بریده‌هایی از کتاب کتابت بر آب

عافیت در تنهایی یافتم سلامت در خاموشی

تن‌ام اگر درد کند شفا تو دهی چون تواَم درد کنی شفا که دهد؟

در زیر خاربُنی در دنیا با خداوند زندگانی کردن دوست‌تر از آن دارم که در بهشت زیر درختِ طوبی که از وی خبر ندارم.

مرا به بهشت اُمید مده وُ به دوزخ بیم مکن که این هر دو سرای، دیگران راست مرا تویی.

«تو خدای را کجا دیدی؟» ـ «آن‌جا که خویشتن ندیدم.»

در اندرون پوست من دریایی است که هر وقت که باد آید از این دریا میغ سر بر کند از عرش تا سری باران بارد.

اگر گذری بر دریا از خون خویش کتابت کُن بر همه‌چیزی کتابت بوَد مگر بر آب.

دل را گفتم: «آن‌جا منگر.» فرمان‌ام نبرد تا خود بسوخت به آتش شوق و مرا نیست بکرد در لطفِ خویش.

کار کننده بسیار است لیکن رونده نیست رونده بسیار است لیکن سپارنده نیست آن یک یک بود که کند وُ برود وُ بسپارد.

تا اینجا نشسته‌ام هیچ‌کس را ندیده‌ام که از درِ مسجد به در آمده است از خویشتن کمتر اِلاّ که بیشتر دیده‌ام.

دیدار آن بُوَد که جز او را نبینی.

هر آنچه در هفت آسمان وُ زمین است در تنِ توست کسی می‌باید که بیند.

از آن‌جا آمده‌ام من با آن‌جا دانم شدن.

همه‌کس ماهی در دریا گیرند اینان بر خُشک دیگران کِشت بر خشک کنند جوانمردان بر دریا.

چون تو نیستی خویش بدو دادی او هستیِ خویش به تو دهد.

آنچ در دلِ من است اگر قطره‌ای بیرون آید جهان چنان شود که در عهدِ نوح.

آنچ در دلِ من است اگر قطره‌ای بیرون آید جهان چنان شود که در عهدِ نوح.

آنچ در دلِ من است اگر قطره‌ای بیرون آید جهان چنان شود که در عهدِ نوح.

تن‌ام اگر درد کند شفا تو دهی چون تواَم درد کنی شفا که دهد؟ هر چه ازانِ من است در کار تو کردم وَ هر چه ازانِ توست در کارِ تو کردم تا منی از میان برخیزد همه تو باشی.

عافیت در تنهایی یافتم وُ سلامت در خاموشی.

چون به جان نگرم جان‌ام کُنَد درد چون به دل نگرم دل‌ام کند درد چون به فعل نگرم قیامت‌ام کند درد چون به وقت نگرم توام کنی درد.

تن‌ام اگر درد کند شفا تو دهی چون تواَم درد کنی شفا که دهد؟ هر چه ازانِ من است در کار تو کردم وَ هر چه ازانِ توست در کارِ تو کردم تا منی از میان برخیزد همه تو باشی.

کار چون شیر است چون دست به گردن‌اش فراکنی چون روباه شود.

هر که چیزی به راه حقّ دهد به قدرِ پرِ پشه‌ای حقّ چندی کوهِ اُحد با وی دهد.

از آن کسان باش که اندوه از دل برگیری نه از آن که اندوه به دلی هُو نهی.