بریده‌هایی از کتاب حامی (جلد اول)

عشق شاید ناگهانی‌ترین، بی‌منطق‌ترین و درعین‌حال زیباترین و قوی‌ترین احساس انسانیه که ممکنه فردی را به پست‌ترین موقعیت و یا بالاترین جایگاه انسانی برسونه.

یه خطاکار وقتی مجازات بشه بعد از دوره مجازات ممکنه دوباره خطاهاش را تکرار کنه اما اگر هدایت بشه امکانش خیلی کمتره.

یادت نره خونه همیشه امن‌ترین جا است و خانواده مطمئن‌ترین آدم‌هان...

یه وقتایی یه جورامتحانت می‌کنه که با تمام وجود هم خودت و می‌شناسی هم خودشو. هم می‌فهمی کی هستی کجای کاری چه‌کار کردی وهم می‌فهمی خدا کجای کارته و چه کارا برات کرده و چه کاری از دستش برمیاد و... خلاصه حسابی قضیه زندگیت دستت میاد. "

آنچه در دلم بود من بودم و خواسته‌های من، آرزوهای من، توقع‌های من، من، من، من و فقط من من و شرمنده شدم از کوچکی قلبم،

آنچه برای رضای خدا انجام می‌دهی را خودش به زیباترین شکل و در بهترین شرایط و به دلچسب‌ترین شیوه جبران می‌کند.

برای یک‌لحظه نگاهم به نگاهش گره خورد چشمان درشتش درست مثل خورشید در طلوع صبحگاهی که جهانی را محو خود می‌کند، طلوع کرده بود و من محو تماشایش شده بودم.

به عقیدۀ من دم از بی‌حالی برای نماز و روزه زدن نهایت ناشکری و ناسپاسی بود.

" متأسفانه خیلی از ما انسان‌ها بی‌معرفت و ناسپاسیم اونقدر که بندگی در خانه خدا را جک و مسخره میدونیم درحالی‌که به بنده‌های خدا می‌چسبیم و کلی تقاضا ازشون داریم. البته همش به‌خاطر اینه که یادمون رفته هر چی داریم از لطف و کرم خداست و اگه فقط یه لحظه یه لحظه از ما رو برگردونه همه دنیا دست‌به‌هم بدن نمی‌تونن کاری بکنن. خدا بهمون بی‌منت داده و میده و نمی‌فهمیم. وقتی گرفت و جای خالی یه نعمت و دیدیم تازه آدم میشیم. "