بریده‌هایی از کتاب کتاب رزق

«همانا مؤمن نیت گناه می‌کند و به‌خاطر همین (نیت) از رزقش محروم می‌شود.

«همانا مؤمن نیت گناه می‌کند و به‌خاطر همین (نیت) از رزقش محروم می‌شود.

«از گناهان بپرهیزید؛ زیرا هیچ بلیه و هیچ نقص رزقی نیست مگر به‌خاطر یک گناهی.

«مداومت بر معاصی رزق را قطع می‌کند.»

«هرکس (از پرداخت و ادای) حقی از (حقوقِ) خدای عزوجل امتناع بورزد، در یک (امرِ) باطلی دوبرابر آن را هزینه خواهد کرد (و درواقع هدر خواهد داد)»

فرق میان تبذیر و اسراف در اینجاست که تبذیر همان انفاق در امری است که سزاوار نیست (و نباید در آن امر هزینه می‌شد)؛ لیکن اسراف، صرف (و هزینهٔ) زیادتر از آن چیزی است که باید هزینه می‌شد.

و گناهانی که قسمت (و روزی) را پس می‌زند و (دفع می‌کند)، اظهارِ فقر و نداری و خواب‌ماندن از نماز عشا و (خواب‌ماندن) از نماز صبح و حقیرشمردنِ نعمت و شکایت‌کردن از معبود عزوجل است

«هرکس قلیل از رزق را طلب کند (و از طلب آن سر باز نزند)، آن کار وی را به جلب (و به‌دست‌آوردنِ) مقدارِ فراوانی از رزق فراخواهد خواند و (لیکن) هرکس که (تحصیلِ) مقدار کم از رزق را رها کند (و به‌خاطر کم‌بودنش از تحصیل همان مقدار از رزق قلیل هم سر باز زند) این کار، وی را به‌سمت ازدست‌دادن مقدار فراوانی از رزق فراخواهد خواند.

«قَسَمِ دروغین، فقر را در نسل (و ذریه) به ارث می‌گذارد.

: «۱. هیچ قومی عهد را نشکستند مگر آنکه خداوند دشمنی را بر ایشان مسلط فرمود؛ ۲. و به غیر آنچه خداوند نازل فرموده حکم نکردند مگر آنکه فقر در میان ایشان پخش و منتشر گشت؛ ۳. و فاحشه (و فعل فحشاء) میان ایشان ظاهر نشد الا آنکه مرگ در میان ایشان منتشر (و ظاهر) گشت. (و شاید یعنی مرگ‌ومیر زیاد شد)؛ ۴. و از پیمانه (و ترازو) کم نگذاشتند الا آنکه از گیاهان منع شده و گرفتار قحطی شدند؛ ۵. و زکات را منع نکردند الا آنکه باران از ایشان حبس شد

حقیرشمردنِ نعمت و شکایت‌کردن از معبود عزوجل است

هرکس که مقدار قلیل از رزق را کم (و حقیر) بشمارد، از مقدار فراوان (از رزق) محروم خواهد ماند

«بیست خصلت (و ویژگی) هست که مُورِث فقر است (و فقر را برای انسان بر جای می‌گذارد)...: بول‌کردن در حمام... و قطعِ رَحِم کردن... .

ای مردمان، حج بیت‌الله را به جای آورید؛ چراکه هیچ اهل خانه‌ای بر آن وارد نشد مگر آنکه مستغنی و بی‌نیاز شدند و هیچ‌کدام تخلف نورزیدند (و از به جای آوردن حج سر باز نزدند) مگر آنکه فقیر شدند... .»