بریده‌هایی از کتاب پدر ثروتمند پدر فقیر

تگزاسی‌ها گفته دیگری دارند که می‌گوید: «همه دوست دارند به بهشت بروند، ولی هیچ کس دوست ندارد بمیرد»

«همه دوست دارند به بهشت بروند، ولی هیچ کس دوست ندارد بمیرد». بیشتر مردم در رؤیای ثروتمند شدن به سر می‌برند، ولی ترس این را دارند که پول از دست بدهند؛ برای همین آن‌ها هرگز وارد بهشت نمی‌شوند.

«ثروتمند دارایی به دست می‌آورد و فقیر و طبقهٔ متوسط، بدهی و تعهدات.»

«اگر از نگرانی و خطر کردن نفرت داری... زود شروع کن.»

«تمدن‌های بزرگ زمانی از هم پاشیده شده‌اند که فاصلهٔ بین ثروتمند و فقیر بسیار زیاد شده است. آمریکا نیز در همان خط سیر، حرکت می‌کند و این نشان می‌دهد که تاریخ دوباره تکرار خواهد شد، چون ما از تاریخ درس نمی‌گیریم و فقط نام‌ها و روزهای تاریخی را به یاد می‌سپاریم، نه درس‌های آن را.»

مردم دو کار انجام می‌دهند: بعضی‌ها اجازه داده‌اند که زندگی آن‌ها را تحت فشار قرار بدهد. عده‌ای عصبانی می‌شوند و شروع به فشار دادن دیگران می‌کنند، ولی آن‌ها بیشتر این فشار را به رئیس، شغل و یا همسر خود وارد می‌کنند. در حالی که نمی‌دانند که این زندگی است که به آن‌ها فشار وارد می‌کند.»

در سال ۱۹۹۶ یکی از فرزندان من سرخورده از مدرسه به خانه برگشت. او از درس خواندن ناراضی و خسته به نظر می‌رسید و به حالت اعتراض به من گفت: «چرا باید وقتم را صرف خواندن درس‌هایی کنم که برای من هیچ کاربردی در زندگی واقعی ندارند؟» من بی‌تأمل جواب دادم: «چون اگر نمرات خوبی نگیری نمی‌توانی به کالج بروی.» او در جواب گفت: «برایم مهم نیست که به کالج بروم یا نه، من می‌خوام پولدار شوم.» من با کمی ترس، ولی با حالتی مادرانه گفتم: «اگر از کالج فارغ‌التحصیل نشوی، نمی‌توانی شغل مناسبی پیدا کنی و اگر تو شغل خوبی نداشته باشی، چطوری می‌توانی برای پولدار شدن برنامه‌ریزی کنی؟»

اکنون به عنوان یک معلم، دریافته‌ام که ترس مفرط و شک به خود، بزرگ‌ترین کاهش‌دهنده‌های نبوغ فردی هستند. این قلب من را می‌شکند وقتی که می‌بینم شاگردان جواب را می‌دانند، ولی هنوز جرأت عمل کردن را ندارند. اغلب در دنیای واقعی، این تیزهوش نیست که جلوتر است، بلکه شجاع‌تر است که جلو می‌افتد.

«وقتی مسألهٔ پول در میان است، با احتیاط عمل کنید و خطر نکنید.» و دیگری می‌گفت: «یاد بگیرید که خطر را کنترل کنید.»

«زندگی همه را تحت فشار قرار می‌دهد، بعضی‌ها رها می‌کنند، بقیه می‌جنگند و تعداد اندکی درس‌ها را یاد می‌گیرند و حرکت می‌کنند.

بیشتر مردم دنیا می‌خواهند که دیگران خودشان را عوض نمایند، و نه این که خودشان عوض بشوند، ولی بدان که عوض کردن خود بسیار آسان‌تر از عوض کردن دیگران است.

«این مثل تصور یک الاغ است که به زور یک گاری را می‌کشد، در حالی که صاحب آن یک هویج جلوی دماغ آن آویزان کرده است. شاید صاحب الاغ به جایی که می‌خواهد می‌رود، ولی آن الاغ یک خیال بیهوده را دنبال می‌کند؛ فردا دوباره هویج دیگری برای الاغ خواهد بود.» مایک پرسید: «منظور شما این است، لحظه‌ای که من شروع به تصور یک جفت دستکش بیس‌بال جدید، شکلات و تعدادی اسباب‌بازی کردم، این‌ها همه مثل هویج برای آن الاغ بود؟»

یاد بگیرید که از احساسات خود برای فکر کردن استفاده کنید، نه این که با احساسات خود فکر کنید.

نبوغ مالی از این چهار مهارت تکنیکی تشکیل شده است: ۱. سواد مالی (توانایی خواندن اعداد و ارقام). ۲. موضع سرمایه‌گذاری (علم پول درآوردن از پول). ۳. بازار، عرضه و تقاضا: برای مثال الکساندر گراهام بل آنچه که بازار می‌خواست به آن عرضه کرد، چنان که بیل گیتس عرضه کرد.

در مدرسه یاد می‌گیریم که اشتباهات بد هستند و برای آن‌ها تنبیه می‌شویم. اکنون اگر به راهی که برای یادگیری بشر طراحی شده، نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم که انجام دادن اشتباهات است که باعث یادگیری می‌شود. ما راه رفتن را با زمین خوردن یاد می‌گیریم، اگر هرگز به زمین نیفتیم، هرگز نمی‌توانستیم راه برویم. همین در مورد دوچرخه‌سواری نیز صدق می‌کند. من هنوز ترس را در زانوهایم به یاد دارم، ولی امروز بدون فکر کردن می‌توانم دوچرخه‌سواری کنم و همین در مورد ثروتمند شدن نیز صادق است.

