بریده‌هایی از کتاب شناخت اختلالات شخصیتی قبل و بعد از ازدواج

تقویت رفتارهایی که مورد پسند ماست همیشه تأثیر گذارتر از نکوهش رفتارهای ناپسند است

حرمت نفس پایین و وابسته بودن ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. اگر در روابط خود با دیگران عزت نفس بسیار کمی داشته باشیم، احساس نیاز به جلب رضایت دیگران در ما به مراتب بیشتر خواهد شد. حتی اگر لازمۀ ماندن در این رابطه‌ها چشم‌پوشی از نیازها، آرزوها و حقوق خودمان باشد.

اگرچه نتیجۀ سالها تحقیق نشان می‌دهد تضادها می‌توانند جذب یکدیگر شوند اما در نهایت با افرادی سازگاری بهتری پیدا می‌کنیم که از لحاظ شخصیتی با ما هماهنگ باشند.

کودکی که احساس طرد شدن می‌کند بسیار مستعد آسیب‌های شخصیتی در دوران بزرگسالی است.

خواستن آنچه که نمی‌توان داشت و جذب شدن به سمت چیزی که داشتنش تلاش زیادی را می‌طلبد، جزئی از طبیعت انسانهاست.

زندگی کوتاهتر از آن است که بخواهیم بیشتر وقت خود را صرف غصه خوردن و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات کنیم.

در دنیای شخص پارانوئید ترس و عدم اعتماد به همه چیز و همه کس حرف اول را می‌زند. به نظر چنین شخصی حقیقتاً نمی‌توان به کسی اعتماد کرد و همۀ انسانها نیات پلیدی در سر داشته و قصد ضربه زدن به او را دارند. می‌توان گفت تنها یک قانون فکری در زندگی او حکمرانی می‌کند «به هیچ کس اعتماد نکن» قابلیت اعتماد کردن به دیگران در برهه‌هایی از روند رشد این افراد نابود شده است.

سخت است کسی را دوست داشته باشی که دائماً با همه سر جنگ و ناسازگاری دارد و شما را تهدید به اقامۀ دعوا کرده و از تاوان پس دادن برای گناهی که مرتکب نشده‌اید می‌ترساند در حقیقت نزدیکی عاطفی به شخصیت پارانوئید بسیار دشوار است. او محبت و اشتیاقش را به راحتی به شما نشان نمی‌دهد. خود را به هیچ رابطه‌ای وابسته نمی‌کند و هیچ‌گاه احساسی برخورد نمی‌کند.

اشخاص شکاک (که اصطلاح علمی آن پارانوئید است) می‌توانند خطرناک باشند. اگر جسماً به ما صدمه نزنند، قادرند ضربه‌های روحی شدیدی به ما وارد کنند.

بسیاری از آسیب‌های شخصیتی در تجربیات دوران کودکی افراد ریشه دارد که با سوء رفتارهایی از این قبیل مشخص می‌شوند؛ بی‌مهری و بی‌توجهی والدین، تعارض، سوء استفادۀ احساسی و یا رفتارهای مشکل داری که توسط بزرگترها برای کودک الگو می‌شود.

در تجارب بالینی خود، متوجه می‌شویم که زوجین شیفتۀ کسانی می‌شوند که آنها را از خودشان (یا درست مانند خودشان) می‌دانند (یعنی چیزهایی در معشوقشان می‌بینند که یادآور شخصیت خودشان است).

فکر می‌کنم در رابطه‌ام با ریچ هویتم را از دست داده بودم و فهمیدم باید حرمت نفس از دست رفته‌ام را دوباره بسازم

وقتی آدمی برای مقبولیت و پذیرش خویشتن هیچ‌گاه دنیای درونش را نمی‌بیند، به سختی قادر است مستقل از دیدگاه دیگران خودش را بشناسد؛

«رفتاری که در ابتدا عاشقش می‌شویم همان است که در آخر با نفرت از آن یاد می‌کنیم».

