بریده‌هایی از کتاب پیش‌درآمدی بر روان‌شناسی کوانتمی

با تغییر افکار خود، می‌توانید رفتار خود و دیگران و به دنبال آن، واقعیت دنیای اطراف خود را تغییر دهید و آن را به شکل آرمانی و مطلوب خود درآورید.

مبتدی: یعنی بروم سراغ بیمار و به او بگویم که چون در دنیای فیزیکِ ذرات ریز همه چیز احتمالی و آماری است و هر اتفاقی امکان‌پذیر است و هر ذره می‌تواند با یک احتمال هر چیزی که دلش بخواهد باشد، پس اینکه او الان در این حالت است، فقط یکی از میلیون‌ها حالت احتمالی است که او می‌تواند داشته باشد و دلیلش فقط این است که فکر و ذکر و هوش و حواسش را روی این حالت قفل کرده است. یعنی آگاهی خودش شرایط کنونی خودش را رقم زده است و اگر سمت توجهش را به سمتی دیگر برگرداند، دنیایش عوض می‌شود! استاد: بسیار عالی و دقیق اساس «روان‌شناسی کوانتومی» را در چند جمله به شکلی ساده و جامع توضیح دادید!

بعضی مواقع در زندگی باید آرزو کرد و بلافاصله وارد میدان شد و عمل کرد، بدون اینکه نگران فهمیدن و یافتن چون‌وچرا بود. البته نه اینکه فهمیدن چیز خوبی نیست، بلکه به این خاطر که بسیاری مواقع، به‌ویژه وقتی می‌خواهیم چیزی جدید بیافرینیم و کاری نو را شروع کنیم، فهمیدن و دانستن همۀ ریزه‌کاری‌ها هیچ گره‌ای از کار ما باز نمی‌کند.

مبتدی: خوب! وقتی فیزیک نیوتن می‌گوید واقعیت بیرون مستقل از آگاهی و توجه من است، یعنی هر چیزی که در زندگی خودم، درست یا غلط، واقعی می‌پندارم، مثلاً برچسب‌های روانی که به خودم زده‌ام یا دیگران زده‌اند و یا اعتقادات منفی که نسبت به زندگی پیدا کرده‌ام هم باید وقتی حضور هم ندارم وجود داشته باشند. در نتیجه در بیرون چیزی به نام شکست یا زشت یا ناموفق یا دوست‌داشتنی نبودن هست، حتی اگر من متوجه آن نباشم! اما فیزیک کوانتوم می‌گوید واقعیت بیرون را من با توجه و نگاه درونم در لحظه خلق می‌کنم و حتی می‌توانم با دقت در همین چیزی که هست، تمام گذشتۀ یک واقعیت را دگرگون کنم. بنابراین، الان با شکست و زشتی و تنفر روبه‌رو هستم، چون خودم آنها را انتخاب کرده‌ام. سمت انتخاب و نگاهم را که برگردانم، آنها به همان جایی می‌روند که قبلاً بوده‌اند یعنی به هیچستان می‌روند! چقدر جالب!