بریده‌هایی از کتاب یاران امام زمان (عج)

ای اهل عالم! بشارت، بشارت!، که مهدی قائم (عج) ظهور کرد!

آنگاه امام صادق (ع) امّت اسلامی را در طول قرن‌ها مخاطب قرار داده فرمودند: «لِیعِدّ أحدُکمْ لِخُرُوجِ الْقائِمِ (ع) و لوْ سهْماً. فإنْ علِم الله ذلِک مِنْ نِیتِهِ رجوْتُ لِأنْ ینْسأ فی عُمْرِهِ حتّی یدْرِکهُ و یکون مِنْ أعْوانِهِ و أنْصارِهِ؛ هر یک از شما خودش را برای خروج قائم (عج) آماده کند ولو با تهیه کردن یک تیر، که اگر خداوند این آمادگی را در نیت شما ببیند، امیدوار هستم که خداوند در اجلتان مهلت دهد تا ظهور او را درک کرده از اعوان و انصار آن بزرگوار باشید».

آنگاه پیامبر اکرم (ص) مسیر حرکت یاران حضرت بقیةالله را بیان فرمودند: «أوّلُهُمْ مِن الْبصْرةِ و آخِرُهُمْ مِن الْیمامة؛ نخستین آنها از بصره و آخرین آنها از یمانه خواهد بود». *** رسول اکرم (ص) فرمودند: «ما مِنْ بلْدةٍ إلاّ یخْرُجُ مِنْها معهُ طائِفةٌ، إلاّ أهْلُ الْبصْرةِ فإنّهُ لایخْرُجُ معهُ مِنْها أحدٌ؛ هیچ شهری نیست جز اینکه گروهی از آن شهر همراه او خارج می‌شوند. به جز بصره، که حتّی یک نفر نیز از آنجا با آن حضرت همراهی نمی‌کند!»

رسول‌اکرم (ص) فرمودند: «طُوبی لِمنْ أدْرک قائِم أهْلِ بیتی و هُو مُقْتدٍ بِهِ قبْل قِیامِهِ، یتولّی ولِیهُ و یتبرّأُ مِنْ عدُوِّهِ، و یتولّی الأئمّة الهادین مِنْ قبْلِهِ. أولئک رُفقائی، و ذوُو وُدّی و مودّتی، و أکرمُ اُمّتی علی یوْم الْقِیامةِ؛ خوشا به سعادت کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند و پیش از قیام آن حضرت به او اقتدا کند، دوستان او را دوست بدارد و از دشمنان او بیزاری بجوید و امامان پیش از او را به امامت و پیشوایی بپذیرد. آنها دوستان من هستند که مورد محبّت و علاقۀ من هستند و آنها تا روز قیامت نزد من گرامی ترین افراد امّت هستند»

خداوند قائم آل محمّد (ص) را برمی‌انگیزد برای عموم ستمگران در میان گروهی که از نظر مردم کمتر از سرمه در چشم به شمار می‌آیند. چون آنها ظاهر شوند مردم به حال آنها گریه می‌کنند. مردم چیزی نمی‌بینند جز اینکه کشته می‌شوند!. خداوند شرق و غرب جهان را به دست آنها فتح می‌کند. آگاه باشید که مؤمن حقیقی آنها هستند و بدانید که جهاد واقعی در آخرالزّمان است».

یاران قائم (ع) یکدیگر را طوری ملاقات می‌کنند که گویی از یک پدر و یک مادر به دنیا آمده‌اند و صبح از خانه بیرون آمده پراکنده شده‌اند و شبانگه همه به خانه آمده با یکدیگر گرد آمده‌اند!»

آنها در زمان غیبت ما همانند سرنشینان کشتی هستند، در همۀ شهرها خشک‌سالی می‌شود ولی آنجا خشک‌سالی پیش نیاید، هرگز صاعقه به آنها صدمه نمی‌زند، آنها امر به معروف و نهی از منکر کنند و خدا را به شایستگی می‌پرستند و در میان برادرانشان مواسات را رعایت می‌کنند، آنها محرومانند، زنده و مرده‌شان آمرزیده است، مرد و زنشان، سیاه و سفیدشان، آزاد و برده‌شان، مورد مغفرت حضرت احدیت است. در میان آنها مردان منتظر هست که هر لحظه انتظار فرج ما را می‌کشند و خداوند منتظران را دوست می‌دارد.

حدیث دیگری در همین باره از امیرمؤمنان (ع)، امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روایت شده است. «ویحاً لِلطّالِقانِ!. فأنّ لِلهِ فیها کنُوزاً لیستْ مِنْ ذهبٍ و لا فِضّةٍ، و لکنْ بِها رِجالٌ عرفُوا الله حقّ معْرِفتِهِ، و هُمْ أنْصارُ الْمهدِی فی آخِرِالزّمانِ؛ خوشا به حال طالقان! که برای خدا در آن گنج‌هایی است، ولی نه از طلا و نقره، بلکه مردانی است که خدا را به حقّ شناخته‌اند، آنها یاوران حضرت مهدی (ع) در آخرالزّمان هستند».

از امام صادق (ع) به تعبیر «بِّخٍ بِّخٍ لِلطّالِقانِ» به به! به حال طالقان، روایت شده است.

رسول اکرم (ص) نیز در این زمینه فرموده‌اند: «و لهُ بِالطّالِقانِ کنُوزٌ لا ذهب و لا فِضّة، إلاّ خُیولٌ مُطهّمةٌ و رِجالٌ مُسوّمةٌ!. یجْمعُ الله عزّوجلّ لهُ مِنْ أقاصِی الْبِلادِ علی عددِ أهْلِ بدْرٍ: ثلاثُمئةٍ و ثلاثة عشر رجُلاً؛ او را در طالقان گنج‌هایی است که از طلا و نقره نیستند، بلکه اسب‌هایی بسیار زیبا و مردانی کاردان و کارسازاند، که خداوند ۳۱۳ نفر به تعداد اهل بدر از دورترین شهرهای دنیا [برای یاری او] گرد می‌آورد»

در آستانۀ ظهور حضرت ولی عصر (عج) فتنه‌ها و شورش‌ها و انقلاب‌های نظامی اتّفاق می‌افتد و با شورش سفیانی هرج و مرج به اوج خود می‌رسد و همگان از سرنوشت خود دلسرد و نگران بوده، به دنبال نجات دهنده‌ای می‌گردند که آنها را از وضع موجود نجات دهد.