برای یادگیری کار کنید، اما برای پول کار نکنید

«بنابراین اگر اول برای خودم پول کنار بگذارم؛ از نظر مالی، فکری و مالیاتی قوی‌تر می‌شوم.»

مدارس برای تولید کارمندان خوب طراحی شده است، نه کارفرما.

در سال ۱۹۶۰ وقتی که من در دبیرستان مشغول تحصیل بودم، اگر کسی شاگرد خوبی بود همه به سرعت می‌گفتند که این دانش‌آموز خوب، باید پزشک بشود. اغلب هیچ‌کس از آن بچه‌ها سؤال نمی‌کرد که آیا می‌خواهی پزشک بشوی یا نه؛ چون این حرفه‌ای بود که درآمد و موقعیت مالی فرد را تضمین می‌کرد. امروزه، پزشکان با مسائل مالی از طرف شرکت‌های بیمه، دخالت‌های دولت و دادخواهی از سهل‌انگاری خود و... دست و پنجه نرم می‌کنند که من حتی برای بدترین دشمن خودم نیز آن را نمی‌خواهم. بچه‌ها نیز می‌خواهند که ستارهٔ بسکتبال، گلف‌باز مثل تایگر وودز، نابغهٔ رایانه، ستارهٔ سینما،

امروزه دانش‌آموزان و دانشجویان بدون هیچ مهارت مالی از مدرسه فارغ‌التحصیل می‌شوند و مانند میلیون‌ها نفر از مردم موفقیت‌های شغلی خود را دنبال می‌کنند، ولی بعد خودشان را در منجلاب مشکلات مالی غرق می‌کنند. در حالی که آن‌ها سخت کار می‌کنند، ولی پیشرفتی عایدشان نمی‌شود. زیرا کمبود تحصیلات آن‌ها چگونه پول درآوردن نبوده، بلکه چگونه خرج کردن و چکار کردن با پول بعد از به دست آوردن آن بوده است.

نبوغ مالی تلفیقی از مهارت‌های حسابداری، سرمایه‌گذاری، شناخت بازار و قانون است.

گفت: «خیلی خوب پسرم، اگر تو می‌خواهی پولدار شوی، باید یاد بگیری چطور پول بسازی.» پرسیدم: چطور پول بسازم؟ با لبخندی بسیار معنی‌دار جواب داد: «کلهٔ خود را به کار بینداز، این تمام آن چیزی است که می‌توانم به تو بگویم.» منظورش این بود که: «جواب را نمی‌دانم، خواهش می‌کنم سوال پیچم نکن و یا فقط همین را می‌توانم به تو بگویم.»

نگاهی به مایک کردم و گفتم: «من فکر می‌کنم، جیمی و دوستانش راست می‌گفتند، ما فقیر هستیم.» پدرم که در حال گذشتن از کنار ما بود، حرف من را شنید و رو کرد به ما و گفت: «پسرها، شما زمانی فقیر هستید که دست از کار بکشید، مهم‌ترین اصل این است که شما سعی خودتان را کردید. بیشتر مردم فقط حرف می‌زنند و در رؤیای ثروتمند شدن هستند، ولی شما یک کاری را شروع کردید. من به راستی به شما دو تن افتخار می‌کنم و دوباره به شما می‌گویم که ادامه بدهید ودست از کار نکشید.»

«بین فقیر بودن و ورشکسته شدن، تفاوت بسیار زیادی وجود دارد؛ ورشکستگی موقتی است، ولی فقر همیشگی.»

برخی می‌گویند که من مردم را به کار می‌گیرم، چون دستمزدی به اندازهٔ کارخانهٔ نیشکر و یا دولت نمی‌پردازم، ولی من می‌گویم: «مردم خودشان، خود را به کار می‌گیرند. این ترس آن‌ها است، نه من.»

اول آنچه را که می‌خواهید بدهید، سپس به صورت انبوه دریافت می‌کنید.

من دریافتم که پدر فقیر من، فقیر بود؛ نه به خاطر میزان پولی که در می‌آورد که در واژه این معنی را می‌داد، بلکه به خاطر تفکرات و عملکرد خودش بود.

می‌خواستم این را با یک نفس بلند بگویم به همین گونه زندگی ما می‌گذرد در جنگل آن دو راه از هم جدا می‌شوند و من آن راهی را انتخاب می‌کنم که مسافرین کمتری از او گذشته‌اند و آن موجب تمام تفاوت‌ها بود

او پوزخندی زد و به آرامی سرش را با دلزدگی و ملالت تکان داد. البته ما از قبل هم بارها از این صحبت‌ها داشتیم. او سرش را پایین‌تر برد و چشم‌هایش را به طرف من چرخاند. صحبت‌های مادرانهٔ من باز هم او را قانع نکرده بود. او با اراده‌ای قوی و هوشیار فکر می‌کرد، او همیشه برای من یک جوان مؤدب و قابل احترام بود. دوباره شروع کرد: «مادر»، گویی حالا دیگر نوبت من بود که از او حرف بشنوم، پس ادامه داد: «با زمان پیش برو! به اطراف نگاه کن، پولدارترین مردم به خاطر داشتن تحصیلات پولدار نشدند، برای مثال مایکل جردن و مادونا و حتی بیل گیتس که از دانشگاه هاروارد اخراج شد و مایکروسافت را تأسیس کرد.

من دیگر نمی‌توانستم به پسرم بگویم: «برو به مدرسه، نمرات خوب بگیر و دنبال استخدام شدن در یک جای خوب و مطمئن باش». می‌دانستم که باید راه‌های جدیدی پیدا کنم، تا بتوانم فرزندم را راهنمایی کنم.