بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

تمام زن‌های توی سالن غش می‌کنند.

شخصیت، ابهت و اعتمادبه‌نفس، مشخصهٔ تمامی برندگان بزرگ در همهٔ عرصه‌های زندگی است.

تکنیک ۱- لبخند غرق‌کننده تا چشمت به کسی افتاد، فوراً به او لبخند نزن! طوری که انگار هر آدم دیگری هم که سر راهت قرار بگیرد از این امتیاز بهره‌مند می‌شود. در عوض برای لحظه‌ای به صورت طرف مقابلت نگاه کن؛ کمی مکث کن؛ در شخصیتش فرو برو؛ بعد بگذار که موجی ازیک لبخند گرم، گشاده و پراشتیاق به سمت صورتت سرازیر شود و چشم‌هایت را بپوشاند! مطمئن باش این موج گرم لبخند مخاطبت را در خود فرو می‌برد. آن تأخیر یک ثانیه‌ای مخاطبت را متقاعد می‌کند که لبخندِ غرق‌کنندهٔ تو خالصانه و تنها برای اوست.

۲۶- فرهنگ لغت شخصی در فرهنگ لغت دنبال کلمه‌های عادی بگرد که هر روز استفاده می‌کنی. بعد درست مثل پا کردن کفش تازه، زبانت را توی این کلمه‌های جدید کن تا ببینی در دهانت می‌چرخند یا نه. اگر از آن‌ها خوشت آمد، آن‌ها را جایگزین کلمه‌های قبلی کن. یادت باشد، فقط پنجاه کلمه باعث تفاوت بین دامنهٔ لغات غنی و خلاق و یک دامنهٔ لغات معمولی است. هر روز یک کلمهٔ جدید را جایگزین کلمهٔ قدیمی خود کن. آن وقت بعد ازتقریباً دو ماه جزء نخبگان کلام خواهی بود.

 کسی دوست من است که پشت سرم از من تعریف کند. » ما بیشتر به آدمی اعتماد می‌کنیم که پشت سرمان (وقتی که نیستیم تا بشنویم) چیزهای خوبی درباره‌مان بگوید، تا کسی که توی رویمان از ما تعریف کند.

چشم‌های تو نارنجک‌هایی هستند که می‌توانند احساسات دیگران را منفجر کنند.

واکنش عاطفی طرف مقابلت به نگاه عمیق تو، یک ریشهٔ بیولوژیکی دارد. وقتی که تو به عمد به کسی نگاه می‌کنی، این کارت باعث افزایش ضربان قلب طرف مقابلت می‌شود و ماده‌ای شبیه به آدرنالین را در رگ‌های او به جریان می‌اندازد. این همان واکنش فیزیکی است که وقتی کسی عاشق می‌شود، در او ایجاد می‌شود. وقتی که تو آگاهانه مدت زمان بیشتری را در چشم طرف مقابلت نگاه می‌کنی (حتی در یک موقعیت کاری یا رابطهٔ اجتماعی معمولی)، او احساس می‌کند که تو را شیفتهٔ خود کرده است.

تکنیک ۷- زندانی کردن بیقراری وقتی گفتگویی که داری انجام می‌دهی، واقعاً مهم است، بگذار دماغت بخارد، گوش‌هایت گزگز کند، پاهایت سوزن‌سوزن شود. وول نخور؛ پیچ و تاب نخور؛ تکان نخور؛ به خود نپیچ؛ خودت را نخاران و از همه مهم‌تر، انگشتانت را از صورتت دور نگه دار! این وول‌خوردن‌ها و حرکات دست ممکن است این احساس را در شنونده به وجود آورد که داری چاخان می‌کنی.

تکنیک ۸- حس هانس اسب عادت کن که موقع حرف زدن یک ارتباط دوطرفه برقرار کنی. حرفت را بزن، ولی خوب چشم‌هایت را باز کن و ببین مخاطبت به چیزی که داری می‌گویی چه واکنشی نشان می‌دهد. سپس حرکاتت را بر اساس آن تنظیم کن. اگر یک اسب می‌تواند این کار را بکند، پس انسان هم می‌تواند. آن وقت مردم می‌گویند که تو حواست به همه چیز هست، هیچ چیزی از چشمت دور نمی‌ماند و حس ششم داری.

