بریده‌هایی از کتاب چرا زنان حرف می‌زنند و مردان فرار می‌کنند

مردان در یک لحظه می‌توانند یا منطقی باشند یا احساساتی. اما زنان در یک لحظه می‌توانند هم منطقی و هم احساساتی باشند. این برتری زنان، هم خدادادی است و هم اکتسابی.

زن می‌خواهد شوهرش ثابت کند که دوستش دارد تا احساس رضایت داشته باشد و ترس از تنهایی و محرومیت در او کاهش یابد. اما وقتی زن از مرد می‌خواهد که ثابت کند دوستش دارد، مرد احساس شکست می‌کند، زیرا اگر او شوهر خوبی بود، مجبور نبود چنین چیزی را اثبات کند.

اگر سعی نکنیم یکدیگر را تغییر دهیم یا کنترل کنیم یا همدیگر را به سنگدلی زیاد یا احساساتی بودن بیش از اندازه متهم کنیم، می‌توانیم در تمام طول زندگی مشترک، تیم خوبی باقی بمانیم.

احترام گذاشتن به امور روزمره‌ی یک مرد و سکوت او و عدم مزاحمت در منزل و درک اینکه او نیاز دارد زمانی را برای خودش صرف کند، ابزاری قدرتمند برای نشان دادن عشق به اوست. این کار به همان اندازه‌ای که یک مکالمه‌ی صمیمانه روی زنان تأثیر می‌گذارد، برای او مؤثر است.

همسری که شما مرکز دنیای او هستید و زندگی بدون شما برایش قابل تصور نیست، حتی فکر اینکه او بدون شما زندگی کند، به قدری برایش وحشتناک است که نمی‌تواند تحمل کند. بنابراین، وقتی او حتی تحمل فکر کردن به این مسأله را ندارد، چگونه می‌تواند درباره‌ی این موضوع با شما صحبت کند؟ به همین دلیل شما نمی‌توانید با او مانند دوستان همجنستان درباره‌ی موضوعات احساسی صحبت کنید.

مردی که سکوت می‌کند، به اندازه‌ی همسرش دوست دارد به او نزدیک شود و با او رابطه برقرار کند. اما چگونگی بیان این نیاز توسط مردان و زنان تفاوت دارد

وقتی زندگی شما در خط سرعت قرار داشته باشد، فعالیت‌های ارزشمند در آن نقشی نداشته باشند و زمانی را با افرادی که می‌گویید دوستشان دارید سپری نکنید، در واقع خود را مجبور می‌کنید تا زندگی را تنها با یکی از چشم‌های خود ببینید و این بسیار خودخواهانه است و به رابطه‌ی شما و همسرتان صدمه می‌زند.

دلیل اصلی افزایش شدید خشونت‌های خانوادگی بعد از دهه‌ی ۱۹۶۰ در امریکا، کاهش پدر بودن است. وقتی پدرها به عنوان محافظان خانواده به حاشیه کشیده می‌شوند، بیشتر برای در دست گرفتن قدرت و کنترل همسر یا معشوقه‌ی خود تلاش می‌کنند. آن‌ها با تسلط بر همسر خود قصد دارند حس شکست به عنوان محافظ را جبران کنند.

توصیه‌ی ما به خانم‌ها این است: به نیاز مردان برای داشتن زندگی روزمره احترام بگذارید و آن را درک کنید. با این کار، شوهرتان احساس می‌کند که دوستش دارید و در نتیجه، حس می‌کند به شما نزدیک است. برای مثال، کلیدها را در همان جای همیشگی قرار دهید و اگر به خرید می‌روید، همان نوع قهوه‌ی مورد علاقه‌ی همسرتان را برای صبحانه تهیه کنید.

وقتی زنی از مردی انتقاد می‌کند ـ عمدی یا غیرعمدی ـ باعث می‌شود که ایجاد حس ارتباط برای مرد، غیرممکن شود. وقتی مردی ساکت و منزوی است، در بیشتر موارد به این دلیل است که همسرش زیاد از او انتقاد می‌کند. امیدوارم تا این‌جا دریافته باشید که زنان می‌توانند بدون آنکه متوجه باشند، به رابطه‌ی میان خود و همسرشان صدمه بزنند.

مردان، بدون همسر، تنها در حرکت امواج زندگی غوطه‌ور می‌شوند.

