بریده‌هایی از کتاب اعتماد به نفس

اعتماد به نفس یا ابراز وجود هیچ گاه با غرور یا خود بزرگ بینی یکسان نیست. اعتماد به نفس یعنی خودتان را باور کنید وغرور به این معنی است که بخواهید به اطرافیان ثابت کنید از آن‌ها بهتر هستید.

تنها راه موفق شدن در هر زمینه‌ای این است که ابتدا احمق، شکست خورده و ناموفق و... باشیم. بدون تردید همیشه در شروع اشتباه‌های احمقانهٔ زیادی مرتکب خواهیم شد. اما اگر پشیمان نشویم و ادامه دهیم بی شک بهتر می‌شویم. باور کنید!

یادتان باشد اعتماد به نفس، یک احساس درونی است نه یک «ادعا»

«وقتی رویاهای خود را محدود می‌کنید، در واقع زندگی و شور و حال خود را محدود کرده اید.»

یکی دیگر از پیامدهایی که باعث به تأخیر انداختن انجام کارهایتان می‌شود، این است که همیشه احساس اعتماد به نفس را هم در خود به تأخیر می‌اندازید.

اعتماد به نفس واقعی این نیست که ترس خود را از بین ببریم، اعتماد به نفس حقیقی این است که مطمئن باشید و ایمان داشته باشید که با وجود اینکه می‌ترسید، اما بدون تردید دست به عمل خواهید زد.

تنها راه موفق شدن در هر زمینه‌ای این است که ابتدا احمق، شکست خورده و ناموفق و... باشیم.

اعتماد به نفس من منشأ این حقیقت است که می‌دانم اگر تصمیم بگیرم کاری را انجام دهم، حتما آن را انجام خواهم داد.

متأسفانه شما برای رسیدن به آرزوهایتان هیچ کاری انجام نمی‌دهید. چرا؟ پاسخ‌های شما غرور و بهانه‌هایی مانند موارد زیر هستند: «اصلاَ نمی‌دانم چه طور باید شروع کنم؟»

وقتی فقط کارهایی را انجام می‌دهید که اطمینان دارید ازپس آن‌ها برمی‌آیید، و می‌توانید به خوبی انجامشان دهید. هیچ گاه به اعتماد به نفس واقعی نخواهید رسید.

دلیل ترس شما این است که رویاهای بزرگی دارید و هرچه آرزوهایتان بزرگ تر باشد ترستان هم بزرگ تر خواهد بود. با وجود این که می‌ترسید دست به عمل بزنید و بعد اعتماد به نفسی که در وجودتان حس می‌کنید برخاسته از این حقیقت است: با این که می‌دانستید می‌ترسید، باز هم اجازه ندادید این ترس شما را از حرکت بازدارد.

اعتماد به نفس من منشأ این حقیقت است که می‌دانم اگر تصمیم بگیرم کاری را انجام دهم، حتما آن را انجام خواهم داد. من به خاطر باهوش بودنم، احساس اعتماد به نفس نمی‌کنم. اعتماد به نفس من برای این است که چنان چه برای انجام کاری نیاز به مهارت خاصی داشته باشم، مطالعه و جستجو خواهم کرد و هرچه لازم باشد، یاد خواهم گرفت

اعتماد به نفس حقیقی هیچ رابطه‌ای با آن چه که در زندگی بیرونی شما اتفاق می‌افتد، ندارد. منشأ اعتماد به نفس حقیقی شغل، درآمد، شهرت شما نیست. اعتماد به نفس واقعی، نتیجهٔ باور قلبی و درونی شما به توانایی هایتان است.

هر نوع کمبود یا عدم داشتن اعتماد به نفسی که در وجودتان احساس می‌کنید، فقط یک توهم است. شما آفریدهٔ با شکوه و کامل خالقی مهربان و صاحب شعور هستید. شما بیش از آن چه تصور می‌کنید، مقتدر هستید. هر چه قدر بیشتر خودتان را دوست داشته باشید و از زندگی تان بیش تر لذت ببرید، آفرینندهٔ خود را نیز بیش تر به بزرگی و عظمت ستایش می‌کنید.

وقتی اعتماد به نفس خود را بر اساس آنچه که واقعاَ هستید، نه بر اساس موفقیت‌ها و یا شکست‌های خود بنا می‌کنید، چیزی را در خود به وجود می‌آورید که هیچ کس و هیچ چیز توانایی گرفتن آن را از شما نخواهند داشت.

