بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

همان‌گونه که شرقی‌ها می‌گویند: «وقتی شاگرد آماده باشد، استاد خود خواهد آمد.» همزمانی کتاب اسبابی غیرعلّی است که از طریق آن یک کتاب به‌دست خواننده‌ای می‌رسد که واقعآ به دنبال آن بوده است.

(خشمی که درون‌ریزی شود ــ و به عبارتی سرکوب شود ــ تبدیل به افسردگی می‌شود).

یک زن برای این‌که قهرمان سفر قهرمانی خود باشد، باید این عقیده را داشته باشد (یا لااقل این‌گونه وانمود کند) که انتخاب‌هایش مهم هستند. در روند زندگی کردن با چنین پیش‌ فرض ذهنی اتفاقی رخ می‌دهد: زن تبدیل به یک انتخاب‌کننده می‌شود؛ قهرمانی که خودش تعیین می‌کند قرار است به چه چیز تبدیل شود.

بهای واقعی هر چیز، آن چیزی است که ما برای به دست آوردن آن رها می‌کنیم.

برای مثال، تا کردن لباس‌های شسته شده برای بسیاری از زنان کاری روزمره و تکراری است که همیشه برای انجام آن عجله دارند. اما با پذیرش نگرش هستیایی، یک زن می‌تواند از فرصت تا کردن لباس به‌عنوان زمانی که می‌تواند ذهنش را آرام کند، استقبال نماید. به منظور حضور هستیا، زن باید در یک زمان روی یک فعالیت، یک فضا یا یک اتاق تمرکز کند و کارها را با آرامش و در زمانی که در اختیار دارد انجام دهد. او باید چنان مجذوب کارش شود که گویی در حال اجرای مراسم چای ژاپنی است؛ با حسی از وقار در هر حرکتی که انجام می‌دهد. تنها در این صورت است که آرامش درونی عمیق جای هیاهوی معمول ذهن را می‌گیرد. معیارهایی که باید مورد ملاحظه قرار بگیرند می‌بایست متعلق به خود زن باشند؛ روش انجام آن‌ها نیز باید مطابق با آنچه باشد که برای خودش معنا دارد. از این طریق او اسطوره‌ای باکره خواهد بود، نه سرویس‌دهنده‌ای به نیازها یا معیارهای دیگران و نه مغلوبی در برابر زمان.

زمانی که یک زن از نیروهایی که او را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند آگاه می‌شوند، قدرتی به‌دست می‌آورد که زاییده دانش است. «اسطوره‌ها» نیروهای نامرئی و قدرتمندی هستند که رفتارها را شکل می‌دهند و عواطف را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. شناخت «اسطوره‌ها» ی حاضر در وجود زن، قلمرو جدیدی است که آگاهی درباره زنان را ارتقا می‌بخشد. زمانی که یک زن متوجه می‌شود کدام «اسطوره‌ها» قدرت اصلی را در درون او در اختیار دارند، آگاهی خاصی درباره غرایز اصلی، اولویت‌ها، توانایی‌ها و امکان یافتن معنا در میان انتخاب‌های مختلفی که دیگران شاید جرات آن‌ها را ندارند، به‌دست می‌آورد.

زمانی که کهن‌الگوی آتنا در روان زنی قوی باشد، او تمایلی طبیعی به میانه‌روی در انجام کارها دارد و در «اعتدال طلایی» زندگی می‌کند؛ چیزی که ایده‌آل آتنی‌ها بود.

برنامه‌های طبیعت‌گردی ویژهٔ زنان، کهن‌الگوی آرتمیس فرا می‌خواند؛ خصوصآ آن‌هایی که یک تجربه گروهی را با یک سفر قهرمانی فردی ترکیب می‌کنند. زمانی که زنان به سفرهای برون‌مرزی و سرزمین‌های ناآشنا می‌روند، کهن‌الگوی آرتمیس را درون خود پرورش می‌دهند. همچنین وقتی دختران‌مان در مسابقات ورزشی شرکت می‌کنند، به اردوهای دخترانه می‌روند، به سفرهای اکتشافی مکان‌های جدید می‌روند و در فرهنگ‌های بیگانه به تحصیل می‌پردازند، تجربیاتی کسب می‌کنند که می‌تواند مستقل بودن آرتمیس را در آن‌ها رشد دهد.

