بریده‌هایی از کتاب آوای وحش

او شاگردی زرنگ و آن‌ها هم که معلم‌های خوبی برای او بودند، با نیش دندان‌هایشان به او آموزش داده و نمی‌گذاشتند مرتکب اشتباهی شود.

خبری از مهر و عاطفه نبود، نباید زمین می‌خورد که اگر کسی زمین‌خورده می‌شد دیگر پایان راهش بود و به همین خاطر باک تصمیم گرفت که هرگز زمین نخورد.

این شیوه‌ی مبارزه‌ی سگ ـ گرگ بود؛ جهش فوری! می‌پریدند و عقب می‌کشیدند.

از حیوانی متمدن به حیوانی وحشی تبدیل می‌شد.