بریده‌هایی از کتاب بابا لنگ‌دراز

«اگر می‌خواهید دیگران شما را قضاوت نکنند پس شما هم دیگران را قضاوت نکنید.»

لذت بردن از چیزهای بزرگ کار سختی نیست، مهم این است که آدم بتواند با چیزهای کوچک از زندگی لذت ببرد.

او هیچ‌وقت برای لذت بردن از چیزی کوچکترین تلاشی نمی‌کند. او معتقد است که اگر شما یکی از اعضا خانوادهٔ پندلتون باشید همین موضوع به تنهایی و بدون هیچ‌گونه تلاش و پرسشی شما را راهی بهشت خواهد کرد. انگار من و جولیا از همان روز اول کاملاً متضاد هم بودیم.

قبل از این من همیشه آدمی بی‌خیال، بی‌تفاوت و سربه هوا بودم چون چیزی برای از دست دادن نداشتم. اما از این به بعد یک نگرانی خیلی بزرگ در زندگی‌ام دارم، هروقت که از من دور باشی به تمام ماشین‌هایی فکر می‌کنم که ممکن است تو را زیر بگیرند یا تابلوهای تبلیغاتی که ممکن است روی تو بیافتند یا میکروب‌هایی که وارد بدن تو بشوند. از این به بعد دیگر زندگی و فکر آرامی نخواهم داشت اما دیگر چنین آرامشی برای من مهم نیست.

به نظر شما هیجان‌انگیز نیست آدم بتواند داستان زندگی خودش را که یک نویسندهٔ ماهر بدون کم و کاستی نوشته است بخواند؟ و اگر بخواهید آن را بخوانید یک شرط دارد آن هم این است که شما هرگز آن را فراموش نکنید و با وجود اینکه کاملاً از آینده خبر دارید و هر لحظه می‌دانید قرار است چه اتفاقی بیافتد و حتی می‌دانید که چه زمانی خواهید مرد به زندگی عادی خود ادامه دهید. با این شرایط فکر می‌کنید چند نفر شجاعت خواندن آن را دارند؟ یا چند نفر می‌توانند جلوی کنجکاوی خود را بگیرند و آن را نخوانند؟ با وجود اینکه می‌توانند اگر آن کتاب را بخوانند در ادامهٔ زندگی هیچ امید و هیجانی وجود نخواهد داشت.

خیلی جالب است که بعضی جاها با یاد بعضی افراد گره می‌خورند. امکان ندارد اینجور جاها شما را به یاد آن شخص نیندازند.