* آتنا، به من کمک کن تا در این موقعیت به روشنی بیاندیشم. * پرسفون، به من کمک کن تا گشوده و پذیرا بمانم. * هرا، به من کمک کن تا عهد ببندم و وفادار بمانم. * دیمیتر، به من یاد بده تا صبور و بخشنده باشم، به من کمک کن تا مادر خوبی باشم. * آرتمیس، مرا بر هدفی که با آن فاصله دارم، متمرکز نگه‌دار. * آفرودیت، به من کمک کن تا عشق بورزم و از بدنم لذت ببرم. * هستیا، افتخار حضورت را به من بده، برای من صلح و بزرگواری بیاور.

زمانی که دو نفر عاشق می‌شوند، هرکدام دیگری را در نوری ویژه و اصلاح‌کننده (نور طلایی آفرودی ) می‌بیند و جذب زیبایی دیگری می‌شود. چیزی جادویی در هوا موج می‌زند و حالتی از شیدایی پدیدار می‌گردد. هرکدام از آن‌ها احساس زیبایی و خاص بودنی بیش از حد معمول خودشان دارند. میدان انرژی عاطفی بین آن‌ها تقویت می‌شود و جذابیت مغناطیسی دوطرفه را ایجاد می‌کند. در فضای «طلایی» ای که آن‌ها را احاطه کرده است، حواس تقویت می‌شوند: موسیقی واضح‌تر شنیده شده و رایحه‌های خوش متمایزتر می‌شوند.

پذیرش ذاتی زن پرسفونی او را بسیار شکل‌پذیر می‌سازد. اگر افراد زیادی تصویر یا انتظاری را روی وی فرافکنی کنند، او اصلا مقاومت نمی‌کند. این الگوی بوقلمون‌صفتی اوست تا هر چیز که دیگران از او انتظار دارند را «امتحان کند». این همان خصوصیتی است که او را مستعد «زن آنیمایی» بودن می‌کند؛ او به طور ناخودآگاه خود را به آن شکلی که مرد از او می‌خواهد درمی‌آورد. با یک مرد، او بازیکن تنیس می‌شود و در باشگاه ورزشی عضو می‌شود؛ در رابطه‌ی بعدی، پشت موتورسیکلت نامزدش می‌نشیند و در اتوبان‌ها لایی می‌کشند و در رابطه‌ی سوم، یک مدل می‌شود و ظاهر ساده و معصومانه‌اش را مطابق میل مردش نقاشی می‌کند.

: «من خودم رو غرق مطالعه کردم، به سر هیچ قرار ملاقاتی نمی‌رفتم و روی رفتن به مدارس دخترونه تأکید داشتم. تصور می‌کردم باید خودم رو در نوعی صومعه روانی نگه دارم تا زمانی که ازدواج کنم. تا اون زمان بهتر بود خودم رو از وسوسه دور نگه دارم

مانند نخستین اشعه‌های باریک نور خورشید پس از باران، غم ناشی از تنهایی ناخواسته با گذشت زمان گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود... و همزمان با آن حس هویت انسان نیز رشد پیدا می‌کند. زمانی که در میانه‌ی مردم زندگی می‌کنیم، بخشی از اشتیاق و بینش طبیعی‌مان از طریق صحبت کوتاهی که با دیگران داریم به بیرون درز پیدا می‌کند. در شجاعانه‌ترین حالت شما فکر می‌کنید این نهایت کاری است که انسان می‌تواند انجام دهد. اما نیروی اصلی حیات از درون می‌آید؛ به آن‌جا بروید. نیایش و مراقبه کنید و به آن بخش‌های روشنگر درون‌تان دست پیدا کنید.

زمانی که آفرودیت بخش فعال وجود یک زن بدقیافه باشد، آن زن نمی‌تواند از فاصله دور افراد را به خود جذب کند. فقط کسانی که به او نزدیک می‌شوند او را جذاب و فریبنده می‌یابند. بسیاری از زنانی که ظاهری معمولی دارند اما از ویژگی‌های آفرودیتی برخوردارند، دیگران را با صمیمیت مغناطیس‌وار شخصیت‌شان و جذابیت طبیعی و ناخودآگاه‌شان به خود جلب می‌کنند. این زنان به ظاهر معمولی می‌توانند افراد زیادی را به خود جلب کنند؛ در حالی که شاید خواهران واقعآ زیباتر و متمول‌ترشان کنار گود نشسته باشند و غرق در این سوال که: «واقعاً اون چی داره که من ندارم؟»

براساس این تعریف اگر زنی تحصیل‌کرده یا در جهان خارج با صلاحیت باشد، فقط دارای آنیموسی رشدیافته است و کارهایش کمتر آگاهانه است و به همین دلیل نسبت به مردان در درجه دوم قرار دارند. همچنین آنیموس می‌تواند خشن، قدرت‌طلب و به‌طرزی غیرمنطقی متعصب باشد که یونگ (و یونگی‌های معاصر) در هنگام توضیح عملکردهای آنیموس، اصرار بر تأکید به این ویژگی‌ها دارند.

