بریده‌هایی از کتاب چرا به یاد می آوریم

بااین‌همه، اغلب به نقش فراگیر حافظه در افکار، اعمال، هیجان‌ها و تصمیم‌گیری‌های ما توجهی نمی‌شود؛ مگر در مواقعی که حافظه‌مان به‌درستی کار نمی‌کند.

گرچه مایلیم باور کنیم که می‌توانیم و باید هر آنچه را می‌خواهیم به خاطر بیاوریم، واقعیت آن است که ما برای فراموش کردن طراحی شده‌ایم. این نکته یکی از مهم‌ترین درس‌هایی است که باید از دانش مطالعهٔ حافظه آموخت.

اگر فردا شما با حافظهٔ من از خواب بیدار شوید و من با حافظهٔ شما، من به شما بدل خواهم شد و شما به من تبدیل می‌شوید.

حافظه پدیده‌ای فراتر از هویت سابق ماست. حافظه خویشتن کنونی‌مان را شکل می‌دهد و نمودی از فرد یا جامعه‌ای است

نورون‌ها مانند جامعه‌ای دموکرات عمل می‌کنند. همان‌طورکه هر فردی برای اثر گذاشتن بر نتیجهٔ انتخابات، تنها از یک رأی برخوردار است، یک نورون منفرد هم صرفاً نقشی کوچک در انواع محاسبات عصب‌شناختی ایفا می‌کند. ما در دموکراسی‌ها برای پیشبرد برنامه‌های فردی‌مان ائتلاف‌هایی سیاسی تشکیل می‌دهیم، نورون‌ها هم برای انجام فعالیت‌هایشان در مغز ائتلاف‌هایی مشابه تشکیل می‌دهند.

تداخل مسئول بسیاری از فراموشی‌های روزمرهٔ ماست. کلید گریختن از تداخل، پدید آوردن خاطراتی است که بتوانند از رقابت سربلند بیرون بیایند و خوشبختانه ما توانایی انجام دادن چنین کاری را داریم.

قشر پیش‌پیشانی انحصاراً در هیچ نوعی از حافظه تخصص ندارد، بلکه مطالعات fMRI و مشاهدات انجام‌شده بر بیماران از نظریهٔ متفاوتی حمایت می‌کند: قشر پیش‌پیشانی "مرکز اجرایی" مغز است.

وظیفهٔ قشر پیش‌پیشانی مغز این است که مجری مرکزی بوده و فعالیت‌های سراسر این شبکه‌ها را جهت رسیدن به هدفی مشترک باهم هماهنگ سازد.

با اطمینان واقعیاتی را در مورد پاریس به خاطر بیاورید (حافظهٔ معنایی) و سفرتان به پاریس را به‌وضوح بار دیگر تجربه کنید (حافظهٔ رویدادی).