بریده‌هایی از کتاب احساسات عمیق

به تو که دوست‌داشتنت دشوار است و فراموش‌کردنت ناممکن.

بخشی از «خوب» بودن این است که یاد بگیرید با رنج‌هایتان زندگی کنید، نه این‌که سعی کنید از شرشان خلاص شوید؛ بخش دیگر قبول آن‌ها با صدای بلند است، زیرا سکوت اوضاعشان را بدتر می‌کند.

زندگی ممکن است در یک لحظه تغییر کند.

«کمال‌گرایی باعث نمی‌شود احساس کامل‌بودن کنیم، در عوض به ما احساس ناکارآمدی می‌دهد.»

بخشی از «خوب» بودن این است که یاد بگیرید با رنج‌هایتان زندگی کنید، نه این‌که سعی کنید از شرشان خلاص شوید؛ بخش دیگر قبول آن‌ها با صدای بلند است، زیرا سکوت اوضاعشان را بدتر می‌کند.

احساس بد دربارهٔ احساسات بد می‌تواند باعث شود واقعاً احساس بدی داشته باشید.

احساسات عمیق ناراحت‌کننده هستند و گاهی حتی ممکن است تحمل‌ناپذیر باشند، اما به‌خودی‌خود مثبت یا منفی نیستند. احساسات عمیقی مانند خشم و پشیمانی، هنگامی که برای درکشان وقت بگذاریم، می‌توانند به ما کمک کنند. خشم می‌تواند ما را تحریک کند تا از آنچه اهمیت دارد دفاع کنیم. پشیمانی نیز می‌تواند به ما دربارهٔ چگونگی ساختن زندگی معنادارتر بینش دهد.

نزدیک بود این کتاب را ننویسیم.

بخشی از «خوب» بودن این است که یاد بگیرید با رنج‌هایتان زندگی کنید، نه این‌که سعی کنید از شرشان خلاص شوید؛ بخش دیگر قبول آن‌ها با صدای بلند است، زیرا سکوت اوضاعشان را بدتر می‌کند.

به تو که دوست‌داشتنت دشوار است و فراموش‌کردنت ناممکن. ـ مترجم

سخت‌ترین لحظات می‌توانند در ما تغییرات مثبتی ایجاد کنند. تجربهٔ احساسات عمیق به‌هیچ‌وجه آسان نیست. اما هر بار که می‌توانیم عدم‌قطعیت، فرسودگی یا پشیمانی را پشت سر بگذاریم (حتی اگر برای یک لحظه باشند) بیشتر به این باور می‌رسیم که دوباره و دوباره از پس آن بر خواهیم آمد.

کمال‌گرایی در حقیقت اغلب به‌صورت اهمال‌کاری ظاهر می‌شود.

احساس بد دربارهٔ احساسات بد می‌تواند باعث شود واقعاً احساس بدی داشته باشید.

روان‌شناسانی که در مورد استرس تحقیق می‌کنند، سه عامل اصلی را برای بروز احساسات بد شناسایی کرده‌اند: کنترل‌نداشتن، پیش‌بینی‌ناپذیری و تصورِ این‌که اوضاع بدتر می‌شود [۴] یا به‌عبارتی، عدم‌قطعیت.

به تو که دوست‌داشتنت دشوار است و فراموش‌کردنت ناممکن.

به تو که دوست‌داشتنت دشوار است و فراموش‌کردنت ناممکن.

افرادی که به کمال نیاز دارند تفکر همه یا هیچ دارند. آن‌ها بر این باورند که یا در کاری بهترین هستید یا وقتتان را برایش تلف کرده‌اید و یا به هدف خود رسیده‌اید یا هیچ پیشرفتی نداشته‌اید. افراد کمال‌گرا اغلب با کوچک‌ترین مشکلی تسلیم می‌شوند.

«حسادت یه غول زشت دوسَره. یک سر چیزی رو می‌خواد که بقیه دارن و تمام فکر و ذکر سرِ دیگه احساسات منفیِ اون یکی سره.»

«تا وقتی چیزی برای نگرانی وجود نداره، نگران نباش.»

بخشی از «خوب» بودن این است که یاد بگیرید با رنج‌هایتان زندگی کنید، نه این‌که سعی کنید از شرشان خلاص شوید؛ بخش دیگر قبول آن‌ها با صدای بلند است، زیرا سکوت اوضاعشان را بدتر می‌کند.

احساس بد دربارهٔ احساسات بد می‌تواند باعث شود واقعاً احساس بدی داشته باشید.

«شما کاری که انجام می‌دهید نیستید.»[۳۳] می‌توانیم این را هم به آن بیفزاییم: کارتان، آن‌قدر که شما دوستش دارید، دوستتان ندارد.

درماندگی، زمانی که به نظر می‌رسد همهٔ روشنایی‌ها تا ابد خاموش شده‌اند، درنهایت می‌تواند به خودآگاهی‌مان عمق دهد و همدلی ما را با دیگران قوی‌تر سازد.

«همه‌چیز عالی است و من خوبم. همه‌چیز افتضاح است و من خوبم.» ـ جری کولونا

«به من آرامشی عطا کن تا چیزهایی را که قادر به تغییرشان نیستم بپذیرم؛ و شهامتی برای تغییر چیزهایی که می‌توانم تغییرشان دهم؛ و معرفتی برای تشخیص تفاوت میان این دو.»

بخشی از «خوب» بودن این است که یاد بگیرید با رنج‌هایتان زندگی کنید، نه این‌که سعی کنید از شرشان خلاص شوید؛ بخش دیگر قبول آن‌ها با صدای بلند است، زیرا سکوت اوضاعشان را بدتر می‌کند.

«دو دسته از مردم احساسات دردناکی مانند اضطراب یا ناامیدی، اندوه و حسادت را تجربه نمی‌کنند: روان‌آزارها و مردگان.»

روان‌شناسانی که در مورد استرس تحقیق می‌کنند، سه عامل اصلی را برای بروز احساسات بد شناسایی کرده‌اند: کنترل‌نداشتن، پیش‌بینی‌ناپذیری و تصورِ این‌که اوضاع بدتر می‌شود [۴] یا به‌عبارتی، عدم‌قطعیت.

ما معمولاً از توانایی‌مان در پیش‌بینی آینده بیش‌ازحد مطمئنیم.

«ما می‌توانیم با گشتن به‌دنبال امنیت و قطعیت سعی کنیم چیزهای کنترل‌ناپذیر را کنترل کنیم، به این امید که همیشه راحت و ایمن باشیم؛ اما حقیقت این است که هرگز نمی‌توانیم از عدم‌قطعیت اجتناب کنیم. ندانستن بخشی از ماجراجویی است.»[۸] و این دقیقاً همان چیزی است که ما را مضطرب می‌کند.