بریده‌هایی از کتاب زمین، زمان، انسان

زندگی، چه شگفت‌انگیز است و بانو زمینِ زیبا، بستر آفرینشِ معجزۀ حیات که کبوترها در آسمانش پرواز می‌کنند و زنبورهای عسل، این دوشیزگان بال‌دار، از بوئیدن شهد گل‌هایش سرمَست می‌شوند توله ببرها چه پر نشاط، با جست‌وخیز، هنر زندگی را می‌آموزند ماهیانِ عشقِ نور، برای لحظه‌ای دیدار با خورشید، چه پُرشور از آب بیرون می‌جهند درختان، در چرخش ایام، چه بی‌پروا، بازی رنگ‌ها را به تصویر می‌کشند آدم‌ها آواز می‌خوانند و... ... عاشق می‌شوند

داوینچی گفته است: «انسان به راستی سلطان جانوران است، چرا که در درنده خویی از آنها فراتر رفته است. ما از مرگ دیگران زنده‌ایم، ما بسان مقابر هستیم. به یاد دارم که از دوران نوجوانی، از خوردن گوشت صرف نظر کردم.»

تولید پروتئین حیوانی نسبت به پروتئین گیاهی به حدود ده برابر زمینِ بیشتر و به مقادیر باورنکردنی، آبِ بیشتر نیاز دارد. به‌طور مثال، برای تهیۀ یک کیلوگرم سیب‌زمینی ۲۰۰ لیتر آب، گندم ۲۵۰ لیتر، ذرت ۹۰۰ لیتر، برنج ۳۰۰۰ لیتر، مرغ ۸۰۰۰ لیتر، گوشت خوک ۱۶۰۰۰ لیتر و یک کیلوگرم گوشت گاو ۲۵۰۰۰ لیتر آب مصرف می‌شود. این آمار توسط دکتر جرج بورگ استروم، یکی از صد متفکر برتر سیارۀ زمین و رئیس بخش علوم غذا و تغذیۀ انسانی در دانشکدۀ کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه میشیگان ارائه شده است.

در قرآن بیش از یکصد مورد به‌طور مستقیم و مشخص به خوراک گیاهی اشاره شده است و خوراک گیاهی به عنوان رِزقِ حَسَن (نیکو)، رِزقِ طَیب و طاهر (پاک و پاکیزه) و تنها رِزقِ کریم (کرامت داده شده، بخشاینده) معرفی شده است.

رها شده در تاریکی

انسان ناچار به خوردن گوشت باشد، آنهم در صورتی حلال محسوب می‌گردد که قبل از ذبح نمودن، به حیوان آب و غذا داده باشند تا تشنه و گرسنه نباشد، با حیوان مهربان باشند تا متوجه نیت کشتن نشود و نترسد، حتماً با ذکر نام خدا ذبح شود

بدن ما به چه میزان پروتئین نیازمند است؟ بخش عمدۀ ساختار سلولی از پروتئین تشکیل شده است. عملکرد اصلی پروتئین در بدن، ایجاد رشد است (که در بزرگسالان قابل اغماض است) و همچنین بازسازی بافت‌های ازبین‌رفته در جراحات و صدمات فیزیکی. نوزاد انسان در ماه‌های آغازین پس از تولد، بیشترین میزان رشد را داراست، در حدی که می‌توان به‌طور ماهیانه و حتی هفته به هفته شاهد رشد آن بود. نوزاد انسان در این دوره که به بیشترین میزان پروتئین نیازمند است، فقط از شیر مادر تغذیه می‌کند. براساس آنچه پرفسور رابرت جِنِس در کتاب خود با عنوان «اصول شیمیایی شیر» و همچنین در مقاله‌ای با عنوان «ترکیبات شیر انسان» ارائه کرده است، ترکیبات شیر مادر در طول دورۀ شیردهی تغییر می‌کند ولی به‌طور متوسط دارای ۸۸% آب، ۷% کربوهیدرات، ۴% چربی و فقط یک درصد پروتئین است. این، حدوداً همان میزان پروتئینی است که به‌طور میانگین در میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد، یعنی مناسب‌ترین مقدار پروتئین در غذا برای بدن انسان.

هم‌اکنون نیمی از کشت گندم جهان نیز برای تغذیه حیوانات استفاده می‌شود تا مصرف گوشت و لبنیات ما را تأمین کند. این در حالیست که به گفتۀ پرفسور دیوید پیمِنتِل، فقط در آمریکا هر سال دویست و هشتاد میلیون متر مکعب غله به عنوان غذا به دام‌ها داده می‌شود که برای تغذیۀ ۸۰۰ میلیون نفر یعنی جمعیتی نزدیک به کل گرسنگان دنیا کافی است.

فیبر با توجه به تحقیق به عمل آمده در بین ۴۰۰.۰۰۰ اروپائی، برنامۀ غذایی با فیبر بالا، بیش از ۴۰ درصد خطر ابتلا به سرطان‌های مرگبار را کاهش می‌دهد، همچنین به دلیل توانایی فیبر در کاهش اشتها، این مادۀ غذایی به لاغر شدن افراد کمک می‌کند. در یک مطالعۀ دیگر مشخص شد که افراد دیابتی، در صورت استفاده از مقادیر فراوان فیبر، قادر خواهند بود کنترل مؤثری بر میزان قند خون خود داشته باشند. به دلیل اینکه تنها غذاهای گیاهی، حاوی فیبر می‌باشند، اغلب ما به میزان کافی از این مادۀ محافظت‌کننده در برابر بیماری‌ها برخوردار نیستیم.