تأثیری که فرد در ثانیه‌های اول دیدار با کسی روی او می‌گذارد فراموش‌نشدنی است. چرا؟ چون آدم‌ها در دنیای پرسرعت مملو از اطلاعات که هزاران محرک مختلف در هر ثانیه ما را بمباران می‌کنند، گیج می‌شوند. آن‌ها برای اینکه دنیای اطرافشان را درک کنند و بتوانند کاری را که لازم است انجام دهند، باید فوراً در مورد هر چیزی که با آن روبرو می‌شوند در ذهنشان قضاوتی بکنند. بنابراین به محض اینکه کسی تو را می‌بیند، یک عکس ذهنی فوری از تو می‌گیرد. تصویر تو تبدیل به داده‌ای می‌شود که او برای یک مدت خیلی طولانی با آن سر و کار دارد.

تکنیک ۵- چرخش کودک ـ محور به هر کسی که می‌بینی، مانند یک کودک بزرگ توجه کن. درست همان لحظه‌ای که به هم معرفی می‌شوید، به‌آشنای تازه‌ات جایزه بده. همان لبخند گرم و توجه کامل را به او نشان بده که به وروجک کوچولویی نشان می‌دهی که دارد از پایت بالا می‌رود و نگاه زیبایی به تو می‌اندازد و با لثه‌های بی‌دندانش به تو لبخند می‌زند. چرخش کامل به سمت آشنای جدید این مسئله را فریاد می‌زند که: « فکر می‌کنم تو خیلی‌خیلی استثنائی هستی. » یادت باشد همهٔ ما در عمق وجود خود کودک بزرگی هستیم که خودش را به این در و آن در می‌زند و دوست دارد دیگران بفهمند چقدر آدم خاصی است. با تکنیک بعدی کاری می‌کنی که این کودک بزرگ فکر کند کانون هستی است!

افراد موفق در بازی زندگی فقط به این توصیهٔ قدیمی عمل نمی‌کنند که: « صاف توی چشم‌های طرف مقابلت نگاه کن! » یک دلیلش این است که برای برخی افراد بدبین و متزلزل، ارتباط چشمی طولانی‌مدت، می‌تواند نوعی تجاوز زهرآگین به حساب بیاید.

تکنیک ۱۳- اون کیه تکنیک « اون کیه » بهترین و کارآمدترین ابزار برای باز کردن سر صحبت با آدم‌های مورد نظرت است و البته تکنیکی است که آدم‌های غیرسیاسی به‌ندرت از آن استفاده می‌کنند. دو تا کار می‌توانی بکنی: یا خیلی ساده از میزبانت بخواهی که تو را به فرد مورد نظرت معرفی کند و یا اطلاعات مفیدی را دربارهٔ او و زندگی شخصی‌اش کسب کنی. این اطلاعات یخ او را فوراً آب می‌کند و می‌توانی سر صحبت را با او باز کنی.

خواهش می‌کنم به بشریت و به خودت لطفی بکن! هرگز در جواب سؤال « اهل کجایی؟ »، تنها یک جمله نگو. به پرسشگر مقداری سوخت برای تانکرش بده. تنها چیزی که لازم داری، یک یا دو جملهٔ اضافی دربارهٔ شَهرت است ـ یک حقیقت جالب، یک اظهار نظر هوشمندانه، تا بتوانی با آن پرسشگر را وارد گفتگو کنی.

هر چقدر شخص باهوش‌تر باشد، بیشتر از گپ زدن بدش می‌آید.

هیچ کس به تنهایی به قله نمی‌رسد. آدم‌هایی که به نظر می‌رسد همه چی دارند، در طول سال‌ها قلب‌ها و ذهن‌های صدها انسان دیگر را تسخیر کرده‌اند و با کمک آن‌ها بوده که توانسته‌اند به بالای نردبان کاری یا اجتماعی که انتخاب کرده‌اند، برسند.

