بریده‌هایی از کتاب آیا می‌توانم رابطه‌ام را نجات دهم؟ (چگونه تشخیص دهم که باید در رابطه‌ام بمانم یا بروم؟)

«وقتی کسی مرا ترک کند، در واقع به من لطف کرده است. به‌رغم این‌که غرورم را می‌شکند، حالا می‌توانم بدون فردی که زمان ارزشمندم را تلف می‌کرد و اهمیتی به احساساتم نمی‌داد، به زندگی‌ام ادامه دهم.»

«از تنها چیزی که باید ترسید، خود ترس است.»

اشخاص به‌ندرت فقط چون همسرشان از آن‌ها توقع تغییر دارد، در خودشان تغییرات مهمی به‌وجود می‌آورند. آن‌ها برای ساکت کردن همسرشان تغییراتی موقت در خود به‌وجود می‌آورند، زیرا اشخاص بدون استثنا فقط به‌خاطر خودشان تغییراتی دایمی در خود ایجاد می‌کنند، نه برای خاطر دیگران

وقتی کشش اولیه شکل می‌گیرد، بیشتر اوقات نیمه‌ی پر لیوان را می‌بینیم؛ اما وقتی کشش اولیه کاهش می‌یابد، نیمه‌ی خالی همان لیوان را می‌بینیم.

تا وقتی به‌طور کامل از رابطه‌ی قبلی‌تان رها نشده‌اید، به‌احتمال زیاد از نظر احساسی برای رابطه‌ی جدید آماده نیستید. من باور دارم که در هر مرحله از زندگی کسی هست که جذب شما شود و بیش از آن‌که شما به او نیاز داشته باشید، او نیازمند شما باشد. فقط برای نیازهای فردی دیگر، وارد هیچ رابطه‌ای نشوید.

شادی موضوعی انتزاعی است که کسی جز خودتان نمی‌تواند آن را به‌وجود آورد.

اگر رابطه‌تان به نقطه‌ای رسیده است که ذره‌ای شاد و خوشحال نیستید و احساس ناراحتی می‌کنید، به‌احتمال زیاد در نهایت از تصمیمتان پشیمان نخواهید شد؛ اما در کوتاه‌مدت، احساس پشیمانی (دامنه‌ای از دوره‌های مداوم و شدید پشیمانی تا نوسانات ناپایدار و خفیف) به‌یقین طبیعی است.

شاید بزرگ‌ترین افسانه این باشد که بهترین رابطه‌ها خودبه‌خود خوب هستند. در موارد استثنایی، این‌که چقدر رابطه‌تان خوب یا عالی است به این واقعیت بستگی دارد که برای خوب یا عالی بودن آن چقدر تلاش می‌کنید.

بعد از این‌که لیز باب را ترک کرد و در نتیجه‌ی آن چندبار احساس پشیمانی کرد، شرایط احساسی و هیجانی آن زمان را به‌یاد آورد. می‌گفت: «می‌دانستم که اگر قرار باشد برگردم، بدون رفع مشکلاتی که بابت آن‌ها رابطه را ترک کردم، خیلی زود باز هم در همان شرایط قبلی قرار می‌گیریم و دوباره باید او و رابطه را رها کنم.» حالا افسردگی لیز برطرف شده است و دوره‌ی کارشناسی ارشدش را می‌گذراند و احساس می‌کند در شرایطی است که می‌تواند رابطه‌ی بلندمدت جدیدی برقرار کند

دودلی در رابطه‌ها فرایندی معمول شده است!

رابطه‌ها نه به دلیل شکست خوردن، بلکه چون دوره‌ی خودشان را سپری کرده‌اند، تمام می‌شود.

