بریده‌هایی از کتاب مرد تکثیر شده

همه‌چیز مرا خسته و کسل می‌کند، این روزمرگی لعنتی، این تکرار و یکسانی روزها.

زندگی کاری است. خیلی بیش‌تر از یک رمان که بتوانی در اوقات فراغت بخوانی.

هرچه کم‌تر جرأت رویارویی با آن‌چه را که در جلوی ما قرار دارد داشته باشیم، بیش‌تراحتیاج داریم تا تقصیر را به گردن شخص دیگری بیندازیم.

حقایق بزرگ، چیزی بیش‌تراز مزخرفات نیستند.

چیزهایی هستند که هیچ‌وقت نمی‌توان با کلمات آن‌ها را توضیح داد.

برای روح‌های شکننده و کم‌انعطاف که تمایل به دلتنگی دارند، زندگی کردن، فقط نوعی تنبیه بسیار سخت است،

بعضی اوقات از خود می‌پرسیم که چرا خوشبختی این قدر دیر می‌آید؟ چرا زودتر نیامد؟ اما اگر مثل این مورد هنگامی که انتظارش را نداریم ناگهان ظاهر شود، به احتمال زیاد نخواهیم دانست با آن چه‌کار کنیم. موضوع انتخاب بین خنده و گریه نیست، بلکه اضطراب پنهانی از فکر کردن به این نکته است که شاید این قدر شایسته‌ی آن نباشیم.

برای روح‌های شکننده و کم‌انعطاف که تمایل به دلتنگی دارند، زندگی کردن، فقط نوعی تنبیه بسیار سخت است

زندگی به من نشان داده است که هیچ چیزی ساده نیست. بعضی مواقع ساده به نظر می‌رسد، ولی هرچه ساده‌تر باشد باید بیش‌تر به آن شک کرد.

فراموش نکن که آنچه را که ما امروز واقعیت می‌دانیم، دیروز خیالات بود.

خدا کند وقتی که تو بیدار می‌شوی، او هنوز باشد.

درست است که با گذشت زمان، همه چیز می‌گذرد، اما مواردی هستند که در آن‌ها حرکت کند می‌شود تا به درد فرصت بیش‌تری بدهد. چنین مواردی بوده‌اند و خواهند بود، اما خوشبختانه خیلی کم هستند. مواردی که در آن‌ها نه درد می‌ماند و نه زمان می‌گذرد.

حتی در بزرگ‌ترین پیروزی‌ها هم باید به موقع عقب نشست.

برخلاف آن‌چه معمولاً فکر می‌کنیم، گرفتن یک تصمیم، یکی از ساده‌ترین تصمیمات در این دنیاست. فقط به دو چیز یعنی درجه‌ی ظرفیت ما و دیگری درجه‌ی اراده‌ی ما بستگی دارد.

همه‌ی ما کم و بیش چهره‌های عمومی هستیم، فقط اختلاف در تعداد تماشاگران است.

به هر حال زندگی به گونه‌ای ساخته شده است که حتی درهایی که فکر می‌کنیم به طور سخت و محکمی بسته شده‌اند، به لطف فروتنی و نظم و ترتیب گشوده می‌شوند.

هرچه کم‌تر جرأت رویارویی با آن‌چه را که در جلوی ما قرار دارد داشته باشیم، بیش‌تراحتیاج داریم تا تقصیر را به گردن شخص دیگری بیندازیم.

برای روح‌های شکننده و کم‌انعطاف که تمایل به دلتنگی دارند، زندگی کردن، فقط نوعی تنبیه بسیار سخت است،

اگر من در این لحظه بمیرم، بخشی از آینده یا آینده‌های ممکن برای همیشه از بین خواهد رفت.

بگوییم آینده فقط یک خلاء بزرگ است. چیزی بیش‌تر از زمان تغذیه شده توسط حال جاودان نیست.