بریده‌هایی از کتاب انقلاب دمینگ

دمینگ : تنها تلاش سخت کافی نیست. کاهش هزینه هم به تنهایی کافی نیست. پشتکار و از خود گذشتگی هم کاری از پیش نمی برد. تجهیزات پیشرفته هم کافی نیست. مسئله کارگر نیست نیست. مسئله در راس تشکیلات قرار گرفته است یعنی مدیریت. باید سیاستی برای کیفیت وجود داشته باشد. کیفیت در بالا ساخته می شود. در هیات مدیره .

هیچ چیز به قدر کافی خوب نیست .

کسی که از کارش لذت نمی برد نمی تواند جایگاهی در یک نظام کیفیت داشته باشد.

وجود اختراعات به خاطر آن است که همیشه فردی پیدا می شود که معتقد است چیزی بهتر از آنچه که هست می تواند باشد ، هیچ چیز به قدر کافی خوب نیست .

تولید یک کالای خوب و یک کالای بد به یک اندازه زمان ، مواد وسعی و تلاش نیاز دارد تنها فرقی که وجود دارد اینست که کالای بد را نمی توان فروخت.

تقصیر ضعف مدیریت را در نظام و نه در کارگر می دانست

بنا کردن یک سیستم بر پایه تعاون ، این همکاری به موفقیت همه منجر می شود

اگر شعار کاری از پیش می برد شرکت های تبلیغاتی حاکم مطلق جهان بودند.

نبایدانتظار داشت کسی که از کارش لذت نمی برد روز به روزکاراییش بهتر شود

دکتر دمینگ کنترل آماری فرآیند (SPC )را به ژاپنی ها آموخت و همیشه این نظر را حفظ کرده که مدیریت باید درکی از انحرافات آماری داشته باشد .

او نظریهSPCرا طی جنگ جهانی دوم با موفقیت در آمریکا پیاده کرد و توانست طراحان ، مهندسان و بازرسانی را برای فعالیت های جنگ آموزش دهد . آموزش او منجر به کاهش بسیار در ضایعات و دوباره کاری شد و به بهبود بهره وری انجامید.

دکتر دمینگ بر استفاده از روش های آماری و رویکرد سامان مند برای حل مشکلات کیفیت تاکید می کرد و تقصیر ضعف مدیریت را در نظام و نه در کارگر می دانست و بر اهمیت ابزارهای آماری بنیادین که هم اکنون به عنوان هفت ابزار کیفیت معروف شده پافشاری کرد این ابزارها عبارتند از : 1- بافت نگار 2- رسم نمودار پراکندگی 3- نمودار پارتو 4- نمودارهای استخوان ماهی 5- نمودارهای کنترل 6- نمودار جریان کار7- وارسی نامه ها.

30.ارزیابی های سالانه دید گاهی کوتاه مدت را به کسب و کارتحمیل می کنند،حتی اگر سهام شرکت در دستهایی مطمئن باشد و ریاست کل بخشنامه ای صادر کند وبگوید دیدگاه دراز مدت بسیار با اهمیت است،اگر شرکت از یک ارزیابی سالانه استفاده کند کارمندان ومدیران آن شرکت همگی جهت گیریکوتاه مدت خواهند داشت و آن مدیران که به ارشدیت می رسند،پرورده این سیستــم اند تا به آن مقـام برسند،یاد گرفته اند که فقط تفکراتی کوتاه مدت داشته باشند.

نبایدانتظار داشت کسی که از کارش لذت نمی برد روز به روزکاراییش بهتر شود ، این بزرگترین نقطه ضعف مدیریت صنعت گراست که افراد را طبقه بندی می کند و یک جو رقابت و در گیری بوجود می آورد. چنانچه هدف از انجام کار شکست دادن دیگری باشد کار لذت خود را از دست می دهد ، کسی که از کارش لذت نمی برد نمی تواند جایگاهی در یک نظام کیفیت داشته باشد.

دمینگ مدیریت کیفیت جامع را این گونه تعریف می کند : مدیریت کیفیت جامعTQM. عبارتست از مجموعه ای از فعالیت های سیستماتیک که سازمان برای رسیدن به یک سازمان اثربخش در تامین اهداف عالی خود و همچنین ارائه محصول یا خدمات با یک سطح کیفیت مطلوب به طوری که بتواند خشنودی مشتریان را در زمان و با قیمت مناسب تامین نماید .

21.از دیدگاه دمینگ،وظیفه یک رهبر آن نیست که در مورد افراد قضاوت کــند،بلکه او باید تـعیــین کــند که چــه کسی به کمـک ویژه نیازدارد و مطمئن شود که آن کمک را دریافت می کند.

34.رهبری،رهبری نظارت نیست.یک رهبر مهارتها،استعدادها و توانایی های تمام کارمندان خود را می شناسد ولی در نظر او همه برابرند. او کسی را مورد قضاوت قرار نمی دهد،رهبر بایدهمه را به آموزش ترغیب کند،رهبر تهـدید یا تقاضا نمی کند بلکه صـبورانه آمـوزش می دهد،مدیر نا شکیبا رهبر نیست،وظیفه رهبر، هدایت کارمندان به سوی کیفیت بهتر است ،مدیران باید نخستین عاملان بهبود باشند،رهبران محیط کار را لذت بخش می کنند