زنان دیمیتری احساسات متفاوتی درباره تساوی حقوق زنان دارند. بسیاری از زنان دیمیتری از جنبش تساوی حقوق زنان به خاطر بی‌ارزش شمردن نقش مادری بیزار هستند. آن‌ها دوست دارند مادرانی تمام‌وقت باشند، حال آن‌که احساس می‌کنند مجبورند بیرون از خانه کار کنند. اما از طرف دیگر، هوادار بسیاری از مسائل زنان نیز هستند؛ برای مثال حمایت از کودکان در برابر آزار و اذیت و فراهم کردن سرپناه برای زنان آسیب‌دیده.

آفرودیت در افسانه پیگمالیون پادشاه قبرس نیز نقش بسزایی داشت. پیگمالیون مجسمه‌ای از عاج به شکل زن ایده‌آلش تراشیده بود و هرچه بیشتر به آن نگاه می‌کرد، بیشتر عاشق مخلوق خودش می‌شد. در جشنی که به افتخار آفرودیت برگزار شده بود، پیگمالیون از آفرودیت درخواست همسری شبیه مجسمه‌اش کرد. بعدها آن مجسمه زنده شد و تبدیل به زنی به نام گالاتا شد که با پیگمالیون ازدواج کرد.

در این جاست که خرد ویکتورفرانکل را متوجه می‌شویم: فارغ از محیط (او یکی از اسرای بازداشتگاه نازی‌ها بوده است) ما همیشه در پاسخ به محیط، حق انتخاب داریم.

عدم بلوغ عاطفی مرد باعث می‌شود او در رابطه با زنان به جای عمق به دنبال تعدد باشد و نتیجه این موضوع تمایل به روابط متعدد است که زن هرایی نمی‌تواند تحمل کند.

چه در افسانه و چه در زندگی واقعی، زمانی که یک قهرمان به بن‌بست می‌رسد، تنها کاری که می‌تواند انجام دهد این است که خودش باشد، بر اصول و تعهدات خود پایبند بماند تا چیزی غیرمنتظره به یاری او بیاید. پایداری در این موقعیت و داشتن امید به رسیدن پاسخ، مرحله‌ای درونی را ایجاد می‌کند که یونگ به آن «عملکرد ماورایی» می‌گوید. منظور او این بوده است که چیزی از درون ناخودآگاه برمی‌خیزد و مساله را حل کرده یا راه را به فرد (یا قهرمان) که نیاز به کمکی از جایی فراتر از خودش دارد، نشان می‌دهد.

برای این‌که زن آرتمیسی بتواند از عنصر مهم و عمیق رابطهٔ زناشویی را در ازدواجش داشته باشدف اسطورهٔ دیگری ــ یعنی آفرودیت ــ باید تأثیر خود را در زندگی‌اش بگذارد. و برای این‌که بتواند زندگی متعهدانه‌ای داشته باشد، کهن‌الگوی هرا نیز باید در روان او حضور داشته باشد. بدون این دو کهن‌الگو، رابطه آپولو ـ آرتمیس به راحتی تبدیل به رابطهٔ برادر ـ خواهری می‌شود.

بر طبق نظر یونگ، تفکری و احساسی کارکردهای قضاوتی و حسی و شهودی کارکردهای ادراکی هستند.

برخی مادران دیمیتری همیشه این نگرانی را دارند که اتفاق بدی برای فرزندان‌شان رخ دهد. این مادران به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار از بدو تولدِ فرزند در حال پیش‌بینی احتمال «ربوده شدن» هستند. در نتیجه آن‌ها استقلال فرزند را محدود کرده و اجازه نمی‌دهند ارتباطات او با دیگران شکل بگیرد.