تنها کسی که می‌تواند مرا خوشحال کند خودم هستم و من همان‌طور که تصمیم می‌گیرم خوشحال باشم، خوشحال خواهم ماند؛ با رابطه یا بدون رابطه. شاید یافتن فردی مناسب قدری دشوار باشد؛ اما یافتن دوستان جدید و تقویت دوستی‌های موجود راحت است و می‌تواند کارکردهایی همچون رابطه‌ی عاشقانه داشته باشد.

دودلی حالتی ذهنی است، نه حقیقی. حل آن ممکن است آسان نباشد؛ اما وقتی برطرف شود، در بقیه‌ی زندگی‌تان از آرامش نسبی حاصل از آن بهره‌مند خواهید شد.

گاهی خشم جلوه‌ای از «معاشقه» برای برقراری رابطه‌ی جنسی پرشور را به خود می‌گیرد!

بسیاری افراد باور دارند که اگر فقط رابطه‌ی خوبی داشتند، زندگی‌شان عالی می‌شد؛ اما وقتی وارد رابطه‌ای می‌شوند، سطح توقعات و انتظاراتشان به‌قدری بالا می‌رود که در نهایت هیچ رابطه‌ای نمی‌تواند همه‌ی انتظاراتشان را برآورده کند. از این رو، رابطه‌شان به تجربه‌ای ناکام‌کننده تبدیل می‌شود.

در همه‌ی رابطه‌های مشکل‌دار مهم است که بپرسید: «چه احتمال بالقوه‌ای برای تغییر وجود دارد؟» اگر جواب این است که «هیچ احتمالی» وجود ندارد، سؤال بعدی که باید از خودتان بکنید این است: «آیا هنوز هم می‌خواهم در رابطه‌ام بمانم؟»

هر وقت ارزش‌ها یا قضاوت‌هایمان را درباره‌ی آنچه باعث شادی و خوشبختی کسی می‌شود در کنار هم قرار دهیم، پایه‌ای محکم نخواهیم داشت. به‌یاد داشته باشید شادی موضوعی انتزاعی است که کسی جز خودتان نمی‌تواند آن را به‌وجود آورد.

اشخاص به‌ندرت فقط چون همسرشان از آن‌ها توقع تغییر دارد، در خودشان تغییرات مهمی به‌وجود می‌آورند. آن‌ها برای ساکت کردن همسرشان تغییراتی موقت در خود به‌وجود می‌آورند، زیرا اشخاص بدون استثنا فقط به‌خاطر خودشان تغییراتی دایمی در خود ایجاد می‌کنند، نه برای خاطر دیگران.

بیشتر داستان‌های عشقی کلاسیک درباره‌ی روابط کوتاه‌مدت هستند و کتاب یا فیلم قبل از فروکش کردن شور و اشتیاق اولیه پایان می‌یابد.

دودلی می‌تواند درد و رنج به همراه داشته باشد و آن وقت است که به زبان‌بازی، حرف‌های کلیشه‌ای، جواب‌های سطحی یا قضاوت‌های بی‌سود دیگران، نیاز خواهید داشت.

-اشتیاق درواقع انرژی احساس عاشقانه و تمایلات جنسی است که از همان ابتدا شما را به‌عنوان زوج با هم نگه می‌دارد. اشتیاق عامل انگیزه‌بخش قدرتمندی است و موجب می‌شود دریچه‌ی قلبتان را به‌روی کسی باز کنید و خمیرمایه‌ای است که جلوه‌های مختلف صمیمیت را همچون میل و کشش، علاقه و تمایل شکل می‌دهد. اما اشتیاق به‌تنهایی موجب دوام رابطه نمی‌شود. -دومین مؤلفه آرامش است. آرامش درواقع توانایی حل و فصل مسائل، لذت بردن از بودن با یکدیگر، احترام گذاشتن به یکدیگر، اشتراک در شیوه‌های زندگی و اهداف و ارزش‌های مشابه (مالی، بچه‌ها، برنامه‌های شغلی و غیره) و همزیستی توأم با رضایت خاطر در کنار یکدیگر است.

