بریده‌هایی از کتاب سبزپَری

حالا محو موهایش، محو این تموج نورهای تیره روشن بلوطی در جوانی تاب موهایش، محو این همه امکان گم‌شدن لابلای تاب گیسو هستم، محو این آشفتگی حساب شده موهایش که از میان آن مه بلند می‌شود. راضی‌ام. مگر من کی هستم؟

سمت راست نشست و این طبق افشان موها را گذاشت صاف در دید ما. اول کمی ملاحظه داشتم