وقتی به او متذکر می‌شوید که این رفتارها چه احساس بدی را در شما بوجود می‌آورد، انتظار داشته باشید که او نگاه متعجبی به خود گرفته و با ندامتی ساختگی چنین جملاتی را بیان کند؛ «آه خدای من، اصلاً فکر نمی‌کردم این طوری برداشت کنی. فراموش کرده بودم تو راجع به این قضیه چه قدر حساسی. من به هیچ وجه منظور بدی نداشتم، فقط تصور می‌کردم می‌تونم کمکی کرده باشم». اگرچه در نهایت متوجه تمام این دروغ ها و پشیمانی ساختگی اش خواهید شد

نزدیکان این افراد غالباً آنها را به بدخلقی، خشک و بی‌احساس و عصبی بودن می‌شناسند. تهمت زدن و سرزنش دیگران برای آنها امری عادی است. و در کل خیلی سخت می‌توان با این افراد کار کرد (چه برسد به دوست داشتن آنها!!!).

وقتی یک فرد بزرگسال از مهارتهای اجتماعی نسبتاً خوبی برخوردار است و در روابطش باهوش و با تجربه است، از این رو به راحتی قادر است در ابتدای دوستی‌هایش آسیب‌های رفتاری خود را پنهان کند.

او حقیقتاً زیبا بود اما در پشت آن ظاهر فریبنده دنیایی کم عمق و پوچ وجود داشت.

برعکس افراد منزوی (که در فصل‌های ابتدایی این کتاب مورد مطالعه قرار دادیم) شخصیت‌های وحشت زده خواستار برقراری ارتباط هستند اما ترسی که همواره با آنهاست منجر می‌شود از مردم فاصله بگیرند.

شانه خالی کردن از زیر بار مشکلات و مسئولیت کارها را به دوش دیگری انداختن خصوصیت بارز شخصیت ضداجتماعی است

رفتارگرای معروف بی. اف. اسکینر شهرتش را مرهون این کشف خود می‌باشد: تقویت رفتارهایی که مورد پسند ماست همیشه تأثیر گذارتر از نکوهش رفتارهای ناپسند است.

شخصی که مبتلا به اختلال پارانوئید حاد است اگر گمان کند که رئیسش قصد اخراج او دارد و یا همسرش تصمیم به ترک او گرفته با خود فکر می‌کند؛ «چرا من بی‌کار بنشینم و اول از همه من به آنها ضربه وارد نکنم؟»

برای شخصیت‌های ضداجتماعی دو قانون طلایی وجود دارد که تفسیر آنها به این شکل می‌باشد: قبل از اینکه دیگران بدی کنند من به آنها بدی می‌کنم! هر کاری که بخواهم با بقیه می‌کنم!

بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی اصلاً نیازی به تغییر در درون خود احساس نمی‌کنند. در تجربیات خود، شاهد بوده‌ایم که گاهی اوقات برای افرادی که با شخصیت‌های افسرده رابطۀ مشترک داشته‌اند، رفتن و رها کردن آنها بسیار مشکل‌تر است چرا که آنها قصد ترک کردن کسی را دارند که واقعاً غمگین و ناامید است. بسیار راحت‌تر می‌توان کسی که سوء استفاده‌گر، عصبی یا فریبکار است را رها کرد تا اینکه از یک شخص غمزده، منفعل و محزون جدا شد

دیگران به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند.

«اعتماد کنید اما بررسی و تحقیق را فراموش نکنید»

احتمال دست زدن به اقدامات خشونت‌آمیز در افراد مبتلا به پارانوئید بیش از مبتلایان به دیگر اختلالات شخصیتی می‌باشد.

لازم است زمان سپری شود و شما کنترل بهتری در بسیاری از ویژگیهای شخصیتی خود پیدا کنید، آن وقت متوجه می‌شوید خیلی از جنبه‌های رفتاری او به جذبۀ اولیه‌ای که باعث شد در ابتدای آشنایی شیفته‌اش شوید، غلبه می‌کند.

اگرچه نتیجۀ سالها تحقیق نشان می‌دهد تضادها می‌توانند جذب یکدیگر شوند اما در نهایت با افرادی سازگاری بهتری پیدا می‌کنیم که از لحاظ شخصیتی با ما هماهنگ باشند. فردی با خصوصیات رفتاری جلف و زننده که شما از جهاتی او را تحسین می‌کنید، می‌تواند مهیج و جذاب باشد اما با گذشت زمان منتظر باشید که این ویژگی جذابیت خود را از دست داده و حتی شاید تبدیل به عامل اصلی اختلاف بین شما شود.

همیشه منفی‌باف بود و دائماً قصد ایراد گرفتن از این و آن را داشت. اگر چه سعی می‌کرد این صحبت‌ها را صرفاً خنده و شوخی جلوه دهد اما تمام آنها در باطن بوی منفی‌بافی و بدجنسی محض می‌داد.