بریده‌هایی از کتاب پیچیده به هیچ (عشقه ۲)

. خدا بیامرز پدرم، همیشه می‌گفت: «اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

باید کسی را به‌اندازهٔ وسعت همهٔ قلبت دوست داشته باشی و یک‌مرتبه از جلوی چشمت دور شود تا بفهمی چه درد بزرگی‌است دردی که من می‌گویم!

آن وقت‌ها که جوان‌تر بودم فکر می‌کردم سرنوشت هر کسی دست خود اوست.

واژه‌هایی مثل (قسمت نبود) و (خدا نخواست) یک مشت حرف بی‌خودی است که آدم‌های تنبل و تن‌پرور برای توجیه شیوهٔ زندگیشان می‌زنند.

«آیهٔ لا یکلِفُ الله نفساً الا وُسعَها

من از مردن نمی‌ترسم هراس من از آن مرگی است که در تاریکی شب‌های وحشتناک دلتنگی چراغ روشن یاد تو را در ذهن خواب‌آلود من روشن نمی‌سازد…

انتظار سخت است… فراموش کردن هم سخت است. سخت‌تر آن‌که، ندانی باید به‌خاطر بسپاری یا بگذری و دشوارتر آن که ندانی باید بروی یا هم چنان منتظر چشم به فرداهای نیامده بدوزی… کاش می‌دانستم تکلیف من با تو و دلم چیست

چیزی که خیلی از آدم‌ها نمی‌دانند، این است که عشق، با همان سرعتی که یک روز سر قلب آدم تلنبار می‌شود، یک روز هم می‌رود و چنان نیست و نابود می‌شود که دیگر هیچ اثری از آن جز خاطره‌ای تلخ و گنگ باقی نمی‌ماند. فرق عشق‌هایی که ابدی می‌شوند، با عشق‌هایی که بعد از ده سال، یک‌مرتبه می‌سوزند و خاکستر می‌شوند، در شخصیت آدم‌هایی است که مورد محبت واقع می‌شوند…

تو مرا یاد کنی یا نکنی باورت گر بشود یا نشود نفسم می‌گیرد در هوایی که نفس‌های تو نیست.

اقیانوس، هیچ‌وقت داخل یک فنجان جا نمی‌شود. برای فنجان، همهٔ دنیا به اندازهٔ همان حجم خالی داخل خودش، وسعت دارد… برای یک فنجان، اقیانوس با یک جرعه آب فرقی نمی‌کند. چون ظرفیت او در هر شرایطی، به اندازهٔ همان یک فنجان است.

شما به قلبتان احترام گذاشتید و با روح و حقیقت احساستان به‌خاطر غرور و تکبر درنیفتادید. و این‌ها همه چیزهایی هستند که شایسته تقدیر و تحسین‌اند!

واقعیت این است که از حرف تا عمل و از فکر تا همت، خیلی راه است…

من از قدرت عشق بی‌خبرم وگرنه می‌فهمیدم، که عشق خودش بزرگترین حامی و پشتیبان و نگهبان خویش است و نیاز ندارد کسی وکیل مدافعش شود

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان با دگران، وای به حال دگران

دنیا دار مکافات است. برای همین است که مولایمان علی (ع) می‌فرماید: «بترس از ظلم کردن به کسی که جز خدا یار و یاوری ندارد…»

راستی که چه بازی خنده‌داری بود عشق؛ مضحک و ترسناک و خطرناک و مرگ‌آور؛ درست مثل پریدن از نوک یک برج بلند، بدون چتر نجات، وسط آتش یک جهنم!

نگاهت را که عاشق کنی، عشق چیزی جدای از زیبایی مطلق نیست. اصلا عاشق که باشی، دنیا هم حمایتت می‌کند؛ انگار زمین و زمان دست به دست هم می‌دهند و کاری می‌کنند تا عشق تو به شورانگیزترین شکل و کامل‌ترین حالت شوریدگی برسد. عاشق که باشی زندگی مفهوم دیگری پیدا می‌کند. مفهومی فراتر از جمله‌هایی که با «من» شروع می‌شود

«اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

عشق مثل انرژی است، وقتی متولد شود دیگر مرگ ندارد؛ فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند. عشق همیشگی است… همیشگی!

به ما دخترها یاد داده‌اند که اگر دانشگاه قبول شویم و خانم دکتر یا مهندس شویم، قطعا در یک قدمی سعادتیم… اما واقعیت این است که برای یک زن، انتخاب درست همسر و ازدواج صحیح، تنها عامل تضمین‌کنندهٔ سعادت یا بدبختی است

عشق واقعی سه‌وجه دارد: یک وجه آن علاقهٔ به معشوق است؛ وجه دوم، گذشت از اشتباه‌هات و خطاهای؛ او و وجه سوم، درک و شناخت تقصیر خود ما در آنچه اتفاق افتاده است.

«عاشقانه دوستت دارم رنج مُکرر زندگی من»

«اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

می‌گفت: «اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

«به ما دخترها یاد داده‌اند که اگر دانشگاه قبول شویم و خانم دکتر یا مهندس شویم، قطعا در یک قدمی سعادتیم… اما واقعیت این است که برای یک زن، انتخاب درست همسر و ازدواج صحیح، تنها عامل تضمین‌کنندهٔ سعادت یا بدبختی است.

ما زنان شرقی، حتی اگر تظاهر به اروپایی بودن هم بکنیم، باز ته‌تهش، تشنهٔ داشتن همسری عاشق و مهربان و وفادار و فرزندانی سربه راه و صالحیم