بریده‌هایی از کتاب دیدبانی بگمار

«هیچی توی این دنیا اون‌قدری بد نیست که نشه گفتش.

نمی‌شه هم بود و هم نبود. عشق تنها چیز تو دنیاست که رک و راسته. درسته چندین نوع عشق داریم ولی اصل قضیه تو همه‌شون یکیه، یا هستی، یا نیستی.

جین لوئیز، جزیره هر انسانی، دیده‌بان هر انسانی، وجدان خودشه. چیزی به نام وجدان جمعی وجود نداره.»

لابه‌لای حرف‌هایش با «ها» و «هوم» و اصطلاحات بسیار قدیمی فاصله می‌گذاشت و در کنار آن، تمایلش برای استفاده از عبارات عامیانه مدرن، تبلور می‌کرد. بسیار شوخ‌طبع بود. حواس‌پرت بود. تنها زندگی می‌کرد اما به نظر می‌آمد کوله‌باری از خاطره دارد. یک گربه زرد نوزده ساله داشت. اکثر اهالی میکوم درکش نمی‌کردند

اگه مادرت زنده بود، اینارو می‌دونستی ...» «مادر؟» «بله. مطمئنم اگه زنده بود، چیزهایی مثل بوس کردن مامان و باباتو می‌دیدی و به محض زبون باز کردن، ازشون سؤال می‌پرسیدی.» «مگه مامان و بابام از اون کارا می‌کردن؟» دندان‌های آسیاب طلایی کلپورنیا نمایان شدند. «ای که نمیری! فکر کردی چه‌جوری به دنیا اومدی؟ خب معلومه که آره.» «فکر نکنم از اون کارا کرده باشن.» «عزیزم، باید یه خورده دیگه بزرگ شی تا این مسئله برات روشن بشه، اما مامان و بابات حسابی عاشق هم‌دیگه بودن و آدم وقتی اون‌جوری عاشق کسی باشه، قطعآ دلش می‌خواد از اون کارا بکنه

"تبعیض" کلمه کثیفیه و "ایمان" کلمه پاکیه اما یه شباهتی بینشون هست: اینکه جفتشون جایی شروع می‌شن که منطق به پایان می‌رسه.»

آقایون، اگه یک شعار تو این دنیا باشه که بهش اعتقاد داشته باشم، اینه: حقوق برابر برای همه و امتیازات ویژه برای هیچ‌کس.

روزی از سارا فینلی پرسیده بود: «می‌تونم امروز بعدازظهر بیام ببینمت؟» و سارا گفته بود: «نه. مامانم می‌گه تو خیلی بی‌ادبی.» حالا، هر دومون تنهاییم. دلایلمون زمین تا آسمون فرق می‌کنن، اما حسش یکیه، نه؟

آقای استون دیروز یه دیدبان توی کلیسا گذاشت. باید یه دیدبانی هم واسه من می‌ذاشت. من یه دیدبان لازم دارم که راهو بهم نشون بده و ساعت به ساعت، چیزایی رو که می‌بینه اعلام کنه. یه دیدبانی نیاز دارم که حرفای آدم رو بهم بگه و منظورشون رو هم بهم توضیح بده

گمونم وقتی آدم اذیت می‌شه، اوّلین کاری که به طور غریزی انجام می‌ده اینه که بقیه رو اذیت کنه.