بریده‌هایی از کتاب شبکه‌های اجتماعی

نکته اولیه و بسیار مهم برای فعالیت در این فضا این است که «زودباور» نباشید. «زودباوری» را شاید بتوان پاشنه آشیل حضور مجازی دانست.

منظومه فکری ما مثل شهر مرز دارد. مادام که تنها در این شهر هستیم و در آن تنفس می‌کنیم و زندگی ما تمام بسته به فعالیت در شهر است و از آن خارج نشده باشیم، تصور زندگی در جای دیگر سخت است. اما وقتی به شهر دیگری برویم و دلبستگی هایمان به شهر کمتر شود و به عبارت دیگر وقتی که از مرزهای شهر عبور کنیم، دیگر آن اطمینان برای زندگی همیشگی در آنجا را نداریم و با تردید مواجه خواهیم شد.

تاثیرگذاری اندیشه ما بر دیگران، به قدرت و استحکام اندیشه و استدلال‌های ما و توانایی در بیان آن بستگی دارد.

تفکر ما، اجزای مستقل از هم نیست؛ بلکه مانند شبکه‌ای متصل و مرتبط بهم هستند. گاهی شبیه دومینو است و چه بسا نفی یکی از باورهای ما به نفی باورهای مرتبط دیگری منجر شود. در مواجهه ما با اندیشه‌های دیگر و شنیدن استدلال‌های شان گاهی به بازسازی اجزای منظومه فکری مان دست می‌زنیم، بدون این‌که اصل منظومه فکری و کلیات آن تغییر کند. البته به این معنا نیست که مواجهه حتما به تغییر ولو اندک اندیشه می‌انجامد؛ چه بسا اندیشه ما مهاجم باشد و دیگران را به تغییر وادارد بدون آن که در اندیشه ما تغییر حاصل شود. تاثیرگذاری اندیشه ما بر دیگران، به قدرت و استحکام اندیشه و استدلال‌های ما و توانایی در بیان آن بستگی دارد.