیب کسانی می‌شود که پیوسته دانش و مهارت‌هایشان را با دانش روز هماهنگ می‌سازند.

«اگر بهتر نشوید بدتر می‌شوید.»

بپرسید: «کدام نتایج است که من برای تحقق آن استخدام شده‌ام و یا پول دریافت می‌کنم؟»، «از جمع کارهایی که من می‌کنم چه کاری است که برای سازمان‌ها بیشترین اهمیت را دارد؟»، «دقیقاً به چه دلیلی به من حقوق می‌دهند؟»

باید متعهد شوید تا در انجام دادن آن معدود کارهایی که برعهده‌ی شماست به بیشترین میزان توانمندی برسید.

یا تصور می‌کنید که افراد ۲۰ درصدِ رده‌ی بالا الزاماً سریع‌تر و سخت‌تر کار می‌کردند و یا باهوش‌تر و مجرب‌تر بودند؟ قطعاً پاسخ منفی است. تنها وجه تمایز ۲۰ درصد رده‌ی بالا نسبت به ۸۰ درصد رده‌ی پایین در این نکته نهفته بود که ۲۰ درصدی‌ها از بدو ورود به بازار کار تصمیم گرفتند که در رشته‌ای «ممتاز» شوند. در حقیقت، آنچه افراد رده‌ی بالا را از رده‌ی پایین جدا می‌کرد، «مهارت و شایستگی» بود. هر گونه تعلل و تردید در ممتاز شدن به مفهوم کنار آمدن با یک زندگی بخور و نمیر است. برای بیشتر داشتن باید ابتدا بیشتر شوید

به اعتقاد من غم و اندوه بسیاری از مردم جهان به این دلیل است که وقتی هر صبح برمی‌خیزند و به آینه می‌نگرند، با فردی روبه‌رو می‌شوند که در هیچ چیز خاص «ممتاز» نیست. بهترین شیوه‌ی غلبه بر نگرانی‌های مالی آن است که در حرفه‌مان «ممتاز» شویم و به ۲۰ درصد رده‌ی بالا بپیوندیم. بهترین شدن در کسب و کار، ما را در برابر فراز و نشیب‌های اقتصادی بیمه می‌کند. برای مثال، مسئولان شرکت‌ها به رغم تنش‌های اقتصادی که گاه گریبانگیر آنان می‌شود، هرگز حاضر نیستند کارکنان «ممتاز» شان را از دست بدهند. همچنین شرکت‌هایی که در زمینه‌ی ارائه‌ی کالا و خدمات «ممتاز» هستند، در اوج کسادی و رکودِ بازارِ کار موقعیتشان را حفظ می‌کنند. به هر حال، گرایش به کامل بودن و «ممتاز» شدن امنیت اقتصادی را در همه‌ی عمر تضمین می‌کند.