طرف دیگر جنگل‌زدایی، که اولین قدم در دامپروری است، منجر به نابودی جنگل‌ها شده است. برای ایجاد زمین زراعی به منظور تهیه خوراک حیوانات و نیز ایجاد مراتع کافی برای اقامت و پرورش آنها، جنگل‌های محلی باید از بین بروند. در حال حاضر ۱۳ میلیون هکتار از جنگل‌ها هر ساله نابود می‌شوند.

نیچه: گیاهخواری به واسطۀ پرهیزکاری، به تنهایی از تمام روش‌های اخلاقی دیگر، بیشتر خدمت کرده است.

در یک دورۀ بیست‌ساله، گاز متان، در حبس گرما، ۷۲ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن عمل می‌کند و گاز اکسید نیتروژن در همان بازۀ زمانی، ۲۸۹ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن است.

«در دنیای نامرئی ارتعاشات، هر ماده‌ای به هر اندازه که باشد، در فرکانسی مشخص در حال ارتعاش است»، این بدان معناست که همه موجودات اعم از جاندار و بی‌جان، از یک اتم تا یک انسان و حتی تمامیت هستی به‌عنوان یک کل، در فرکانسی مخصوص و منحصر به فرد در ارتعاش هستند و هر پدیده‌ای و عملی، مانند کلمه‌ای که نوشته یا گفته می‌شود، ارتعاشات، تموجات و تشعشعات ویژه خود را ساطع می‌کند و به این شکل بر روی اجزاء دیگر هستی تأثیر می‌گذارد.

بودا: گیاهخوار شدن، گام نهادن در مسیریست که به نیروانا منتهی می‌شود. (نیروانا = وارهیدگی کامل، یگانگی و پیوستن به تمامیت هستی، عشق و شعف بیکران)

لئو تولستوی: عادت گوشتخواری بازماندۀ ازمنۀ بربریت است و ظهور گیاهخواری باید خیلی طبیعی و اولین اثرِ تعلیم و تربیت به شمار آید.

انسان به تنهایی خیلی بیشتر از تمام جانوران درنده، گوشت می‌بلعد و این از روی اجحاف است نه از حیث لزوم.

به وسیلۀ همۀ نیرنگ‌های شکم پرستی است که یک گاو وحشی را گاو اهلی و قوچ را مبدل به گوسفند می‌کنیم تا برخلاف طبیعت، نسوج آنها نرم شود و با پختن، آن را قابل جویدن می‌کنیم و با آرایش گوشت مرده و اضافه کردن ادویه و چاشنی، از تنفری که از خون به ما دست می‌دهد پرهیز می‌کنیم.

تو هم اینک شام خورده‌ای و کشتارگاه چه زیبا و دقیق در مایل‌ها دورتر پنهان شده، ولی همدستی در جرم، همچنان برقرار است. لئو تولستوی: انسان می‌تواند بدون کشتن

بیماری سرطان در نتیجۀ عدم تعادل بین سدیم و پتاسیم به‌وجود می‌آید و با پختن مواد غذایی، این تعادل طبیعی از دست می‌رود.

فلزات سنگین مانند جیوه و همه نوع زباله، از فضولات انسانی گرفته تا زباله‌های صنعتی، در نهایت از رودها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها سر در می‌آورند. نتیجه این است که ماهی‌ها می‌توانند مقادیر بسیار زیادی از این سموم را در خود انباشته کنند. ماهی‌ها پاک‌کنندگان و صافی‌های معابر آبی و اقیانوس‌ها هستند. آنها مواد شیمیایی و فضولات را جذب می‌کنند و این مواد خطرناک را تا زمانِ مرگشان در خود نگه می‌دارند.

آن که برای زنده بودن ارزشی قائل نیست، شایسته آن نیست.

هنگامی که کشتارگاه‌ها دایر باشند، جبهه‌های جنگ نیز وجود خواهند داشت

لِئو تولستوی زندگی زاهدانه و عابدانه پیشه کرده و معتقد بود، یک انسان حقیقی، با کوشش و تلاش برای کمالِ درونی خویش، در وجد و سرور باطنی استوار و ماندگار می‌گردد. در یکی از نوشته‌هایش با عنوان قلمرو خداوند در درون توست (۱۹۰۸)

«هیچ چیز به اندازۀ یک جهش تکاملی به سوی گیاهخواری نمی‌تواند برای سلامت انسان مفید باشد و احتمال بقاء در سیارۀ زمین را افزایش دهد. برای آموختن دربارۀ سلامتی، باید آن را مورد مطالعه قرار دهیم! ولی ما باید اکنون شروع کنیم، زیرا به زودی، از اینکه سلامتی چیست و چه معنایی می‌دهد، دیگر هیچ خاطره‌ای باقی نخواهد ماند.»