دانشجوی تاریخ بودم و هم‌چنین یک آمریکایی ژاپنی‌تبار

یونگ خاطرنشان می‌کند، روان‌کاوی هر دو شخصیت را به‌طور کامل درگیر می‌کند. عقاید آگاهانه و عناصر ناخودآگاه در روان دکتر و بیمار در فرایندی که هر دوی آن‌ها را عمیقآ تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، درگیر می‌شوند: «ملاقات دو شخصیت، مانند مخلوط شدن دو ماده‌ی شیمیایی متفاوت است: اگر ترکیبی اتفاق بیفتد، هر دوی آن‌ها تغییر می‌کنند.»

ما همیشه در پاسخ به محیط، حق انتخاب داریم. من متوجه شدم که چگونه تخیل می‌تواند چیزی را در درون ما زنده نگاه دارد و راه‌حل‌های خلاقانه پیش پای ما بگذارد، در حالی که دیگران از آن استقبال نمی‌کردند من متوجه شدم که یک زندگی درونی غنی، یک تخیل خلاقانه و یا زندگی کردن در رویا می‌تواند جبران یک زندگی بیرونی بی‌حاصل باشد و در عین حال ما را برای روزی که در آن زندگی درونی و بیرونی بازتاب خواسته‌های حقیقی ما باشد آماده کند.

چیزی که برای یک زن رضایت‌بخش است، ممکن است برای دیگری کاملا بی‌معنا باشد و این بستگی به اسطوره‌ای دارد که درون هر زن فعال است. علاوه بر این، در یک زن، اسطوره‌های متعددی حضور دارند. هرچه زن پیچیده‌تر باشد، نشانهٔ آن است که اسطوره‌های بیشتری در درون او فعال هستند. و آنچه برای یک بخش از وجود او رضایت‌بخش است، ممکن است برای بخش دیگر وجودش کاملا بی‌معنا باشد. شناخت و آشنایی با «اسطوره‌های زنان» ابزاری در اختیار زن قرار می‌دهد که به کمک آن می‌تواند خودش و روابط‌اش با مردان، زنان، والدین و فرزندانش را بهتر درک کند. این الگوهای اسطوره‌ای همچنین بینشی در این زمینه ارائه می‌دهد که چه چیز برای برخی زنان انگیزه‌بخش (حتی وسواس‌گونه)، ناامیدکننده یا رضایت‌بخش است و برای عده‌ای دیگر این‌گونه نیست.

نمادها و استعاره‌های موجود در افسانه‌ها و اسطوره‌ها، همگی در ما زنده هستند زیرا همه ما دارای یک ناخودآگاه جمعی مشترک هستیم که مانند یک الگوی غریزی به محرک‌ها پاسخ می‌دهد.

کهن‌الگوها درکی از زمان ندارند و اهمیتی به واقعیت‌های زندگی زن یا نیازهایش نمی‌دهند. زمانی که اسطوره‌ها تأثیر خود را اعمال می‌کنند، زن در مقام یک قهرمان یا باید بگوید بله، یا نه یا «الان نه». اگر او انتخابی آگاهانه انجام ندهد، آن‌گاه الگوی غریزی یا کهن‌الگویی اختیار عمل را در دست می‌گیرد.

تغذیه کردن دیگران نیز برای زن دیمیتری رضایت به ارمغان می‌آورد. او شیر دادن به فرزندانش را به طرز فوق‌العاده‌ای رضایت‌بخش می‌یابد. او از این‌که وعده‌ی غذایی مفصلی برای خانواده و مهمانانش فراهم کند، لذت می‌برد. اگر آن‌ها از غذا خوش‌شان بیاید، غرق در احساس مادری خوب بودن می‌شود (به جای آن‌که ــ مانند آتنا ــ احساس آشپزی ماهر بودن را تجربه کند). اگر او در شرکتی کار کند، از این‌که از دیگران با قهوه پذیرایی کند خوشحال می‌شود (درست برخلاف آرتمیس که اگر مردها نیز چنین کاری را انجام ندهند، از انجام آن کار احساس خفت و خواری می‌کند). دیمیتر در مقام اسطوره‌ی غلات، این امکان را برای بشریت فراهم آورد تا بتوانند محصولات کشاورزی پرورش دهند و مسئول حاصلخیزی طبیعت بود. به طور مشابه، زنانی که در روستاها محصولات غذایی خودشان را پرورش می‌دهند، نان می‌پزند، میوه می‌کارند و با بخشندگی آن‌ها را با دیگران شریک می‌شوند، بیانگر این جنبه مادر طبیعت دیمیتر هستند.