بریده‌هایی از کتاب نماد شناسی تطبیقی ۲: جانوران

گوش (ایزد) یا همان گوشورون؛ فرشته‌ای که پرستاری جانوران سودمند با اوست. این کلمه از اوستایی گئوش اورون گرفته شده است. گوش یا گوشورون یا گئوش یا گئو یا سیاگالش به معنی گاو یکی از نام‌های ایزدِ نگهبان چارپایان است. در یسنا هات ۲۶ روانِ گوشَ نیک کُنشی مورد ستایش قرار گرفته‌است. یشتی از کتاب یشت‌ها به نام گوش‌یشت یا دُروسَپ یشت در ستایش این ایزد است.

بال و پر به تعبیر هندرسن، آن قسمت از تن است که از همۀ اعضای دیگر به خدا نزدیکتر است؛ چه خاصیّت طبیعت آن گرایندگی به سوی آسمان‌ها و بردن تن بدانجاست و آنجا مسکن خدایان است.

در بودیسم و همچنین در قبالا، نشانۀ گناه است. در ویتنام نشانۀ چاپلوسی و ریاکاری است. در سنّت سلتی با نوعی بی اعتمادی و سوء ظن مشاهده می‌شود. در میان سرخپوستان، گربۀ وحشی نماد چابکی، تفکر و هوشیاری است. در برخی باورهای کهن، به عنوان یک دیو پنداشته می‌شده است.