بریده‌هایی از کتاب پندهای‌ کوتاه از نهج البلاغه برای جوانان

فرد با تقوی خوب می‌داند که هرچه عبادت و خدمت کند و مقید به رعایت دستورات الهی باشد حق طاعت و عبودیت را به‌جا نیاورده است

دوراندیشی و نرم‌خویی، رکن مهم زندگی دوراندیشی و آینده نگری از مهم‌ترین سرمایه‌های زندگی است، آنها که فقط به فکر امروزند و از فردا غافل‌اند و برای آن فکر و برنامه‌ای ندارند. قطعاً انسان‌های موّفقی نخواهند بود.

امام - درود خدا بر او - فرمود: با مردم چنان آمیزش و معاشرت کن که در مرگت بگریند و در بودت به سویت آیند و با تو انس گیرند.

با کلمات زیبا و حکمت آمیز می‌توان سخنان ناپسند و توهین‌آمیز نااهلان و جاهلان را پاسخ داد و آنان را شرمسار و تربیت کرد و به قول خداوند کریم: «... وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَهِلُونَ قَالُواْ سَلَامًا» هنگامی که جاهلان با خوبان و دانایان، جاهلانه سخن می‌گویند و با پرخاشگری و تندخویی برخورد می‌کنند پاسخشان «سلام» است یعنی حتی دو برابر جسارت، مؤدبّانه و منطقی پاسخ می‌دهند.

انجام کارهای خوب و خیر آنگاه ارزشمند است که به غرور و خودخواهی آلوده نگردد.

هیچ شرافتی برتر از علم نیست

فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِل انسان راستین به صفات و گفتار و کردار نیکوست. نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

تیغ دادن در کف زنگی مست به که نااهل را علم افتد به دست بنابراین ضرورت هم‌پایی اخلاق با علم بر کسی پوشیده نیست.

انفجار بمب اتم توسط آمریکا در دو شهر «هیروشیما» و «ناکازاکی» ژاپن و صدها هزار کشته و مجروح و معلول، تابلوی زشت جدایی اخلاق و فضائل انسانی از دانش است.

انسان‌های دین‌دار بیش از آن‌که به فکر خود و انجام امور زندگی شخصی خویش باشند، در فکر راحتی و آسایش دیگران هستند و از دست و زبان، قلم و قدم و فکرشان خیر و خوبی، مهربانی و صداقت می‌بارد، آنها بنده شکم و شهوت نبوده و ثروت اندوزی و سودجویی عامل حرکت و ارتباطشان نیست، بلکه هدف اصلی و اولّی آنان خدمت و گره گشایی است، و در پرتو این تفکر و عمل است که به اوج مقام معنوی و ایمانی دست می‌یابند.

همه‌ی گنج‌ها در دل سختی‌ها نهفته است

فارغ‌التحصیل شدن، در منطق اسلام نیست.

شخصیت انسان در زیر زبانش نهفته است (المرء مخبوء تحت لسانه)

مؤمن باتقوی نه یک کار خوب و نه گه‌گاه دست به کارهای خوب می‌زند. بلکه به‌طور کلی همه کارهای او خیر و خوب است. ولی نکته مهم آنست که مؤمن به کارهای خیر و خوب مغرور نمی‌شود و خود را برتر و بهتر از دیگران نمی‌بیند.

نیایش حضور است نه مراسم

امام (ع) به فرزندش «محمد حنفیه» فرمود: یا بُنَی إِنِّی أَخَافُ عَلَیک الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنْه پسر جان، من برتو از تهی‌دستی و نداری ترسانم، پس از آن به خدا پناه آور که فقر و تهی‌دستی از دین بکاهد، و خرد را پریشان کند، و دشمنی آفریند.

ولا تستوی الحسنة و لا سئیة ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی َبینِک و بینة عداوة کاّنه ولی حمیم هرگز نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن. ناگاه خواهی دید همان کس که میان تو و او دشمنی است گویی دوستی کریم و صمیمی است.

اطلبوا العلم من المهد الی اللحد زگهواره تا گور دانش بجوی.

اگر می‌خواستم راهش را می‌دانستم که چگونه به عسل ناب، مغز گندم و بافته‌های ابریشمین دست یابم امّا چه دور است که هوای نفس بر علی (ع) چیره شود و شکمبارگی او را بر سر سفره رنگین نشاند... در حالی که شاید در «حجاز» یا «یمامه» کسی باشد که خواب قرص نانی را هم نبیند.

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند بر اثر صبر، نوبت ظفر آید