بریده‌هایی از کتاب تائوی پو

بسیاری از انسان‌ها به «طبیعت درون» خود گوش فرا نمی‌دهند و به‌همین‌دلیل خودشان را به‌خوبی نمی‌شناسند. هنگامی‌که شناختشان از خویشتن اندک است، برای خودشان بسیار کم احترام قائل می‌شوند و بنابراین بسیار تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرند.

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

پیگلت درحالی‌که هق‌هق می‌کرد گفت: «خیلی سخت است که شجاع باشی، هنگامی که تنها یک حیوان بسیار کوچک هستی».

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

«ساده‌نگری با حماقت یکسان نیست».

هنگامی‌که شما خودخواهی، پیچیدگی و برخی دیگر از ماهیت‌های ناهنجار و دست‌وپاگیر را کنار بگذارید، دیر یا زود به کشف آن سادگی بچگانه، آن راز ناگفته که برای انسان‌هایی با «چوب‌های تراش‌نخورده»، آشکار است، دست می‌یابید: زندگی لذت‌بخش است.

انسان همیشه به‌جای درآغوش‌گرفتن آنچه که دنیا به ما عرضه می‌کند، درک و یکی‌شدن با آن، در برابر آن ایستاده

آرامش و رضایت خاطر یکی از ویژگی‌های بارز یک شخص تائوئیست است

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

یک ضرب المثل دربارۀ کوآنگ‌فوتسه آمده است که: «اگر حصیر، صاف و درست پهن نشده باشد، استاد نخواهد نشست»؛

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

یک تائوئیست بسیار قدیمی گفته است: «یک مسافرت هزار کیلومتری با برداشتن اولین قدم شروع می‌شود».

برای دانستن «راه»، ما راه را می‌پیماییم؛ به‌طریق راه انجام می‌دهیم؛ آن‌طوری‌که انجام می‌دهیم؛ آنچه‌راکه انجام می‌دهیم. همه، آنجا روبه‌روی تو است، اما اگر زیاد برای دیدن تلاش کنی، تنها گیج خواهی شد. * من من هستم، و تو، تو؛ همان‌طور که میبینی؛ اما هنگامی که انجام می‌دهی؛ تنها چیزهایی را که تو می‌توانی انجام دهی، راه را پیدا خواهی کرد، و راه تو را دنبال خواهد کرد.

هنگامی که تائو ته چینگ و دیگر کتاب‌ها چیزهایی ازاین‌دست ذکر میکنند مانند: «بازگشت به مبداء؛ دوباره به بچگی بازگشتن»، این مفهومی است که سعی دارند آن را بیان کنند. چرا انسان‌هایی که به خردمندی درونی رسیده‌اند، شاد و سبک همچون کودکی به‌نظر می‌رسند؟ چرا گاهی اوقات حتی مانند کودکان حرف می‌زنند؟ برای اینکه همان‌گونه هستند. این افراد، بچگانی هستند که به آگاهی رسیده‌اند. ذهن آنان از تمام خرده یادگرفته‌ها خالی شده و از معرفت و خردِ هیچ بزرگ، راه جهان، پر شده است.

هنگامی که تائو ته چینگ و دیگر کتاب‌ها چیزهایی ازاین‌دست ذکر میکنند مانند: «بازگشت به مبداء؛ دوباره به بچگی بازگشتن»، این مفهومی است که سعی دارند آن را بیان کنند. چرا انسان‌هایی که به خردمندی درونی رسیده‌اند، شاد و سبک همچون کودکی به‌نظر می‌رسند؟ چرا گاهی اوقات حتی مانند کودکان حرف می‌زنند؟ برای اینکه همان‌گونه هستند. این افراد، بچگانی هستند که به آگاهی رسیده‌اند. ذهن آنان از تمام خرده یادگرفته‌ها خالی شده و از معرفت و خردِ هیچ بزرگ، راه جهان، پر شده است.

هنگامی‌که با محدودیت‌هایتان برخورد می‌کنید و آنها را درک می‌کنید، با واردکردن آنها در برنامۀ خود می‌توانید کارهایی که در نظر دارید را انجام دهید، به‌جای اینکه آنها همیشه به‌عنوان مشکل بر سر راهتان قرار بگیرند و در انجام کارتان خلل وارد کنند و این کاری است که محدودیت‌ها در هنگامی که نادیده گرفته شوند انجام می‌دهند، چه شما این را بفهمید و چه نفهمید.

لائوتسه در فصل آخر کتاب خود تائو ته چینگ نوشته است: «خردمندان، دانش‌آموخته نیستند و دانش‌آموختگان خردمند نیستند». این نگرشی است که تعداد بی‌شماری از تائوئیست‌ها به آن باور داشته و دارند.

به‌عبارتی دیگر، هر چیزی خاصیت و فرآوری خود را دارد. این در مورد انسانها نیز صادق است، اما خیلی از مردم این اصل را در زندگی خود بکار نمیبرند، با وجود اینکه در کاری ناجور یا ازدواجی اشتباه و یا خانه ای ناخوشایند گیر کرده اند

اما درهمین‌حال راه‌های فراوانی برای ازبین‌بردن جوانی و نابود کردن آن پیدا کرده است. این عادت‌های زیان‌آور که زیر عنوان جست‌وجو برای یافتن دستاوردهای باشکوه هست به‌نظر می‌آید که به بهانۀ صرفه‌جویی در وقت انجام می‌گیرد.

هنگامی‌که شما خودخواهی، پیچیدگی و برخی دیگر از ماهیت‌های ناهنجار و دست‌وپاگیر را کنار بگذارید، دیر یا زود به کشف آن سادگی بچگانه، آن راز ناگفته که برای انسان‌هایی با «چوب‌های تراش‌نخورده»، آشکار است، دست می‌یابید: زندگی لذت‌بخش است.