بریده‌هایی از کتاب بی استرس

حجم افکاری که می‌تواند در هریک از روزهای معمولی زندگی باعث ایجاد استرس شود، بسیار بیشتر از تهدیدات جسمانی اجداد ما حتی در وحشی‌ترین محیط‌هاست.

چیزی که باعث می‌شود من احساس ناامنی کنم، ممکن است باعث شود تو احساس آزادی کنی.

استرس در دنیای امروزی اغلب با یک فکر شروع می‌شود.

یادت باشد! ما اغلب نه به‌خاطر اتفاقی که در زندگی‌مان دارد می‌افتد، بلکه بابت چیزی که می‌ترسیم در آینده اتفاق بیفتد، مضطرب هستیم.

استرس به‌آرامی توانایی ما برای احساس‌کردنِ شادی را از بین می‌برد

خیلی از عوامل تنش‌زای کوچک وقتی روی هم جمع شوند، بالاخره وزن تحمل‌ناپذیری پیدا می‌کنند.

آخرین بار چه وقت با این فکر از خواب بیدار شدی که امروز اولویتم این است که در تمام روز احساس آرامش کنم؟

ما زنده می‌مانیم، درحالی‌که استرس به‌آرامی توانایی ما برای احساس‌کردنِ شادی را از بین می‌برد

هرچه بیشتر از مغز برای شکایت استفاده کنی، در شکایت‌کردن بهتر می‌شود و در حل مشکل بدتر. هرچه بیشتر متنفر باشی، در متنفرشدن بهتر می‌شوی و دوست‌داشتن برایت سخت‌تر می‌شود.

یادت باشد! وقتی بدانیم میلیاردها نفر در تجربهٔ آسیب روانی با ما هم‌درد هستند، حالمان کمی بهتر می‌شود. اگر آن‌ها توانسته‌اند زنده بمانند و بهبود پیدا کنند، تو هم می‌توانی.

ما چگونه احساساتمان را خفه می‌کنیم و مدام می‌کوشیم درد را کرخت کنیم تا دوباره روی پاهایمان بلند شویم و به حرکت در صحنهٔ نمایش زندگی ادامه بدهیم

بپذیر که زندگی، دیر یا زود، ناگزیر یک آسیب روانی را بر ما وارد می‌کند

اگر چیزی تو را می‌ترساند، اجازه نده مغزت درباره‌اش اغراق کند

درک اینکه دنیا همیشه آن چیزی نیست که امیدوار بودیم باشد، ما را چابک‌تر می‌کند.

به قول کارل یونگ: «مادامی که ناخودآگاه را آگاه نکنی، ناخودآگاهت زندگیِ تو را هدایت می‌کند و تو آن را سرنوشت می‌نامی.»

یادت باشد! ما اغلب نه به‌خاطر اتفاقی که در زندگی‌مان دارد می‌افتد، بلکه بابت چیزی که می‌ترسیم در آینده اتفاق بیفتد، مضطرب هستیم.

اغلب متوجه خواهی شد که سخت‌ترین دوران‌های زندگی تو را به فردی که امروز هستی، تبدیل کرده است. وقتی با موقعیت سختی مقابله می‌کنیم، عوض می‌شویم. ما این قدرت را پیدا می‌کنیم که درصورت بروز دوبارهٔ آن موقعیت به‌راحتی با آن مقابله کنیم.

یادت باشد! ما به‌خاطر آنچه دنیا نصیبمان می‌کند افسرده نمی‌شویم؛ بلکه این طرز فکرمان دربارهٔ اوضاع دنیا و زندگی است که ما را افسرده می‌کند.

یادت باشد! تنشی که احساس می‌کنیم، بیشتر ذهنی است. افکار در مغز اتفاق می‌افتند، نه در دنیای واقعی.

استرس فقط نتیجهٔ نگرانی بابت تهدیدهای آینده نیست، بلکه ناشی از نگرانی دربارهٔ توانایی ما در مقابله با آن تهدید است که باز هم ضربهٔ کاری دیگری از مُشت آهنین استرس است.

مغز ما تحت‌تأثیر ترس و نگرانی‌های خودساخته‌اش در تمام ابعاد زندگی دنبال تهدیدها می‌گردد و هرچیزی را به دنبالش باشی، به احتمال قوی پیدا خواهی کرد.

کار نیکو کردن از پُرکردن است و برای تمرین لزوماً نیاز نیست که در زندگی واقعی در معرض موقعیتی تنش‌زا قرار بگیریم. ما می‌توانیم مهارت‌های خود را خیلی قبل‌از رسیدن استرس تقویت کنیم.

ما با وجود زخم‌ها زیباتر می‌شویم و یاد می‌گیریم قوی‌تر باشیم.

مطالعات نشان می‌دهد که نگاه‌کنندگان مداوم (کسانی که گوشی‌های خود را چندین بار در ساعت نگاه می‌کنند) بیست درصد بیشتر از افرادی که این کار را نمی‌کنند، احساس استرس و اضطراب می‌کنند.

کسانی که در روزهای تعطیل آخرهفته پیام‌های کاری را می‌خوانند، ۳۶ درصد بیشتر از دیگران دچار استرس هستند. کسانی که مطابق میانگین جهانی یعنی روزانه شش ساعت یا بیشتر با گوشی وقت می‌گذرانند، دو برابر بیشتر از کسانی که کمتر از این وقت می‌گذارند با استرس یا افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

خوبم» احتمالاً بزرگ‌ترین دروغ روزانه‌ای است که بشر در جامعهٔ امروزی می‌گوید

شکی نیست که استرس از همان دوران غارنشینی انسان بر ما تأثیر گذاشته، اما تفاوت در این است که استرس قبلاً باعث می‌شده اجداد ما در شرایط بحرانی دوام بیاورند؛ اما حالا در تمدنی که ما ساخته‌ایم، همان استرس به قاتل خاموش سلامتی، شادی و رفاه ما تبدیل شده است.

این قول را به خودت بده، همین‌جا و همین‌الان. رسیدن به نتیجهٔ مطلوب ارزش عزم و تعهد را دارد.

اگر چیزی تو را می‌ترساند، اجازه نده مغزت درباره‌اش اغراق کند. سؤال کن که آیا آنچه تو را می‌ترساند، واقعاً به همان اندازه بد است که فکر می‌کنی؟

تو نباید حتی یک دقیقهٔ دیگر از زندگی‌ات را با احساس استرس بی‌مورد سپری کنی. بی‌استرس‌شدن واقعاً مسئولیت توست؛