بریده‌هایی از کتاب بر مدار عشق؛ شرح احوال یاران امام حسین (ع)

همانا عباس نزد پروردگار، مقام و منزلتی دارد که تمام شهدا روز قیامت بر آن رشک می‌برند.

تقدیم به ساحت مقدّس حضرت سیّدالشهداء، حسین بن علی (ع)

«کربلا» حکایت دلدادگی عاشقانی است که سر و جانشان را در آستان معشوق خود فدا کردند و راه و رسم وفاداری را جاودان ساختند. آنان بزرگ‌مردانی بودند که در معرفت امام زمان خود به اوج رسیده و به روشنی دریافته بودند که امام، محور مدار هستی و مرکز منظومهٔ عشق است؛ هرکس با او همراه شود، نجات می‌یابد و هرکس از او پیشی گیرد یا از او پس افتد، سرنوشتی جز نابودی نخواهد داشت.

قمر بنی‌هاشم (ع) فریاد زد: ای مردم! آیا شما کافرید یا مسلمان؟ کدام دین و آئینی به شما اجازه می‌دهد که حسین (ع) و فرزندانش را از آشامیدن آب باز دارید؟ در حالی‌که همهٔ موجودات از آن می‌آشامند؛ ولی حسین (ع) و کودکان خاندانش از تشنگی به مرز هلاکت رسیده‌اند. آیا تشنگی قیامت را به یاد نمی‌آورید؟ نگهبانان با شنیدن سخنان عباس (ع) او را تیر باران کردند؛

عثمان بن علی (ع) در حدود دو سال پس از برادرش عبدالله به دنیا آمد. مادرش فاطمه، امّ البنین (س) است. ۲۳ سال مدّت عمر آن حضرت است. از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده است که: «او را به نام برادرم عثمان بن مظعون، عثمان نامیدم.»

عمود یا گرزی آهنین بر فرقش کوبید که سرش را شکافت و آن حضرت از روی اسب با صورت بر زمین افتاد، آنگاه با آواز بلند صدا زد: برادرم، مرا دریاب!

از ما سلام بر تن صد پارهٔ حسین بر همرهان کشته و آوارهٔ حسین بر خفتگان ماریه و رفتگان شام آن اختران ثابت و سیارهٔ حسین

امام، محور مدار هستی و مرکز منظومهٔ عشق است؛ هرکس با او همراه شود، نجات می‌یابد و هرکس از او پیشی گیرد یا از او پس افتد، سرنوشتی جز نابودی نخواهد داشت.

از امام صادق (ع) روایت شده است که: «عموی ما عباس بن علی (ع) بصیرتی کامل در دین و ایمانی استوار داشت. در راه خدا در کنار حسین (ع) جهاد کرد و نیکو آزمایش و امتحانی داد و به شهادت رسید.»

او چون تنهایی پدر را دید، خدمت پدر آمد و اجازه خواست تا میدان برود. او زیباروترین مردم بود و نیکوترین خلق و خوی را داشت. با دیدن او اشک از چشمان حضرت جاری شد و سر به زیر انداخت و سکوت کرد. سپس فرمود: «بارخدایا! گواه باش که جوانی به مبارزهٔ ایشان می‌رود که از همهٔ مردم، اخلاق و اندام و گفتارش به رسول خدا (ص) شبیه‌تر است. ما هر وقت شوق دیدار پیامبرت را داشتیم، به او می‌نگریستیم.»

دشمن از هر طرف به حضرت حمله می‌کرد. یکی تیر به مشک او زد و مشک را سوراخ نمود و آب بر زمین ریخت. با جاری شدن آب، امید عباس (ع) به یأس گرایید. دیگر شوق برگشت به خیمه‌ها را نداشت؛ زیرا پاسخی برای کودکان تشنهٔ امیدوار نداشت. در همین اندیشه بود که تیر سینهٔ او را شکافت و حکیم بن طفیل، عمود یا گرزی آهنین بر فرقش کوبید که سرش را شکافت و آن حضرت از روی اسب با صورت بر زمین افتاد، آنگاه با آواز بلند صدا زد: برادرم، مرا دریاب!

حسین (ع) هنگامی که از زندگی مأیوس شد، به خیمهٔ خود آمد و کودک خردسالش را خواست تا با او وداع کند. زینب (س) او را آورد. حسین (ع) کودک را گرفت و بغل کرد و به او می‌نگریست که حرمله تیری را رها کرد و به گلوی طفل اصابت کرد و به شهادت رسید. گفته‌اند حضرت با کف دست‌های مبارک خود، خون‌ها را به سوی آسمان می‌پاشید و می‌فرمود: «پروردگارا! اگر نصرت و پیروزی آسمانی را از ما بازداشته‌ای، پس پیروزی ما را در هر موردی که به نفع ماست، نصیب ما فرما و از این مردم ستمگر انتقام ما را بگیر. آنچه بر من وارد شد، چون در منظر دید توست، بر من سهل و گوارا است. ای ارحم الرّاحمین!» گفته‌اند: از امام باقر (ع) رسیده است که قطره‌ای از آن خون به زمین برنگشت. پس حضرت با غلاف شمشیرش زمین را گود کرد و کودک خون آلود را دفن کرد و به میدان کارزار برگشت.

از ما سلام بر تن صد پارهٔ حسین بر همرهان کشته و آوارهٔ حسین بر خفتگان ماریه و رفتگان شام آن اختران ثابت و سیارهٔ حسین

علی اکبر (ع) نخستین کسی بود که از بنی‌هاشم به شهادت رسید. او چون تنهایی پدر را دید، خدمت پدر آمد و اجازه خواست تا میدان برود.

«کربلا» حکایت دلدادگی عاشقانی است که سر و جانشان را در آستان معشوق خود فدا کردند و راه و رسم وفاداری را جاودان ساختند.

نمی‌بینم. همان سنگدل که به پیامبر (ص) کافر شد. ای زحر! ای زحر به عمر نزدیک شو - باشد که امروز در دوزخ جای گیری. عمر بعد از کشتن قاتل برادرش، مجدّداً به رجزخوانی پرداخت و آن‌قدر جنگید تا شهید شد. ابراهیم بن علی (ع) ابراهیم از فرزندان امام علی (ع) و مادرش امّ ولد بود. او به همراه امام حسین (ع) به «کربلا» آمد و در واقعهٔ کربلا به شهادت رسید. به گفتهٔ پاره‌ای از راویان، شهادت او در کربلا مورد تردید است. ابوبکر بن علی (ع) کنیهٔ ابوبکر، عبدالله و از فرزندان امام علی (ع) و لیلی می‌باشد. او را از شهدای