وقتی کارهای روزمره‌ی مردی به هم می‌ریزد، او تمرکز خود را از دست می‌دهد و احساس می‌کند که نمی‌تواند کارهایش را به‌خوبی گذشته انجام دهد. به بیان دیگر، او احساس می‌کند شکست خورده است و ناچار می‌شود رنج ناشی از ترشح هورمون کورتیزول را که به دنبال شکست ایجاد می‌شود، تحمل کند.

اگر نتوانید بفهمید که ترس و شرم چگونه میان شما فاصله می‌اندازد، روابط شما ممکن است بدون آنکه هیچ‌کدام خطایی بکنید، از هم پاشیده شود.

برای آنکه مردی را از نظر زبانی یا فیزیکی عصبانی کنید، کافی است او را با حس شرم تهدید کنید: «تو یک آدم بی‌عرضه، بی‌خاصیت و ضعیف هستی!»

تصویری قدیمی و سنتی که می‌گوید مرد باید نان‌آور اصلی خانه باشد و مخارج خانه را بر دوش بکشد. این تصورات، زوجین را در حصاری محدود می‌کند؛ هر چه زن بیشتر پیشرفت می‌کند، مرد احساس بدتری پیدا می‌کند. در نتیجه، نفرت مرد که دلیل آن نه موفقیت زن بلکه شرم خودش است، باعث جدایی آن‌ها می‌شود.

پرستاران کودک به‌خوبی می‌دانند اگر دختربچه‌ای را فقط تهدید به تنبیه کنند، او رفتار بد خود را متوقف خواهد کرد اما پسربچه‌ها با آنکه از تنبیه بدنی، روش‌های تحقیرآمیز و سوءاستفاده‌های فیزیکی بیشتر رنج می‌برند، باز هم به رفتارهای خود ادامه می‌دهند؛ زیرا ترس، برای بازداشتن آن‌ها از چنین رفتارهایی کافی نیست

اگر با خوشحالی وارد منزل شوید و ببینید که همسرتان سرحال نیست، فرایند هماهنگی احساسی باعث می‌شود خوشحالی شما کمی او را سرحال کند اما ناراحتی او، شما را خیلی غمگین و ناراحت کند. البته مسلم است که این خواسته‌ی هیچ‌یک از شما نیست بلکه هر دوی شما قربانی گرایش منفی هماهنگی احساسی هستید.

وقتی زنان احساسات خود را با دوستان هم‌جنس خود در میان می‌گذارند، احساس می‌کنند که به آن‌ها نزدیک‌تر هستند. اما وقتی مردان درباره‌ی احساسات خود صحبت می‌کنند، در واقع آسیب‌پذیری‌های خود را آشکار می‌کنند. اگر از مردی انتظار دارید که با احساسات خود رابطه‌ی نزدیکی داشته باشد و آن‌ها را آشکار کند، باید از تمام آشفتگی‌ها، بی‌صبری‌ها، انتقادات و دیگر کارهایی که موجب لگدمال شدن قلب او می‌شوند و در گذشته به او آموخته شده که دشمن امنیت او هستند، دست بکشید

اگر او نق می‌زند یا ناراحت و عصبانی است یا آن‌قدر سرگرم است که متوجه حضور شما نمی‌شود، بدانید که چیزی او را نگران کرده است. ارتباط شما با او این نگرانی را کاهش می‌دهد اما حالت تدافعی، کناره‌گیری یا انتقاد شما به آن شدت می‌بخشد. عشق به دنبال غریزه‌ی حفاظت و ارتباط ایجاد می‌شود

مرد سعی می‌کند نگرانی همسرش را تسکین دهد و زن سعی می‌کند از شرم شوهرش بکاهد و برای رسیدن به این هدف، هر دو سعی می‌کند به یکدیگر حس مهم بودن و ارزشمند بودن را القا کنند. مهربانی و توجه دوجانبه، مبنای ارتباط میان زن و مرد است.

هیچ‌گونه شواهد علمی مبنی بر اینکه مردان بهتر از زنان یا زنان بهتر از مردان می‌توانند استدلال کنند، وجود ندارد. اما زنان از جهت تلفیق منطق و احساس، کمی نسبت به مردان برتری دارند.

به‌طور معمول، خانم‌ها به این روش با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند که یکی از آن‌ها آسیب‌پذیری‌هایش را برای دیگری آشکار می‌کند. آن‌ها به صورت کلامی یا زبان اشاره، به یکدیگر می‌فهمانند که احساس نگرانی، اضطراب و ناراحتی دارند و یا مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. سپس دوست هم‌جنس آن‌ها با آشکار کردن آسیب‌پذیری‌های خودش، سعی می‌کند نشان دهد که آن‌ها را درک می‌کند و در نتیجه هر دو طرف احساس می‌کنند که به یکدیگر نزدیک‌تر شده‌اند.

