کتاب مهاتما گاندی

گورها هرگز نتوانسته اند فکرها را در خود مدفون سازند.

نیم قرن پیش زور بر حق پیشی گرفته بود ولی امروز وضع بدتر شده، چنان که زور همان حق است، یعنی زور حق را خورده است.

چه قدر آسان است که به نام آزادی بیرونی آزادی درونی انسان را درهم شکنند!

«بیماری نه فقط نتیجۀ اعمال بلکه نتیجۀ افکار ما نیز هست»

با آزادفکری تمام زبان به اعتراض می گشاید: من خواستار این نیستم که راه خانه ام از هر طرف بسته شود و پنجره های آن را کور کنند. من می خواهم که نسیم فرهنگ و تمدن همۀ کشورها آزادانه از میان خانۀ من جریان داشته باشد، لیکن هرگز نمی گذارم که این باد مرا با خود ببرد.

خدا آدم را آفریده است تا با کار خود غذایش را به دست بیاورد و گفته است آنان که بدون کارکردن می خورند، دزدند…

کسانی را که خدا بخواهد نابود کند اول عقلشان را می گیرد…

به همه باید احترام گذاشت… جنس لطیف جنس ضعیف نیست؛ بلکه به خاطر نیروی فداکاری و رنج کشیدن بی سروصدا و تحمل تحقیر و به سبب ایمان و هوش خود از جنس مرد شریف تر است. احساس و پیش بینی زن اغلب از ادعای بی شرمانۀ مرد در داشتن دانش و فضیلت برتر سبق برده است….

وی دستور داد پارچه های خارجی را به عنوان نشانی از بردگی بسوزانند؛

هر قدر رنج (شخصی) پاک تر باشد ترقی والاتر است…