بریده‌هایی از کتاب آینده‌ علوم سیاسی

ایالات متحد آمریکا تنها کشور جهان است که در آن مجرمان قضایی برای همیشه از حقوق شهروندی محروم و از شرکت در انتخابات منع می‌شوند و از آن‌جا که ایالات متحد آمریکا بیش‌ترین جمعیت زندانی را در جهان دارد، این امر محدودیت‌های شدیدی را برای تحقق دموکراسی برای رأی‌دهندگان به وجود می‌آورد.

سیاست به مردم یاد می‌دهد چگونه دنیای اطراف خود را بشناسند و راه‌های درک جهان را پیش روی آن‌ها می‌نهد، به آن‌ها می‌آموزد در جهان چه مسائل و مشکلاتی وجود دارد و چه راه‌حل‌هایی می‌توان برای آن مشکلات متصور شد.

اما این حقیقت که جنس این دموکراسی در آمریکا با سایر کشورها متفاوت است باید اندیشمندان آمریکایی را به فکر وا دارد. باید بتوان راهی برای بازنگری در اصول قانون اساسی یافت. این موارد به ما یاد آوری می‌کند این‌قدر در تشویق دیگر کشورها به انتخاب دموکراسی آمریکایی اشتیاق به خرج ندهیم.

ایالات متحد آمریکا تنها کشور صنعتی و دموکراتیک جهان است که فاقد نظام بیمۀ سلامت ملی است

میزان مشارکت مردم در بسیاری از انتخابات مهم آمریکا نظیر انتخابات ریاست‌جمهوری از میزان افراد ثبت‌نام‌کننده کم‌تر است.

«در جهان حاضر نمی‌توان کشوری را بدون رهبر سیاسی تصور کرد»

سیاست به این معناست که چه کسی چگونه و در چه زمانی چه چیزی را به دست آورده است.

میزان مشارکت مردم در انتخابات رو به کاهش است که ممکن است بیانگر این مشکلات باشد که سیستم ثبت‌نام برای انتخابات یا تبلیغات و فعالیت‌های انتخاباتی باید به طور جدی اصلاح شود. حزب‌گرایی رو به افول است که ناشی از ضعف عملکرد احزاب یا ساختار انتخاباتی منحصربه‌فرد آمریکاست.

در قرن بیست‌ویکم مشارکت سیاسی بیش از هر زمان دیگری نیاز است. در حالی که تلاش‌هایی برای مشارکت دادن جوانان و فقرا صورت گرفته است، توجه کمی به محدودیتی اساسی‌تر، یعنی زمان و ارتباطش با عدم اقدام پرداخته شده است. اگر قرار باشد قرن بیست‌ویکم به فاجعه انفعالی بودن در تاریخ تبدیل نشود، باید به مردم کمک کنیم تا هم از منظر شهروندی و هم اقتصادی، درگیر فعالیت‌ها شوند.

دموکراسی‌های نو همگی متأثر از مدرنیزاسیون، تغییرات تکنولوژی و اجتماعی‌اند و همین باعث می‌شود سیاست‌های کلان به آحاد جامعه تسری یابد و ما باید دریابیم این امر مختص یک ملت و یک کشور نیست.

وی در بارۀ تمام عواملی که بر رفتار نمایندگان تأثیر می‌گذارد معتقد است تجربه‌های شخصی سیاستمداران بر نحوۀ تصمیم‌گیری و قانونگذاری آن‌ها تأثیر مستقیم دارد و این تأثیر بالاتر از تأثیری است که حزب، خواست مردم و مواضع ایدئولوژیک بر آن‌ها می‌گذارد.

رهبران سیاسی و طرفدارانشان اغلب تأثیر سخنان قاطعانه و ترفندهای مبارزه‌طلبانه‌شان بر جامعۀ هدف را جداً دست بالا می‌گیرند و نقش نیروهای داخلی، افکار عمومی، جمعیت‌شناسی، شرایط اقتصادی، تاریخ و فرهنگ ملت‌ها را در این تغییر و تحولات به گونه‌ای باورناپذیر نادیده می‌انگارند.

مردم و جوامعی نیز که در آن می‌زیند همه اسم خاصی دارند و هر فرد و هر جامعه نیز دارای اسم خاصی است. اهمیت این موضوع در چیست؟ اهمیت نام‌ها در آن است که تفاوت فرد و گروه‌ها را با دیگر گروه‌ها مشخص می‌کند و از آن‌جا که این تفاوت‌ها برای ما مهم است اسامی نقش قابل ملاحظه‌ای دارند و از اهمیت خاصی برخوردارند.

تنش‌های خشن و حل‌نشده‌ای که در میان نخبگان وجود دارد از ویژگی‌های بارز رژیم‌های سیاسی ناپایدار است و از این روست که گذار این نوع جوامع با چنین جامعه‌ای از نخبگان به رژیم سیاسی پایدار امری بسیار زمانبر است.

سیاست چیزی نیست جز نبرد گروه‌های سیاسی برای به دست آوردن قدرت که با حضور بازیگران خردورز به رفتار سیاسی جمعی تبدیل می‌شود و در حقیقت دادوستدی میان رهبران سیاسی و پیروان آن‌هاست.

سیاست به مردم یاد می‌دهد چگونه دنیای اطراف خود را بشناسند و راه‌های درک جهان را پیش روی آن‌ها می‌نهد، به آن‌ها می‌آموزد در جهان چه مسائل و مشکلاتی وجود دارد و چه راه‌حل‌هایی می‌توان برای آن مشکلات متصور شد.

مادامی که تعریفی بیش از آنچه تا کنون در بارۀ بی‌عدالتی مطرح شده است بی‌عدالتی فقدان شرایط عادلانه است نداشته باشیم نمی‌توانیم هیچ تحقیق و مطالعه‌ای در بارۀ علل «سرسخت بودن بی‌عدالتی» آغاز نماییم.