عشق واقعی به یک فرد اغلب انگیزه‌ای می‌شود تا بکوشید به احساس رضایت برسید. شما می‌توانید احساس شیفتگی (در مقابل احساس عاشقانه) داشته باشید و بر این باور باشید که روابط محکم نیازی ندارند برای آن‌ها تلاشی صورت گیرد. بیشتر داستان‌های عشقی کلاسیک درباره‌ی روابط کوتاه‌مدت هستند و کتاب یا فیلم قبل از فروکش کردن شور و اشتیاق اولیه پایان می‌یابد.

برخی زوج‌ها باید شیوه‌هایی را در نظر بگیرند که بتوانند زمان بیشتری با هم سپری کنند، درحالی‌که برای برخی دیگر، صرف زمان کمتر برای با هم بودن موجب می‌شود رابطه‌شان مطلوب‌تر شود.

وقتی به همسرتان آن نوع حمایتی را که خودتان ترجیح می‌دهید عرضه کنید، حتی اگر آن را با بهترین نیت انجام دهید، خواهید دید که یا حمایتتان کارایی ندارد یا حتی بدتر، با آنچه همسرتان به‌راستی می‌خواهد یا نیاز دارد، متضاد خواهد بود. وقوع چنین اتفاقی هرگز بدون هزینه نخواهد بود! همسرتان ممکن است احساس کند طرد شده است درحالی‌که شما دچار احساس سردرگمی می‌شوید. احساس می‌کنید از شما قدردانی نمی‌شود و شاید عصبانی شوید. در چنین موقعیتی هیچ‌کس برنده نیست.

دو مؤلفه‌ی مهم روابط کارامد را بیان کرده‌ام: اشتیاق و آرامش.

-اشتیاق درواقع انرژی احساس عاشقانه و تمایلات جنسی است که از همان ابتدا شما را به‌عنوان زوج با هم نگه می‌دارد. اشتیاق عامل انگیزه‌بخش قدرتمندی است و موجب می‌شود دریچه‌ی قلبتان را به‌روی کسی باز کنید و خمیرمایه‌ای است که جلوه‌های مختلف صمیمیت را همچون میل و کشش، علاقه و تمایل شکل می‌دهد. اما اشتیاق به‌تنهایی موجب دوام رابطه نمی‌شود. -دومین مؤلفه آرامش است. آرامش درواقع توانایی حل و فصل مسائل، لذت بردن از بودن با یکدیگر، احترام گذاشتن به یکدیگر، اشتراک در شیوه‌های زندگی و اهداف و ارزش‌های مشابه (مالی، بچه‌ها، برنامه‌های شغلی و غیره) و همزیستی توأم با رضایت خاطر در کنار یکدیگر است.

آیا هرگونه ضعف یا نقصی - واقعی یا خیالی - کافی است تا خود یا همسرتان را زیر سؤال ببرید، انکار کنید یا حتی رابطه‌تان را تخریب کنید؟

آیا هرگونه ضعف یا نقصی - واقعی یا خیالی - کافی است تا خود یا همسرتان را زیر سؤال ببرید، انکار کنید یا حتی رابطه‌تان را تخریب کنید؟

مهم است روشی پیدا کنید که خشمتان را رها کنید؛ خشمی که رابطه‌تان را تخریب می‌کند، سپس تا حد امکان با دیدی عاقلانه به شرایط خود بنگرید

بر سر محدوده‌ی زمانی مشخصی توافق کنید، هر فرد می‌تواند برای نجات رابطه تمام تلاش خود را به‌کار گیرد با آگاهی از این‌که امکان قطع رابطه نیز وجود دارد. از طرف دیگر، گاهی چنین توافقی موجب آسودگی خیال می‌شود، چون می‌دانید امکان پایان‌دهی به رابطه نیز وجود دارد. همچنین جایگاه واقعی رابطه‌تان برای شما آشکار می‌شود.