بریده‌هایی از کتاب یادداشت های اینجانب

ضمن این‌که باید به دو خصیصه نیز اشاره کنم؛ یکی غرور افراطی، خصلتی به‌ارث‌رسیده از طرف خانوادهٔ مادری که اغلب من را از شنیدن نصیحت آدمهای پخته و باتجربه‌تر باز می‌دارد؛ و همچنین اصرار و لجبازی شدید در پیگیری اهدافم، که شاید به‌خودی‌خود خصلت خوبی است، اما وقتی هدف مدنظر به اندازهٔ کافی مستدل و مدبرانه نباشد، خطرناک می‌شود " عیناً مثل کسی که همواره تند و مصمم راه می‌رود. پس در مسیر خطا هم که بیفتد، با همان سرعت پیش می‌رود و فراتر از دیگران به خطا می‌غلتد و بازگشتش دشوارتر از آن کسی است که آهسته و باطمأنینه حرکت می‌کند".

وقایعی وجود دارد که بهتر است مردم نه به‌خاطر بسپارند و نه حتی از آنها آگاه شوند، تا ناخواسته نسبت به وجود انسانی خویش احساس بیزاری نکنند.

همان‌طور که لبخند شاد و خیرخواهم که گواه ضمیری پاک و بی‌غش است، هیچ‌گاه از لبانم زدوده نمی‌شود، روحم نیز هرگز تیرگی نمی‌گیرد و دلیرانه از این تنگنای زندگی خواهدگذشت و با ارادهٔ نیرومندش مرا از ورطه‌های وحشتناک و گردابهای بی‌انتهایی که جسوران بسیاری را اسیر مرگی بیهوده و به‌ظاهر قهرمانانه کرده‌است، نجات خواهدداد.

فقط آن‌کس فریاد می‌کشد که از صحت سخنان خود اطمینانی ندارد، زیرا حقیقت در صلابت آرام و سادگی سرد است که جریان دارد.

اما دریغ، همهٔ ما وقتی زن محبوبمان خیانت می‌کند، علوم طبیعی فراموشمان می‌شود!