بریده‌هایی از کتاب تصاویر و نمادها

انسان موجودی تاریخی، عینی و واقعی است، او «در معرض شرایط» است. وجود اصیل و واقعی‌اش را در تاریخ، در زمان، در زمان خودش ـــ زمان یا دوره‌ای که زمان پدرش نیست ـــ واقعیت می‌بخشد. این زمان، نه زمان معاصرینش در قاره دیگر و نه حتی در کشوری دیگر است. بدین ترتیب، ما چه وظیفه‌ای داریم که درباره رفتار انسان کلی‌گویی کنیم؟

درست همان‌طور که غواص ـــ مروارید باید لخت و عریان به داخل اقیانوس فرو رود و راه خود را در بین هیولاهای اعماق دریا باز کند، همین‌طور نیز ریاضت‌کشان «در بین انسان‌های این دنیا» لخت می‌شوند

نکته مهمی که در این خصوص مهم و اساسی است، این است که تقدس آب‌ها و ساختار کیهان‌شناسی‌ها و مکاشفات آبی هرگز به‌طور کامل آشکار نشده است جز از طریق نمادپردازی آبی، که تنها «نظامی» است که پذیرای ادغام همه الهامات خاص تجلیات مقدس بی‌شمار می‌باشد

صورت بسیار رایج و گسترده نمادپردازی مرکز، درخت کیهانی است که در وسط عالم قرار دارد و سه عالم را بر روی یک محور نگه می‌دارد. هند ودایی، چین باستان و اساطیر ژرمنی و نیز ادیان «ابتدایی»، همه روایات مختلفی از این درخت کیهانی دارند که ریشه‌هایش به قعر دوزخ رفته است و شاخه‌هایش به آسمان رسیدند.