بریده‌هایی از کتاب راهنمای بهبود روابط خواهر و برادرها

خواهر و برادرها تا آخر خواهر و برادرند

رابطه بین خواهرها و برادرها همیشه راحت و همراه با همدلی نیست، اما همیشه برقرار است.

مقایسه کردن باعث می‌شود که فرزندانتان به رقیب یکدیگر تبدیل شوند، نه متحد هم.

اگر نمی‌توانید برای فرزند بزرگ‌ترتان کاری انجام بدهید، نوزاد را بهانه نکنید. مثلا نگویید: «الآن نمی‌توانیم به پارک برویم چون وقت شیر دادن به نوزاد است.» یا «سر و صدا نکن! بچه خواب است.» فرزندتان به این نتیجه می‌رسد که نوزاد او را از لذاتش محروم ساخته است. اگر شما هم جای او بودید همین احساس را داشتید. بهتر است بگویید: «دوست داری بعد از ناهار به پارک برویم؟» یا اگر می‌خواهید ساکت و آرام باشد می‌توانید بگویید: «حالا بیا پیش من تا با هم آرام کتاب بخوانیم.»

بین خواهر و برادرها نوع دیگری از یادگیری نیز شکل می‌گیرد که روان‌شناسان به آن یادگیری اجتماعی می‌گویند. آنها می‌آموزند که چگونه با افراد دیگر برخورد کنند. همه بچه‌ها می‌آموزند که چگونه با والدینشان ارتباط برقرار کنند، اما تنها کودکانی که خواهر و برادر دارند یک دوره آموزشی فشرده را درباره نحوه کنار آمدن با بچه‌های دیگر می‌گذرانند.

آموختن شراکت یعنی آموختن هنر دادن و گرفتن و آموختن مهارت مذاکره کردن. هم‌شیرهای کوچک‌تر می‌آموزند که از حق خود دفاع و برای خواسته خود تلاش کنند. هم‌شیرهای بزرگ‌تر می‌آموزند که حق لزومآ با کسی نیست که زور بیشتری دارد. آنها می‌آموزند که دیگران نیز حقوقی دارند که باید محترم شمرده شود.

برادر و زن برادرم می‌خواستند دو نفری بیرون بروند و قرار بود پسرهایشان پیتزا سفارش بدهند. پسرها پول زیادی نداشتند، پس باید تصمیم می‌گرفتند که با آن بودجه محدود چه نوع پیتزایی سفارش بدهند. یکی پیتزاهای فلان مغازه را می‌پسندید و دیگری پیتزاهای مغازه دیگر را. یکی پیتزا با خمیر نازک دوست داشت و دیگری با خمیر کلُفت. بر سر نوع پیتزا نیز با هم توافق نداشتند. بگو مگو سرگرفت و برادرم مجبور شد مداخله کند: «یا مشکلتان را حل می‌کنید یا پیتزایی در کار نیست.» کمی بعد پسرها با همفکری یکدیگر پیتزا را سفارش دادند و هر دو کمابیش راضی بودند. به این می‌گویند مذاکره.

همه چیز را عادلانه تقسیم کنید اگر خواهر یا برادری نداشتید که خواسته‌هایش را در نظر بگیرید، چگونه می‌توانستید مذاکره کردن بر سراین مسائل را بیاموزید؟ تک فرزندها باید برای آموختن مهارتهای مذاکره کردن و چانه زدن به خارج از خانواده خود رو آورند. شاید هنگام رفتن به میهمانی مجبور شوند با دوستانشان شریک شوند، اما سرانجام به خانه خودشان باز می‌گردند و تنها می‌شوند؛ در صورتی که زندگی با یک هم‌شیر، بگومگوها و حمله‌ها و ضدحمله‌های خودش را دارد.

ممکن است کودک نوپای شما در مقایسه با نوزادتان خیلی رشد یافته به نظر برسد اما این کودک نوپا هنوز می‌خواهد که با او نیز مانند یک «کودک» رفتار کنید.

ممکن است کودک نوپای شما در مقایسه با نوزادتان خیلی رشد یافته به نظر برسد اما این کودک نوپا هنوز می‌خواهد که با او نیز مانند یک «کودک» رفتار کنید.

وقتی فاصله سنی بچه‌ها بین دو تا چهار سال است، برخورد والدین با آنها گاهی به گونه‌ای است که هم سن هستند و گاهی نیز براساس سنشان با هرکدام برخورد متفاوتی دارند. برای رویارویی با این مسئله قوانین روشنی داشته باشید که با سن بچه‌ها متناسب باشد و به اجرای این قوانین پایبند باشید. این‌کار شما تا حدودی از فریادهای عدالتخواهانه مداوم فرزندانتان می‌کاهد.