بریده‌هایی از کتاب از تبار کولی شبگرد

دل که عاشق شد بی‌تاب می‌شود آرام و قرار ندارد چنان می‌تپد که حتی صدایش را از فرسنگ‌ها می‌توان شنید

می‌شنوی؟ صدای دلم را می‌گویم که بی‌تابِ تو شده است من، همهٔ وجودم تو شده است و این برای عاشق شدن عاشق بودن و عاشق ماندن کافی‌ست.

روز تولّدم را هیچگاه فراموش نمی‌کند اشتباه نکن «بانک» را می‌گویم که پولِ پیامکش را پیشاپیش گرفته است از روزهای تولّد تبریکش برای من است و هدیه‌اش به جیبِ او.

کدامین خاک بوی تو را دارد؟ کدامین خاک زنان گُرد و نجیب و مَردانِ یَل و شجاعِ تو را دارد؟ کدامین خاک؟ ای ایرانِ جانِ من!

ای وطن دریای تو چه آبی چه تیره چه موّاج چه آرام تو را ای وطن دوست می‌دارم صخره‌هایت را چه محکم چه سست، صحاریّ تو گر غبارآلود تو را ای وطن دوست می‌دارم

باید با خود به دورها سفر کنم