بریده‌هایی از کتاب مسافر تنها

ـ اشخاصی که به مقامی می رسند، سه دسته هستند. یک دسته، آن هایی هستند که برای به دست آوردن آن مقام تلاش می کنند. چنین کسی اگر هر زمان مرجع تقلید باشد، به درد نمی خورد. دستهٔ دیگر، آن هایی هستند که برای کسب مقام تلاش نمی کنند؛ ولی بدشان نمی آید به ریاست یا مقامی برسند. هرچند خودشان تلاش نمی کنند، در باطن خوششان می آید. این ها هم به درد نمی خورند. هر دو دسته مریض هستند و باید بروند خودشان را معالجه کنند. دستهٔ سوم، کسانی هستند که نه تلاشی می کنند و نه رسیدن به مقام، آن ها را مغرور می کند. اگر کسی هم در مقابلشان از آن ها تعریف و بَه بَه و چَه چَه کرد، واقعاً بدشان می آید. ما دیدیم که امام این طوری هست.

آیت الله اشرفی برای ایجاد وحدت بین شیعه و سُنّی، زحمت های زیادی کشید و مسافرت های زیادی به شهرهای پاوه و جوان رود و روان سر کرد. او برای متّحد کردن مردم شیعه و سنّی استان کرمانشاه، هر دو ماه یک بار سمینارهایی برگزار می کرد. او در این جلسات، امام جمعهٔ شهرهای این استان را، که بعضی شیعه و بعضی سُنّی بودند، دعوت می کرد. بعدها در بعضی از سمینارها، از شخصیت هایی مثل آیت الله خامنه ای، امام جمعهٔ تهران، دعوت کرد. مردم، مشتاقانه، پای سخن رانی ها می رفتند.»

او در ماه های محرّم و رمضان، از شاگردان امام دعوت می کرد که به کرمانشاه بیایند و در مسجد آیت الله بروجردی سخن رانی کنند و در کنار آشنا کردن مردم با مسائل اسلامی، به مسئلهٔ مرجعیت امام هم اشاره کنند. به این ترتیب، او در کرمانشاه، مقدّمهٔ مرجعیت امام را فراهم کرد. آزار و اذیّت افرادی که مخالف مرجعیت امام بودند، از یک طرف، و فشار و مخالفت رژیم پهلوی، از طرف دیگر، آیت الله اشرفی را تحت فشار شدید و تهدید قرار می داد؛ ولی هر چه آن ها بیش تر فشار می آوردند، او هدف خود را استوارتر دنبال می کرد.

ـ اشخاصی که به مقامی می رسند، سه دسته هستند. یک دسته، آن هایی هستند که برای به دست آوردن آن مقام تلاش می کنند. چنین کسی اگر هر زمان مرجع تقلید باشد، به درد نمی خورد. دستهٔ دیگر، آن هایی هستند که برای کسب مقام تلاش نمی کنند؛ ولی بدشان نمی آید به ریاست یا مقامی برسند. هرچند خودشان تلاش نمی کنند، در باطن خوششان می آید. این ها هم به درد نمی خورند. هر دو دسته مریض هستند و باید بروند خودشان را معالجه کنند. دستهٔ سوم، کسانی هستند که نه تلاشی می کنند و نه رسیدن به مقام، آن ها را مغرور می کند. اگر کسی هم در مقابلشان از آن ها تعریف و بَه بَه و چَه چَه کرد، واقعاً بدشان می آید. ما دیدیم که امام این طوری هست.

همواره توصیه می کردند که همیشه کارهایتان را به خدا واگذار کنید. اتّکا به خدا داشته باشید و عزّت را از خدا بخواهید. وقتی که شما امورتان را به خدا واگذار کردید، خدا بهتر از آن چه انتظار داشتید، نصیب شما می کند.