بریده‌هایی از کتاب برنا جلد ۱ (مبانی و نقشه راه)

چه‌بسا بهترین برنامه‌ها را بریزند و با شکست مواجه شوند فقط به این دلیل که مقتضیات مخاطب را در برنامه لحاظ نکرده‌اند و یا مخاطبانی که انتخاب نموده‌اند متناسب با برنامه‌ها و اهداف گزینش نشده‌اند.

شاید دانش‌آموزی که رتبه اول بهترین مدرسه هم باشد، مختصات فکری و اخلاقی خاصی داشته باشد که بعضاً غیرقابل هدایت و تربیت ذیل آرمان‌های مجموعه باشد. پس هر مجموعه‌ای باید معطوف به هدف خود مخاطبش را برگزیند و روش شناسایی او را هم ارائه کند.

ضرورت عقل حکم می‌کند که بهترین و مستعدترین افراد برای کار تربیتی انتخاب شوند، هرچند همه انسان‌ها به تربیت نیاز دارند و هرچند تقریباً هر انسانی اگر در یک مجموعه تربیتی قرار گیرد از آن مجموعه استفاده‌هایی به نسبت ظرفیت خود خواهد برد؛ اما پرواضح است که با یک انتخاب درست ضریب تربیت صحیح هم بسیار بالاتر خواهد بود و هم در بلندمدت با تربیت انسان‌های برجسته تأثیر مضاعفی در جامعه‌ایجاد خواهد شد.

«پیش از شناسائی نخبه، شناسائی استعداد برتر را داریم که در طول زمان تبدیل به نخبه خواهد شد؛ چون هر صاحب استعدادبرتر که نخبه نیست؛ به تدریج به نخبه تبدیل می‌شود. پس اول شناسائی استعداد برتر است، بعد مسیر این صاحب استعداد برتر به سمت نخبه‌شدن، بعد رسیدن به نقطه‌ی ثمردهی ـ که درواقع همان نقطه‌ی نخبه‌شدن است ـ ... و بعد از آن، ادامه‌ی کار نخبه.»

کار تربیتی نخبه‌پرور در مجموعه‌ای غیر از مدرسه و خانه بهتر است در ابتدای دوره‌ی متوسطه اول آغاز شود؛ یعنی پایان سال ششم دبستان.

به تجربه اثبات شده این مقطع سنی (دو سال پیش از بلوغ تا سه سال پس از بلوغ) مهم‌ترین و بهترین سال‌های عمر برای تعلیم و تربیت انسان است