بریده‌هایی از کتاب پدر پولدار، پدر بی‌پول

زندگی بهترین معلّم توست. اکثر اوقات زندگی با تو حرف نمی‌زند. فقط نوعی هل دادن به اطراف است. زندگی با هر بار هل دادن به تو می‌گوید بیدار شو؛ می‌خواهم چیزی به تو یاد بدهم».

هیچ‌وقت از تاریخ درس نمی‌گیریم. ما تنها تاریخ و اسامی تاریخی را به حافظه می‌سپاریم؛ نه درس‌هایی را که تاریخ به ما می‌دهد».

تغییر خودت، از تغییر دادن دیگران آسان‌تر است

«افراد باهوش کسانی را استخدام می‌کنند که از خودشان باهوش‌ترند»؛

تمرین فیزیکی مناسب، شانس شما را برای سلامتی، و تمرین ذهنی مناسب، شانس شما را برای رسیدن به ثروت، بالا می‌برد. تنبلی، هم سلامت و هم ثروت را کاهش می‌دهد.

هنگامی که تحصیلات ما به پایان می‌رسد، متوجه می‌شویم نمرات کسب‌شده طی تحصیل چندان اهمّیّت ندارد. در دنیای واقعی، چیزهایی بیش از نمرات دانشگاهی به درد ما می‌خورد و اهمّیّت دارد؛ مانند جرأت، قدرت ریسک، شهامت، زیرکی، بی‌باکی، هوش و ذکاوت. هر یک از این عوامل که در ما پررنگ‌تر باشد، در نهایت بیش‌تر از نمرات دوران تحصیل، در تصمیم‌گیری آیندهٔ ما اثرگذار خواهد بود.

از ده سالگی، از پدر پول‌دارم می‌شنیدم که می‌گفت کارمندان دولت مشتی دزد تنبل هستند و از پدر بی‌پولم می‌شنیدم که افراد ثروت‌مند را کلاه‌بردارانی حریص می‌خواند

یکی از عللی که ثروت‌مندان ثروت‌مندتر و فقرا فقیرتر می‌شوند و طبقهٔ متوسط جامعه در قرض و بدهکاری بیش‌تری فرومی‌روند این است که مسایل مرتبط با پول، در خانه آموزش داده می‌شوند نه در مدرسه.

ثروت‌مندان همه‌چیز را در کنترل دارند، اما مالک چیزی نیستند.

مدارس در پی خلق کارمندان خوب هستند؛ نه کارفرمایان خوب.