اگر شما خانم هستید و تمایل دارید مرد زندگی‌تان را وادار کنید که این فصل را مطالعه کند، صبر کنید! پیش از آنکه انتظار داشته باشید او خود را تغییر دهد، باید خودتان در این رفتارها الگو شوید. اجازه دهید رفتار جدید و بهتر شما نشان دهد که این کتاب کارایی دارد. در این صورت، می‌توانید از همسرتان نیز بخواهید آن را بخواند. حتی اگر او این کار را نکند، باز هم شما می‌توانید روابط خود را بهبود بخشید؛ بدون آنکه نیاز باشد در مورد آن صحبت کنید.

روی دو نکته تأکید داریم: دلسوزی نسبت به خود و دلسوزی نسبت به همسرتان. دلسوزی نسبت به خود به این معناست که درک کنید تغییر الگوهای کهنه تا چه اندازه برای شما دشوار است و برای دستیابی به رابطه‌ای که همواره به دنبال آن بودید، تا چه اندازه سزاوار این تغییر هستید. دلسوزی نسبت به همسر نیز بدین معناست که درک کنید تغییر الگوهای کهنه تا چه اندازه برای او دشوار است و او تا چه اندازه سزاوار داشتن رابطه‌ای نزدیک‌تر با شماست.

ممکن است شما در تمام عمرتان هرگز نشنوید که مردی بگوید: «وقتی تو از شیوه‌ی رانندگی من می‌ترسی، من احساس شرم می‌کنم.» یا زنی بگوید: «من آن کیف را که مارک Gucci دارد می‌خواهم تا مرا از ترس محرومیت در جنگ نجات دهد.» اما نشانه‌های مخفی ترس و شرم را می‌توانید به‌راحتی در افراد مشاهده کنید

دلیل به وجود آمدن فاصله میان ما، تفاوت‌های ذاتی از نظر ترس و شرم نیست بلکه چگونگی مدیریت بر این تفاوت‌هاست که ما را از هم جدا می‌کند. اگر شما این تفاوت‌ها را با انتقاد، موضع‌گیری، کناره‌گیری یا سرزنش کردن دیگران کنترل کنید، رابطه‌ی شما با شکست مواجه خواهد شد؛ اما اگر از این تفاوت‌ها برای پیشرفت، ترقی، برقراری ارتباط یا پشتیبانی استفاده کنید، رابطه‌ی میان شما و همسرتان روز به روز مستحکم‌تر خواهد شد

افرادی که گرایش شدیدی به ترس یا شرم دارند، نسبت به منفی‌گرایی تمایل بیشتری دارند.

زن از شوهرش می‌خواهد هر کاری را که او دوست دارد، انجام دهد تا احساس نگرانی نکند و مرد از همسرش می‌خواهد تسلیم او شود تا احساس شکست نکند. زن و مرد سعی می‌کنند یکدیگر را کنترل کنند یا حتی یکدیگر را وادار کنند که تسلیم شوند و از آن‌جا که انسان به‌طور ذاتی از تسلیم شدن متنفر است، جنگ‌های سلطه‌جویانه همیشه به نفرت و انزجار بیشتر منتهی می‌شوند که تنها ترس و شرم را تشدید می‌کند.

مشکل این است که طی این سال‌ها، شما به این رفتارها عادت کرده‌اید و یادگیری الگوهای جدید رفتاری ممکن است برای شما دشوار به نظر برسد. برای آنکه مغز عادت‌های کهنه را اصلاح کند و عادت‌های جدید را جایگزین آن‌ها نماید، تنها یک راه وجود دارد: تمرین، تمرین، تمرین! اما خبر خوشحال‌کننده‌ای که برایتان داریم این است که بیشتر این تلاش‌ها، فقط در آغاز کار باید صورت گیرند. به محض آنکه شما مهارت جدید را یاد بگیرید، مغز شما در بیشتر مواقع، به صورت خودکار، آن را انجام خواهد داد.

دلسوزی نسبت به خود به این معناست که درک کنید تغییر الگوهای کهنه تا چه اندازه برای شما دشوار است و برای دستیابی به رابطه‌ای که همواره به دنبال آن بودید، تا چه اندازه سزاوار این تغییر هستید. دلسوزی نسبت به همسر نیز بدین معناست که درک کنید تغییر الگوهای کهنه تا چه اندازه برای او دشوار است و او تا چه اندازه سزاوار داشتن رابطه‌ای نزدیک‌تر با شماست.