بریده‌هایی از کتاب پیشوای صادق؛ گفتارهای درباره‌ی امام صادق (ع)

جعفر بن محمد (ع) کسی است که علم و فقه او جهان را پر کرده است و گفته می‌شود که ابوحنیفه و سفیان ثوری از شاگردان او بودند و شاگردی این دو نزد ایشان در عظمت علمی آن حضرت کافی است.

مدتی به حضور جعفر بن محمد می‌رسیدم. آن حضرت بسیار اهل مزاح بود و همواره تبسم بر لب داشت. هنگامی که در محضر آن حضرت نام مبارک رسول گرامی اسلام (ص) به میان می‌آمد، از شدت شور و اشتیاق رنگ رخسارش دگرگون می‌شد و به زردی می‌گرایید. هیچ‌گاه ندیدم که بدون وضو و طهارت از رسول خدا (ص) حدیثی نقل کند، در طول مدتی که نزد آن حضرت رفت و آمد می‌کردم او را جز در یکی از این سه حالت ندیدم: یا نماز می‌خواند یا روزه بود یا قرآن می‌خواند. و هرگز سخنی به گزاف بر زبان نمی‌آوَرد. او از عالمان زاهدی بود که خوف از خدای عزیز و جلیل سراسر وجودش را فراگرفته بود.

حضرت جعفر بن محمد الصادق (ع) در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری در مدینۀ منوره پای به هستی نهاد و پس از ۶۵ سال عمر پربرکت در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسید.

حضرت جعفر بن محمد الصادق (ع) در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری در مدینۀ منوره پای به هستی نهاد و پس از ۶۵ سال عمر پربرکت در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسید

حدیث ثقلین گوهری گران‌سنگ است که در درستی صدور آن بین مسلمانان اتفاق نظر است و دانشمندان و محققان برجسته از زاویه‌های گوناگون به شرح این حدیث پرداخته‌اند. پیامبر مکرم اسلام (ص) در این یادگار ماندگار که سرمشق کمال و سعادت است، آیندۀ مسیرِ اسلام را برای همیشه ترسیم کرده‌اند: «إِنِّی تَارِک فِیکمُ الثَّقَلَینِ مَا إِنْ تَمَسَّکتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا کتَابَ اللهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یفْتَرِقَا حَتَّی یرِدَا عَلَی الْحَوْضَ». همانا من در میان شما دو امانت گران‌بها باقی می‌گذارم. چنانچه شما به این دو متمسک شوید، هرگز به کژراهه نخواهید رفت. (آن دو) کتاب خدا و عترت من هستند و آگاه باشید که این دو از یکدیگر هرگز جدا نمی‌شوند تا اینکه در کنار حوض (کوثر) بر من وارد شوند.

به‌صراحتِ سخنِ رحمةٌ لِلعالمین (ص)، مسلمانان برای میل به کمال، چاره‌ای جز چنگ‌انداختن به قرآن و عترت ندارند. لازمۀ چنین تمسکی معرفت‌اندوزی و شناختِ این دو گنجینۀ بی‌مانند الهی است. کتاب خدا نسخۀ هدایت و سعادت است و خاندان پیامبر، شهود عینی قرآن و تجلّی ممثّل کلام حق.

من شما را به تقوای الهی و پرهیزکاری در دینتان و کوشش در راه خدا و راستگویی و امانت‌داری و سجده‌های طولانی و نیکو همسایه‌داری و... سفارش می‌کنم؛ زیرا هرگاه کسی از شما در دینش پرهیزکاری داشته باشد و راست بگوید و امانت را ادا کند و اخلاقش را با مردم نیکو گرداند، مردم می‌گویند: این «جعفری‌مذهب» است

حجم وسیعی از روایات کتب اربعۀ شیعه، یعنی الکافی، الاستبصار، التهذیب و من لایحضره الفقیه، به احادیث امام صادق (ع) و نیز امام باقر (ع) اختصاص یافته است.

هرگاه کسی از شما در دینش پرهیزکاری داشته باشد و راست بگوید و امانت را ادا کند و اخلاقش را با مردم نیکو گرداند، مردم می‌گویند: این «جعفری‌مذهب» است و این مرا شادمان می سازد و از بابت آن شادمان می‌شوم و می‌گویند: این است روش ادب (و تربیت) جعفر بن محمد؛ ولی اگر برخلاف این باشد، شرمندگی آن به من می‌رسد و گفته می‌شود این است روش ادب (و تربیت) جعفر بن محمد.