سازگاری با حال و هوای طرف مقابل قبل از اینکه دهانت را باز کنی، مثل یک شیمی‌دان ماهر « نمونه‌ای » از صدای شنونده‌ات را بگیر و آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار بده تا بفهمی مخاطبت در چه حال و هوایی است. یک « عکس ذهنی » از حالت‌های او بگیر تا ببینی آیا شنونده‌ات سرخوش است یا خسته یا درب و داغون! اگر بخواهی دیگران را به خودت نزدیک کنی، اول باید خودت را با حال و هوای آن‌ها و لحن صدایشان سازگار کنی ـ حتی اگر شده برای یک لحظه.

کلمه‌های مشابه این تکنیک یک ابزار سادهٔ زبان‌شناسی است که قدرت فوق‌العاده‌ای دارد. به انتخاب‌های آگاهانهٔ اسم‌ها، فعل‌ها، ضمیرها و صفت‌های گوینده به دقت گوش کن ـ و بعد عین همان‌ها را تکرار کن. وقتی مخاطبت کلمه‌های خودش را از دهان تو بشنود، یک احساس تفاهم ناخودآگاه به وجود می‌آید. این کار باعث می‌شود او احساس کند تو در ارزش‌ها، دیدگاه‌ها، علائق و تجربه‌های او سهیم هستی. تکنیک « کلمه‌های مشابه » ادامهٔ رابطه را تضمین می‌کند

« رابرت، اگه بخوای تصویر یه کسی رو بکشی که واقعاً آدم درست و حسابیه ... منظورم یه آدم باهوش، قوی، پرجذبه، خلاق، جذاب، دلسوز، علاقه‌مند به دیگران ... » رابرت حرفم را قطع کرد و گفت: « کاری نداره! » او دقیقاً می‌دانست که منظور من چه جور آدمی است. « فقط کافیه به اون یه ژست عالی، سری رو به بالا، لبخند مطمئن و یه نگاه مستقیم بدم. »

هر مادری به‌طور غریزی این مسئله را می‌داند که برای ساکت کردن نوزادی که گریه می‌کند، نباید صرفاً انگشتش را تکان دهد یا فریاد بزند: « ساکت شو. »، ... نه، مامان بچه را بلند می‌کند و با لحن دردمندانه‌ای می‌گوید: « آخی ... آخی ... آخی..‌. » و برای چند ثانیه با دلسوزی و همدردی، خود را در ناراحتی بچه شریک می‌کند. بعد آرام آرام حرف‌های شادی به بچه می‌زند تا گریه‌اش بند بیاید. همهٔ شنونده‌های تو هم بچه‌های بزرگی هستند. اگر می‌خواهی که دست از گریه کردن بردارند، از تو چیزی بخرند یا با تو دوست شوند، خود را با حال و هوای آن‌ها سازگار کن.

چیزی که می‌گویی مهم نیست؛ اینکه آن را « چطوری » بگویی مهم است.

چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم؟

« تا اینجا از من خوشتون اومده؟ »

« بدنت را فراموش نکن! هر حرکتی که به بدنت می‌دهی در واقع دارد زندگی‌نامه تو را به نمایش می‌گذارد. »

چیزی که می‌گویی مهم نیست؛ اینکه آن را « چطوری » بگویی مهم است.

زن‌هایی که در زندگی تجاری خود آناً در پاسخ به مخاطبشان لبخند نمی‌زنند، در چشم آن‌ها آدم‌های معتبرتری به نظر می‌رسند.

محققان دانشگاه پنسیلونیا حدس می‌زنند احتمالاً تلاش یک عمر نیمی از جمعیت بزرگسال امریکا لازم است تا این واحدهایی را که در یک ساعت ارتباط بین دو نفر رد و بدل می‌شود دسته‌بندی کند.

او فوراً به تو بگوید:

یادت باشد، تکرار یک کار آن را عادتت می‌کند. عادت‌هایت شخصیتت را می‌سازد. شخصیتت سرنوشتت را می‌سازد. امیدوارم که موفقیت، سرنوشت تو باشد!

یادت باشد منظور از « گپ زدن »، صحبت از یک مشت واقعیت علمی یا اصطلاحات فنی نیست، بلکه مهم لحن کلام ... یا به قول معروف ملودی کلام توست. نقش اصلی گپ زدن این است که مخاطب را آرام کند. بنابراین باید صداهای آرامش‌بخشی از خودت دربیاوری. به عبارت دیگر باید خودت را با حال و هوای شنونده‌ات تطبیق بدهی.