بریده‌هایی از کتاب مرگ اندیشی در آثار عطار نیشابوری

ذرّه‌ای عشق از همه آفاق بِهْ ذرّه‌ای درد از همه عشّاق بِهْ

تو خود اندیشه کن گر کاردانی که تا خود مرگ بِْه یا زندگانی؟ ... همه دنیا به یک جو غم نیرزد چه یک جو، نیم ارزن هم، نیرزد غم دنیا مخور ای دوست بسیار که در دنیا نخواهد ماند دیّار (اسرارنامه، ۱۸۴)