بریده‌هایی از کتاب آن مرد با باران می‌آید

رفتی کلاس اول این شعر را عوض کن: آن مرد تا نیاید ... باران نخواهد آمد ...

وقتی به خدا توکل کردی، دیگه نباید از هیچ چیز بترسی

یه بچه‌مسلمون زیر بار ظلم و زور نمی‌ره. از مرگ در راه حق نمی‌ترسه. یه بچه مسلمون شرف خودشو به دلارهای امریکایی نمی‌فروشه ...

وقتی هدفت تو زندگی رضایت خدا باشه، اون‌وقت می‌بینی که تحمل درد و رنج و سختی برات آسونه. وقتی بدونی قدم تو راهی گذاشتی که خدا می‌خواد، وقتی واسه عزت و سربلندی دینت تلاش کنی، اون‌وقت حتی از مرگ هم نمی‌ترسی.

تاریخ می‌گه واسه سربلندی و عزت اسلام همیشه باید یه‌عده فدا بشن.

«اگه به‌خاطر اسلام و قرآن کشته بشی، شهیدی.»

حتی اگر همه‌ی ما رو تکه‌تکه کنن، مثل اون نوجوون دشت کربلا، دست از حسین نمی‌کشیم، از مرگ و کشته شدن در راه خدا نمی‌ترسیم و فریاد می‌زنیم «احلی من‌العسل».

ما حکومت غیراسلامی نمی‌خوایم. ما رژیم اسرائیلی نمی‌خوایم. ما دولت نوکر امریکا نمی‌خوایم. ما نمی‌خوایم زیر بار ذلت زندگی کنیم. حتی اگر همه‌ی ما رو تکه‌تکه کنن، مثل اون نوجوون دشت کربلا، دست از حسین نمی‌کشیم، از مرگ و کشته شدن در راه خدا نمی‌ترسیم و فریاد می‌زنیم «احلی من‌العسل».

ـ صبر کن حالا! این تازه اولشه. شاهنامه آخرش خوشه، آقابهزاد! ...

هر خونی که می‌ریزه، مسئولیت ما رو سنگین‌تر می‌کنه.

«به داغ باید زمان داد تا سرد و فراموش بشه.»

ـ رهبر ما چهارده سال قبل، وقتی داشتن تبعید می‌شدن، فرمودن سربازای من الان تو گهواره‌هاشون هستن. افتخار کنین که اون سربازا شماها بودین برادرا! رهبر ما، چهارده سال پیش، رو غیرت و دلاوری و شعور و حق‌طلبی شماها برای به ثمر نشستن این نهضت حسینی، حساب باز کردن. شما سربازای اسلام هستید. یه بچه‌مسلمون زیر بار ظلم و زور نمی‌ره. از مرگ در راه حق نمی‌ترسه. یه بچه مسلمون شرف خودشو به دلارهای امریکایی نمی‌فروشه ... هیهات من‌الذله!

امروز روز به ثمر نشستن خون سرخ جوانان وطنه

می‌گویم: «اگه به‌خاطر اسلام و قرآن کشته بشی، شهیدی.»

شما می‌گی آسّه بریم و آسّه بیایم و کاری به کار مملکت نداشته باشیم. واسه خودمون دین‌مون و نماز و روزه‌مونو داشته باشیم. آخه مگه می‌شه؟ امروز به دخترت می‌گن نباید باحجاب بیای مدرسه، شما هم کوتاه میای و اونو با این‌همه استعداد، از حق تحصیل محروم می‌کنی. اگه فردا گفتن مثل دوره‌ی اون پدرسوخته باید کشف حجاب بشه، چی‌کارش می‌کنی؟ تا ابد کنج خونه قایمش می‌کنی؟ پس‌فردا اگه دوباره سگِ یه امریکایی به ناموست شرف پیدا کرد، چی؟ اگه زن و بچه‌ات امنیت نداشتن پا از خونه بیرون بذارن چی؟ حالا فقر و اعتیاد و هرزگی و تاراج نفت و سرمایه‌های مملکت‌مون پیش‌کش!

عزیز آه بلندی می‌کشد: «صبر داشته باش مرد! ... صبر ... ان‌الله‌مع‌الصابرین.»

یکی‌شان می‌گوید: «ساواک اگه کسی رو بگیره، دیگه باید فاتحه‌اش رو خوند. جنازه‌شم دیگه به خانواده‌ش نمی‌دن.»

رفتی کلاس اول این شعر را عوض کن: آن مرد تا نیاید ... باران نخواهد آمد ...

همان‌طور که دست‌هایم را دور دهانم حلقه کرده‌ام، سرم را رو به آسمان می‌گیرم. ستاره‌های ریز و درشت، از همیشه پرنورتر و نزدیک‌تر به نظر می‌رسند. انگار آن‌ها هم با چشمک‌زدنشان دارند با ما تکرار می‌کنند: «الله‌اکبر».

وقتی به خدا توکل کردی، دیگه نباید از هیچ چیز بترسی. شما رعایت احتیاط رو بکنید، ایشاالله که اتفاق بدی نمی‌افته.

وقتی هدفت تو زندگی رضایت خدا باشه، اون‌وقت می‌بینی که تحمل درد و رنج و سختی برات آسونه. وقتی بدونی قدم تو راهی گذاشتی که خدا می‌خواد، وقتی واسه عزت و سربلندی دینت تلاش کنی، اون‌وقت حتی از مرگ هم نمی‌ترسی.

فکر می‌کنی آیت‌الله خمینی دلش نمی‌خواست مثل بقیه، یه زندگی آروم و راحت داشته باشه؟ تو کشور خودش، پیش خانواده و فامیل و مردمی که دوست‌شون داره، بی‌دغدغه و آزاد زندگی کنه، نه این‌که شب و روز تحت مراقبت دشمن باشه. تو این سن‌وسال، زیر این‌همه فشار و سختی، در کنار داغِ از دست دادن پسرش ... تو فکر می‌کنی چرا زندگی به این سختی رو برای خودش انتخاب کرده؟

من می‌گم نمی‌شه با دست خالی، با یه حکومت دوهزاروپونصد ساله درافتاد.

ـ یه قانونیه که امریکاییا سال ۴۳ واسه خودشون وضع کردن؛ این‌که اگه یکی از اتباعشون، حالا فرق نمی‌کنه زن، مرد، بچه، حتی سگشون، از روی فهم و عمد یا غیرعمد و حتی تو حالت مستی، مرتکب هر خطا و جرمی بشن، مثلاً بزنن چشم‌وچال یکی رو کور کنن، یا حتی بزنن آدم بکشن، دادگاه‌های ایران حق رسیدگی به جرم و جنایت اونا رو ندارن و باید برن تو مملکت خراب‌شده خودشون محاکمه بشن. اما اگه یه ایرانی تو امریکا مرتکب کوچیک‌ترین خطایی شد، همون‌جا باید مجازات بشه.

از پشت پرده‌ی تار و لغزان اشک، می‌بینم که به‌جای مجسمه‌ی شاه که حالا تکه‌تکه روی زمین افتاده، روی پایه‌ی سنگی وسط میدان، پرچم سبز الله‌اکبر بالا رفته است.

«زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی، جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی» ...

شاه اگه با این چیزا ضعیف بشه که دیگه شاه نیست.

به قول عزیز «به داغ باید زمان داد تا سرد و فراموش بشه.»

«این است شعار ملی، خدا، قرآن، خمینی»

«صبر داشته باش مرد! ... صبر ... ان‌الله‌مع‌الصابرین.»