هر چقدر انجام کاری را به تأخیر بیاندازید، چه کارشخصی تان باشد و چه شغلی، کمتر پیشرفت خواهید کرد و هر چه کمتر فعالیت کنید، بیش تر ترس به شما غلبه می‌کند و از اعتماد به نفس تان کاسته خواهد شد

اگر صبر کنید تا به هدف‌های مشخص خود برسید و بعد احساس خوبی داشته باشید، واقعا در حق خود کم لطفی کرده اید. این همان عشق شرطی و مشروط به خویشتن است، به این معنا که: زمانی احساس خوبی خواهم داشت، که به اهداف خاصی برسم، اما تا آن موقع دوست دارم خودم را شکنجه دهم و به خودم «کم لطفی

فقط در صورتی می‌توانید منبع عظیم و بی انتهای نیرو و اقتدار درونی را در وجودتان فعال کنید و به زندگی خود مفهوم و آرامش ببخشید که طبیعت واقعی اعتماد به نفس را بشناسید و خوب درک کنید.

اعتماد به نفس واقعی آن است که روی توانایی‌های ما اثر بگذارد

اولین قدم در راه تقویت اعتماد به نفس این است که وانمود نکنیم اعتماد به نفسمان از آن چه که حقیقت دارد خیلی بیشتر است.

اعتماد به نفس رفتاری یعنی، نه تنها برنامه‌ریزی کرده و شروع به تلاش می‌کنیم، بلکه در راه رسیدن به هدف خود، مداومت و پشتکار به خرج می‌دهیم.

اگر احساس اعتماد به نفس درونی خود را بر اساس آن دسته کارهایی که در آن‌ها به توانایی کامل رسیدید، به وجود آورید، فقط وقتی در حال انجام این قبیل کارها هستید احساس اعتماد به نفس و خودباوری می‌کنید نه در همه اوقات

تفاوتی که من با بیشتر مردم دارم در این است که من نمی‌گذارم ترسم مرا از حرکت متوقف کند و بهانه‌ای باشد برای فراموش کردن رویاهایم.

اعتماد به نفس یا ابراز وجود هیچ گاه با غرور یا خود بزرگ بینی یکسان نیست. اعتماد به نفس یعنی خودتان را باور کنید وغرور به این معنی است که بخواهید به اطرافیان ثابت کنید از آن‌ها بهتر هستید.

پس اگر تاکنون فکر می‌کردید، باید صبر کنید تا در هر فعالیتی مهارت کافی به دست آورید تا بعد از آن احساس اعتماد به نفس کنید و بالاخره دست به عمل بزنید، بیش تر از این وقت خود را تلف نکنید! تنها راه موفق شدن در هر زمینه‌ای این است که ابتدا احمق، شکست خورده و ناموفق و... باشیم

اگر می‌خواهید موفق باشید باید کاری انجام دهید و اشتباه کنید، هر فردی که به موفقیت رسیده و از آن بسیار خوشحال است، قبلا روزهای سختی را تحمل کرده!

غرور مانند پوششی است برای پنهان کردن اعتماد به نفس ضعیف. زمانی که انسان‌ها در وجود خود احساس می‌کنند که باید فوق العاده بودنشان را به همه ثابت کنند، در واقع در وجود خود، احساس بی لیاقتی می‌کنند. زمانی که با همه دربارهٔ خوب و دلنشین بودنشان حرف می‌زنند و از خود «تعریف» و «تمجید» می‌کنند، در واقع تلاش می‌کنند بیش از هر کس خودشان را متقاعد کنند که حقیر و بی‌لیاقت نیستند، بلکه برای خودشان «کسی» شده‌اند. از آنان که مدام از خودشان تعریف می‌کنند دوری کنید

یادتان باشد: مهم‌ترین نکته در تقویت اعتماد به نفس رفتاری، اقدام کردن است. هرچه قدر بیش تر به خود اطمینان داشته باشید که از جلو رفتن خسته نمی‌شوید و صبر کنید؛ اعتماد به نفستان هم افزایش خواهد یافت.

اعتماد به نفس واقعی این نیست که ترس خود را از بین ببریم، اعتماد به نفس حقیقی این است که مطمئن باشید و ایمان داشته باشید که با وجود اینکه می‌ترسید، اما بدون تردید دست به عمل خواهید زد.

این همان «غرور» و «منیّت» است که سبب می‌شود کارهایی را که در آن‌ها مهارت نداریم انجام ندهیم، و هرگز چیز جدیدی یاد نگیریم. ولی همان کارهای قبلی را با وجود این که خسته کننده هستند، تکرار می‌کنیم و بعد با تعجب از خودمان می‌پرسیم که چرا به جایی نمی‌رسیم و موفق نمی‌شویم؟!